Η προτεσταντική ηθική και το πνεύμα της Merkel...

Οποιος δεν έχει διαβάσει το βιβλίο «Η προτεσταντική ηθική και το πνεύμα του Καπιταλισμού» του γερμανού Max Weber και δεν γνωρίζει κάποια πράγματα από την οικογενειακή ζωή της, δεν μπορεί να μπει στο μυαλό της κόρης του προτεστάντη κληρικού Horst Kasner. Λίγες βδομάδες μετά τη γέννηση της κόρης του Αngela ( 17.07.54) ο «Κόκκινος Κάσνερ» (το παρατσούκλι του πατέρα της) πήρε την οικογένειά του από το Αμβούργο και εγκαταστάθηκε στην Ανατολική Γερμανία για να βοηθήσει στην ανοικοδόμηση του πρώτου σοσιαλιστικού κράτους επί γερμανικού εδάφους (και όχι όπως έγραψαν κάποιες ελληνικές εφημερίδες για να βοηθήσει την εκκλησία). Ο Κάσνερ συνεργάστηκε στενά με το Σοσιαλιστικό Κόμμα Συνασπισμού της Ανατολικής Γερμανίας (SED). Hταν ο πιο έμπιστος κληρικός της σοσιαλιστικής κυβέρνησης. Από το νηπιαγωγείο ήδη, μπήκε η Angela στην οργάνωση των πιονιέρων „Ernst Thälmann“( Γραμματέας του γερμανικού ΚΚ που δολοφονήθηκε από τον Χίτλερ) για να συνεχίσει αργότερα την καριέρα της στη νεολαία FDJ. Με την πτώση του Τείχους, η φιλόδοξη Φυσικός του Πανεπιστημίου Καρλ Μαρξ, έπιασε το μήνυμα και σε σύντομο χρονικό διάστημα έγινε «κολλητή» του Καγκελάριου Κολ. Τα υπόλοιπα είναι λίγο πολύ γνωστά.
Αυτά που δεν είναι γνωστά σε πολλούς Eλληνες είναι το πνεύμα μέσα στο οποίο μεγάλωσε. Κανένας άλλος επιστήμονας δεν μπόρεσε να μας δώσει τόσο πειστικά και...

με τόσο γλαφυρό τρόπο τη σχέση της «ηθικής της εργασίας» (Arbeitsethos) και της αποταμίευσης του Προτεσταντισμού με τον Καπιταλισμό, όσο ο Max Weber. Σύμφωνα λοιπόν με τον Weber, ο πιστός προτεστάντης προσπαθεί διαρκώς να αποδεικνύει την αξία του μπροστά στο Θεό με αυτοπειθαρχία. Με μια διάθεση αυτοαναίρεσης προσπαθεί να αποδείξει, ότι είναι άξιος. Ομως σε αντίθεση με τον καθολικό, (ή και ορθόδοξο) «μοναχικό» προσκυνητή, οφείλει να το αποδείξει μέσα από τη σκληρή εργασία και την εγκράτεια, όπως: «παραιτούμαι τώρα από την πρόσκαιρη χαρά και συλλέγω μικρές αποδείξεις αρετής μέσω καθημερινών θυσιών». Ο μαθητής του Λούθηρου ο Καλβίνος, πήγε ακόμη πιο μακριά από το δάσκαλό του λέγοντας πως: «είναι καταραμένος όποιος εμπιστεύεται τον άνθρωπο και οικοδομεί την αρετή του πάνω στην ηδονή της σάρκας όπως και καταραμένος είναι εκείνος που επιδεικνύει τον πλούτο του. Συσσώρευε, συσσώρευε είναι εντολή του Θεού».
Αυτή η αυτοαναίρεση του ανθρώπου, οδήγησε σε μια φιλοσοφία τρόπου ζωής, «εγκόσμιας ασκητικής» , όπου τα μηνύματα ήταν: εργασία και αποταμίευση αντί άσκοπων δαπανών. Φόβος μπροστά στη διασκέδαση και τις χαρές της ζωής και ρουτινοποίηση των δραστηριοτήτων της καθημερινής ζωής με αυτοέλεγχο και αυτοπειθαρχία, όπου η αυτοπειθαρχία παίρνει τα χαρακτηριστικά της αυτοτιμωρίας. Ο Προτεστάντης σέβεται και εκτιμά μόνο εκείνους που τηρούν αυτούς τους κανόνες και περιφρονεί τον αποτυχημένο γιατί πιστεύει ότι αποτυχημένος είναι μόνο εκείνος που δεν τηρεί αυτούς τους κανόνες. Αν πέσεις, ο προτεστάντης, αντί να σου τείνει χείρα βοηθείας θα σε προσπεράσει ή θα σε ποδοπατήσει γιατί είσαι κάτι σαν μίασμα. Γι αυτό, αν πέσεις ή θα ανασηκωθείς μόνος σου ή θα ποδοπατηθείς. Μια παλιά διαφήμιση του Johnny Walker με τον Σκορτσέζε είναι ενδεικτική αυτού του πνεύματος «χριστιανικής αλληλεγγύης». Λέει περίπου «έπεσα πολλές φορές αλλά πάντα σηκωνόμουν μόνος μου».
Οποιος έλληνας περιμένει αλληλεγγύη δίχως ένα βαρύ, πολύ βαρύ τίμημα, είναι βαθιά νυχτωμένος. Οι δυτικογερμανοί δεν λυπήθηκαν τα «αδέρφια τους» τους ανατολικογερμανούς και κάποιοι στην Ελλάδα περιμένουν να λυπηθούν εμάς. Όταν κατέρρευσε, ή καλύτερα όταν κατέρρευσαν το ανατολικογερμανικό καθεστώς, το πρώτο πράγμα που έκαναν σε χρόνο μηδέν, ήταν η δημιουργία μιας εταιρείας της “Treuhandanstalt”. Κάτω από την διεύθυνση της κόρης ενός τραπεζίτη (επίσης Προτεστάντη από το Αμβούργο) της Birgit Breuel, ιδιωτικοποίησαν, δηλαδή ξεπούλησαν όλες τις κρατικές επιχειρήσεις ακόμη και τα ιστορικά κέντρα όλων των ανατολικογερμανικών πόλεων σε ιδιώτες δυτικογερμανούς αδιαφορώντας για τα εκατομμύρια των εργαζομένων που βρέθηκαν στους δρόμους. Αίφνης, δυτικογερμανοί, όχι μόνο επιχειρηματίες αλλά και γιατροί, δικηγόροι, ακόμη και δάσκαλοι, βρέθηκαν από το πουθενά με περιουσίες. Όταν εγώ εργαζόμουν σε ένα δυτικογερμανικό ίδρυμα μέχρι το 1994, γνώριζα πρώην συμφοιτητές μου δυτικογερμανούς, αποτυχημένους και άνεργους, που είχαν πάει στην Ανατολική Γερμανία σαν δήθεν ειδικοί, με κοινοτικούς πόρους και αμοιβές των `15.000 μέχρι και 20.000 γερμανικών Μάρκων για να «βοηθήσουν» δήθεν τα «αδέρφια τους» και γύρισαν με περιουσίες.
Περιμένετε κάτι καλύτερο; Αφού μας αφήσουν να πέσουμε κυριολεκτικά στο καναβάτσο, θα έρθουν και θα μας πάρουν με το φορείο. Αυτή θα είναι η βοήθειά τους ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΑΖΗΜΙΩΤΟ φυσικά.
http://press-gr.blogspot.com/2010/03/merkel.html