Η κρίση που βιώνει η χώρα είναι δημιούργημα της κυβέρνησης Παπανδρέου

Ermippos says:
21/03/2010 at 19:36

κ. Ροδινέ

λέτε: Το Α. Ε. Π. της Ελλάδος ανέρχεται περίπου στα 260 δις ευρώ./// – /// Ποιο ΑΕΠ; Των Καγιέν που ερχόντουσαν απ΄ έξω με δανεικά;

λέτε: Η παραοικονομία εκτιμάται στο 30% του ΑΕΠ. ///Ας το βρούμε πρώτα αυτό το 30% και μετά το βάζουμε στον λογαριασμό. Θυμίζω μόνον το 2 πρωτόκολλο της ΕΣΔΑ και την σχέση του με την προστασία των περιουσιακών δικαιωμάτων που δεν φαίνεται να σχετίζονται με παράβαση ποινικών νόμων. Θυμίζω επίσης ότι επισήμως χρεωκοπεί η χώρα και όχι οι πολίτες της. προς το παρόν.

λέτε: Οι καταθέσεις των ελλήνων στις εντός Ελλάδος τράπεζες, ανέρχονται περίπου στα 275 δις ευρώ. ///-/// Δικά τους είναι. Κανείς δεν τα έχει από κοινού με κανέναν.

λέτε: Το δημόσιο χρέος μας υπολογίζεται στα 320 δις ευρώ. (οι ελληνικές τράπεζες κατέχουν ένα αρκετά μεγάλο μέρος αυτού του χρέους, οπότε το εξωτερικό μας χρέος εκτιμάται ότι είναι περίπου 250 δις) ///-/// Οι τράπεζες είναι ιδιωτικές όπως και οι καταθέσεις τους

λέτε: Το έλλειμμα του προϋπολογισμού ανέρχεται, κατά τον κ. Παπακωνσταντίνου στο 12.7% του ΑΕΠ.///-/// Κατά την Eurostat πλέον. Σε τι βασίζεται μια αντίθετη άποψη.

λέτε: Οι δανειακές μας ανάγκες για το 2010 θα ανέλθουν στα 65 δις ευρώ. ///-/// Που ένα μέρος θα προστεθεί στο ήδη υφιστάμενο χρέος και θα το αυξήσει.

λέτε: Λοιπόν, δυσκολεύομαι να παρακολουθήσω τη συζήτηση για τη χρεοκοπία και αδυνατώ να την εξηγήσω με οικονομικούς όρους! ///-/// Είναι γιατί βάζετε μέσα στον λογαριασμό και ξένα λεφτά (των καταθετών) ή ανύπαρκτα λεφτά (του ΑΕΠ των Καγιέν και των διαδοχικών μεταβιβάσεων ακινήτων)

λέτε: Η κρίση δεν αφορά μόνο την Ελλάδα: ///-/// Και παραθέτετε νούμερα χρέους και ελλειμμάτων άλλων χωρών. Χωρίς όμως να υπολογίσετε στον λογαριασμό στοιχεία παραγωγικότητας, ισοζυγίου πληρωμών, περιουσιακής κατάστασης, διάρθρωσης του ΑΕΠ, δυνατότητες φορολόγησης του κ.λ.π. Τα νούμερα σημαίνουν διαφορετικά πράγματα σε διαφορετικά περιβάλλοντα

λέτε: Η συζήτηση ξεκίνησε από τον Γ. Παπανδρέου!!! ///-/// Ας λέγαν άλλα τα νούμερα και ας έλεγε ότι θέλει ο ΓΑΠ. Θα τον έπαιρναν όλοι για τρελό.

λέτε: Η αλήθεια είναι ότι χώρα μας βίωνε την παγκόσμια οικονομική κρίση ηπιότερα από όλες τις χώρες της ΕΕ. ///-/// Αυτό είναι ένας παιδαριώδης μύθος που έχει ήδη συζητηθεί επαρκώς και έχει αποδειχθεί παραπλανητικός. Η οικονομική κρίση αφορούσε πρωτογενώς σε οικονομίες στις οποίες ο χρηματοπιστωτικός τομές κατείχε καίρια θέση στο σύστημα παραγωγής ή αναδιανομής του πλούτου. Σταδιακά η κρίση μεταφέρθηκε και στις εξαγωγικές οικονομίες λόγω της συρρίκνωσης του παγκόσμιου εμπορίου. Τίποτε από όλα αυτά δεν αφορούσε την χώρα μας η οποία παρέμεινε για μεγάλο διάστημα ανεπηρέαστη και μακαρία. Μέχρι να φθάσουν σ’ αυτήν τα απόνερα της αναστάτωσης που είχαν να κάνουν με το κόστος και την αφθονία του χρήματος. Και να αποκαλύψουν το τεράστιο πρόβλημα της που δεν ήταν άλλο από το γεγονός ότι ζούσε από χρόνια με δανεικά. Ακόμη όμως και εν όψει των δυσκολιών το πρόβλημα αυτό δεν θα ήταν τόσο σημαντικό εάν τα δημοσιονομικά νούμερα δεν είχαν ήδη διαμορφωθεί σε τόσο υψηλά επίπεδα. Σαν να λέμε, η κρίση δεν αποκάλυψε απλώς έναν καρκίνο, αλλά έναν παραμελημένο καρκίνο σε προχωρημένο και ήδη μη ιάσιμο στάδιο. Ας γίνουμε λίγο σοβαροί. Κανείς δεν χρεοκοπεί μέσα σε μερικούς μήνες. ΄Αλλωστε τα βασικά νούμερα δε έχουν αλλάξει σημαντικά από τον Οκτώβριο και οι 3 μονάδες απάνω στα επιτόκια δεν θα ήταν σε καμία περίπτωση αρκετές να κλονίσουν ένα στοιχειωδώς ασφαλές οικοδόμημα.
λέτε: Κάτι το περίσσευμα ανάπτυξης από τα προηγούμενα χρόνια, κάτι το μέγεθος της παραοικονομίας, κάτι η όχι και τόσο σφιχτή οικονομική πολιτική, κάτι εκείνο το πακέτο των 28 δις που θωράκισε τις Τράπεζες μας και διατηρήθηκε η ρευστότητα στην αγορά, και η κρίση δε μας έπληξε έντονα. ///-/// Δεν υπήρχε στην πραγματικότητα κανένα περίσσευμα. Η ανάπτυξη δεν ήταν πραγματική αλλά εικονική μέσω του υπολογισμού των δανεικών που διοχετευόντουσαν σε κατανάλωση εισαγωμένων ή των κάθε είδους επιδοτήσεων που είχαν την ίδια κατάληξη.

λέτε: η Ελλάδα μέχρι και την άνοιξη του 2009 διατηρούσε ακόμα θετικό πρόσημο στην ανάπτυξη! ///-/// Ανάπτυξη που βασιζόταν στην κατανάλωση η οποία ετροφοδοτείτο με δανειακά κεφάλαια. Είναι γνωστό ότι αναλύσεις που βασίζονται σε στοιχεία που δεν λαμβάνουν υπ΄ όψη τους όλες τις παραμέτρους αργά ή γρήγορα διαψεύδονται. Πραγματικός δείκτης ανάπτυξης θα ήταν αυτός που θα μετρούσε την καθαρή αύξηση του πλούτου στην χώρα μετά την αφαίρεση των υποχρεώσεων. Στην λογιστική των επιχειρήσεων αυτό λέγεται καθαρή θέση. Άρα όταν μιλούσαμε για ανάπτυξη, με τον τρόπο που την μετρούσαμε, κατ΄ ουσίαν δεν κάνανμε τίποτε περισσότερο από το να κρύβουμε το κεφάλι στην άμμο και να προσευχόμεθα για ένα θαύμα.

λέτε: Σήμερα όλοι συμφωνούν ότι αν τον Οκτώβριο είχαν ληφθεί τα μέτρα που είχε εξαγγείλει ο Καραμανλής στη ΔΕΘ, η συζήτηση για την χρεοκοπία θα είχε αποφευχθεί! Αν, δε είχαν ληφθεί από το 2008, η χώρα μας τώρα θα ξεπερνούσε την κρίση! ///-/// Δεν πιστεύω να διαφωνείτε στο ότι ο ΚΚ έκανε εκλογές έχοντας την πλήρη βεβαιότητα ότι θα τις χάσει. Υπό αυτήν την έννοια ότι έλεγε προεκλογικά μπορεί να εκτιμηθεί μόνον ως παραινέσεις προς τους βεβαίους επόμενους. Τα δεδομένα είναι τα εξής: α) Ο ΚΚ λοιπόν πίστευε ότι η πατρίς κινδυνεύει εάν δεν ληφθούν κάποια μέτρα. β) ο ΚΚ ήξερε ότι αν κάνει εκλογές θα τις χάσει γ) ο ΚΚ έκανε εκλογές δ) Ο ΚΚ ήθελε να μιλά εκ του ασφαλούς χωρίς να αναλαμβάνει ευθύνες (κατά κοινή παραδοχή -και μέσα σε αυτό το φόρουμ- έκανε σε όλη την διάρκεια της πρωθυπουργίας του) ε) Ο ΚΚ δεν είναι πατριώτης (οποιοσδήποτε καλός πατριώτης όταν γνωρίζει ότι η πατρίδα του χρειάζεται κάποια πράγματα για να μην πεθάνει κάνει αυτά τα πράγματα αμέσως και δεν εξαφανίζεται με ελαφρά πηδηματάκια – ο ΚΚ είχε λοιπόν καιρό μέχρι την εκλογή του προέδρου της δημοκρατίας για να σώσει την χώρα, και μετά ας έπεφτε – που μπορεί, αν είχε δίκαιο, και να μην έπεφτε διότι στην πολιτική ο μισός χρόνος είναι τεράστιο διάστημα. Συμπέρασμα; Ο ΚΚ ήξερε ότι τα νούμερα δεν βγαίνανε, παρά μόνον με ριζική αναδιάταξη των ισορροπιών στην χώρα, που θα μπορούσε να γίνει όχι υπό συνθήκες ομαλότητας αλλά μόνον μετά από κάποια εθνική καταστροφή που θα επέτρεπε την αναδιάταξη του δημόσιου τομέα και των σχέσεων πολίτη – κράτους από μηδενική βάση.. Αυτό δηλαδή που έρχεται και αρνούμεθα να το δούμε κατάματα. Σε λίγους μήνες θα έχουμε εμφύλιο. Είτε με Παπανδρέου, είτε με Σαμαρά είτε με Καραμανλή. Ξαναδείτε τα νούμερα και ξαναδείτε ότι κάθε έλληνας που παράγει πραγματικά έχει στην πλάτη του και από έναν κηφήνα.

λέτε: Το πρόβλημα δεν είναι χθεσινό και προφανώς οι ευθύνες είναι διαχρονικές. Όλοι, όμως, παραδέχονται ότι το πρόβλημα με το χρέος και το έλλειμμα ξέφυγε από κάθε έλεγχο στην πρώτη τετραετία του Α. Παπανδρέου. Το οικονομικό πρόβλημα της χώρας είναι το κόστος που πληρώνουμε για τη δημιουργία της εκλογικής πελατείας του ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ έχοντας κυβερνήσει περισσότερα χρόνια έχει και τις μεγαλύτερες ευθύνες. ///-/// Το ΠΑΣΟΚ άσκησε αδιαμφισβήτητα μια εγκληματική, από αυτήν την άποψη, πολιτική. Πλην όμως άφησε το χρέος σε επίπεδα διαχειρίσιμα. Εάν διαφωνήσουμε σε αυτήν την διαπίστωση (εάν δηλαδή θεωρήσουμε ότι φέρει την συνολική ευθύνη – κάτι τέτοιο δεν υπονοεί η χρήση της έκφρασης “το έλλειμμα ξέφυγε από κάθε έλεγχο”;) θα πρέπει αυτόματα να δεχθούμε ότι η χώρα έπρεπε να τεθεί σε κατάσταση πολεμικού συναγερμού ήδη από το 2004. Κάτι που ασφαλώς όχι μόνον δεν έγινε αλλά αντίθετα αρχίσαμε να ακούμε πράγματα για ανθηρές οικονομίες και ήπιες προσαρμογές και τα παρόμοια. Ήπιες προσαρμογές όμως δεν γίνονται σε διαλυμένα μαγαζιά και εκτός ελέγχου ελλείμματα. Τι να διαλέξουμε λοιπόν από τα δύο; Το πρώτο θα μας οδηγήσει μεν στην ενοχή του ΠΑΣΟΚ αλλά παράλληλα και στο συμπέρασμα για την πλήρη αδιαφορία της ΝΔ μπροστά στην τραγική κατάσταση που παρέλαβε. Κάτι εξίσου εγκληματικό και ακραία ανεύθυνο. Το δεύτερο θα καταδείξει ότι η ΝΔ παρέλαβε μια κακή πλην διαχειρίσιμη κατάσταση και είτε από ανοησία είτε από εγκληματική αμέλεια την άφησε να φτάσει στην καταστροφή. Ποιος λοιπόν φταίει περισσότερο; Ο τραμπούκος που βίασε την αγνή κόρη και της αφήρεσε ότι πολυτιμότερο είχε; Ή ο καλός ιερέας του ιδρύματος πρόνοιας που αφού την παρέλαβε διακορευμένη και αιμάσουσα σκέφθηκε πως, μια και έγινε τώρα το κακό και η αγνότης δεν αποκαθίσταται, θα ήταν προτιμότερο να την παραδώσει στο μπουρδέλο της γειτονιά με κανονικό ωράριο για να εισπράττει και τα ποσοστά που αναλογούν στον νταβατζή; Εγώ θα προτιμούσα τον ιερέα για την κρεμάλα.

λέτε: Φυσικά μεγάλες ευθύνες έχει και η κυβέρνηση Καραμανλή. ///-/// Είστε πολύ συγκαταβατικός. Σε σημείο που να αποκρύπτετε την αλήθεια. Αν το ΠΑΣΟΚ είχε αποτελειώσει την ελληνική οικονομία μέχρι το 2004 προς τι οι 75.000 νέοι μόνιμοι υπάλληλοι και οι εκατοντάδες χιλιάδες συμβασιούχοι;

λέτε: Η αλήθεια είναι ότι δανειζόμαστε ακριβά. Απλά, σε όσους ανησυχούν, να θυμίσω ότι το 1998 το δημόσιο δανειζόταν με 8%!!! ///-/// Ναι, αλλά μπορείς να δανείζεσαι και με 108% όταν υπολογίζοντας τα απόλυτα νούμερα δείχνεις ότι είσαι σε θέση να επιστρέφεις τους τόκους και μέρος του κεφαλαίου. Ή έστω ότι η συνολική περιουσιακή σου κατάσταση σου επιτρέπει, αν απαιτηθεί, να προβείς αργότερα σε πληρωμή του διαρκώς αυξανόμενου χρέους μέσω κατάλληλων ρευστοποιήσεων. Αυτό όμως δεν συμβαίνει πλέον σήμερα.

λέτε: Οι ημιυπαίθριοι είναι μια πραγματικότητα. Υπάρχει περίπτωση να κατεδαφιστούν; ΟΧΙ. Τι θα έκανε ένα σοβαρό κράτος; Θα διευθετούσε την παρανομία και θα την απαγόρευε δια ροπάλου στο μέλλον! ///-/// Έχουμε δει πολλές τέτοιες δια ροπάλου απαγορεύσεις στο παρελθόν γεγονός που δεν μας επιτρέπει να αντιμετωπίζουμε με αισιοδοξία τέτοιους όρκους.

λέτε: Η νομιμοποίηση των υπαίθριων, αυξάνει την αντικειμενική και την αγοραστική αξία του ακινήτου. Άρα προσθέτει πλούτο στον πολίτη και δημιουργεί προσδοκία εσόδων για το δημόσιο από μεταβιβάσεις και αγοραπωλησίες. ///-/// Είναι πλέον εμφανές ότι το πρόβλημα της χώρας είναι το γεγονός ότι γίνεται διαρκώς φτωχότερη χάνοντας χρήματα μέσω εισαγωγών που δεν αντικρίζονται με αντίστοιχες εξαγωγές. Καιρό τώρα κρύβει αυτό το πρόβλημα με την υποκατάσταση των απωλειών με δανεικά που τώρα τελείωσαν. Το εσωτερικό γύρισμα εικονικών αξιών, όπως τα ακίνητα, δεν παράγει πλούτο αλλά ανακυκλώνει τον υπάρχοντα δίνοντας μάλιστα μια απατηλή αίσθηση τροφοδότησης του ΑΕΠ. Εκτός αυτού η διαρκής ανακύκλιση αφήνει πάντα ένα ποσοστό στην μη παραγωγική γκανιότα. Σε ένα χαρτοπαίγνιο με σταθερούς παίχτες το παιχνίδι είναι πάντοτε μηδενικού αθροίσματος για το σύνολο των παιχτών. Αυτός που εισπράττει λίγη λίγη την διαφορά είναι ο καφετζής.

λέτε: Ας συνεχίσουμε να κρυβόμαστε πίσω από το ΣΤΕ. ///-/// Αυτή είναι η έννομη τάξη μας και οι δικαστές κρίνουν με βάση τους νόμους και το σύνταγμα και όχι με βάση τις προσωπικές τους αντιλήψεις ή τις εκάστοτε σκοπιμότητες.

λέτε: Αν και με τα «αν» δεν γράφεται η ιστορία, εκτιμώ ότι η συζήτηση για τη χρεοκοπία θα είχε αποφευχθεί, αν είχαμε μια στοιχειωδώς σοβαρή κυβέρνηση. Η κρίση που βιώνει σήμερα η χώρα είναι δημιούργημα της κυβέρνησης Παπανδρέου και σε πολύ μεγάλο βαθμό προσωπικά του ιδίου. Δεν έχει νόημα να υπενθυμίσω δηλώσεις που θυμάστε όλοι. ///-/// Τα νούμερα είναι αμείλικτα. Η ελληνική οικονομία δεν σώζεται πλέον ακόμη και εάν εξασφαλίσει επιτόκια χαμηλότερα και από αυτά της Γερμανίας. Αν όντως ο ΓΑΠ ήταν αυτός που έφερε τα spread στο 300 και 400 μικρό είναι το κακό. Τώρα είναι αργά και μπροστά στην πλημμυρίδα λίγες σταγόνες παραπάνω δεν πειράζουν. Μέτρα που εξοικονομούν 4 και 5 δις είναι ασπιρίνες στον καρκινοπαθή.

λέτε: Ποιο ήταν το σενάριο: Φουσκώνουμε το έλλειμμα. Νέα κυβέρνηση είμαστε, η Ε.Ε. θα δείξει κατανόηση. ///-/// Το έλλειμμα δεν κρυβόταν πλέον. Και αυτό διότι αργά ή γρήγορα ή ΕΕ θα μας την έπεφτε. Και αυτό διότι το έλλειμμα είχε πάψει από καιρό να δικαιολογεί το ύψος του δημοσίου χρέους. Χαρακτηριστικά αναφέρω ότι την δεκαετία 2000 – 2009 για 62,5 δισ που προστέθηκαν στο δημόσιο χρέος δεν υπήρχαν αντίστοιχες εγγραφές στο έλλειμμα. Τι κάνει νιαου νιάου στα κεραμίδια ακόμη και για τελείως ασχέτους με τα οικονομικά; Ότι όλα αυτά ήταν κρυφά χρέη (ελλείμματα) που παραμέναν στο σκοτάδι και ξαφνικά το ΓΛΚ δανειζόνταν για να τα πληρώσει. Όσοι γνωρίζουν ελάχιστη λογιστική ξέρουν ότι οι εγγραφές είναι πάντα συμψηφιστικές. Στην περίπτωση της ψωροκώσταινας δεν ήταν γιατί ο μισός δημόσιος τομέας δεν κρατάει βιβλία (π.χ. νοσοκομεία). Ετσι όταν δανειζόμασταν χρεώναμε τον λογαριασμό του χρέους χωρίς όμως αντίστοιχη πίστωση. Πόσο καιρό θα μπορούσε να μείνει μυστικό αυτό;

λέτε: Η κυβέρνηση Παπανδρέου είναι επικίνδυνη για τη χώρα. ///-/// Κάθε κυβέρνηση από δω και μπρός θα είναι επικίνδυνη για την χώρα μέχρις ότου οι πολίτες της συνειδητοποιήσουν ότι η ζημία πρέπει να πληρωθεί από τους ίδιους. Δήμευση περιουσιών δεν γίνεται. Ξέρετε στο διοικητικό μας δίκαιο υπάρχει ένας απαράβατος όρος. Απαγορεύεται δια ροπάλου ο παρεμπίπτων έλεγχος της διοικητικής πράξης. Ευρωπαϊκή Φαρμακοποιϊα όσον αυτή δεν εθίγη εντός της νομίμου προθεσμίας θεωρείται εσαεί νόμιμη. Θεωρείται. Δεν είναι ανάγκη να είναι.

λέτε: Αυτή είναι η τραγική αλήθεια! ///-/// Πραγματικά είναι αυτή και είναι και τραγική

#
#
Κώστας Ροδινός says:
22/03/2010 at 13:47

Να με συγχωρούν οι φίλοι που άργησα να απαντήσω, αλλά κάτι η χθεσινή νίκη του Θρύλου, κάτι η πολύ δουλειά από το πρωϊ ,έμπλεξα:

Θα ξεκινήσω, με το απόσπασμα που παραθέτει ο Tiramola: “Σε μία εποχή όπου όλες οι μεγάλες ιδέες έχουν χάσει την αξιοπιστία τους , ο φόβος ενός εχθρού φάντασμα είναι ότι απέμεινε στους πολιτικούς για να διατηρήσουν την εξουσία τους”.

Το Δ.Ν.Τ. , οι παγκόσμιοι κερδοσκόποι, η χρεοκοπία , η κακιά η Μέρκελ, ταιριάζουν μια χαρά για το ρόλο αυτό:

Ο Ermippos,o STGM, o Nikiplos, με «επιπλήττουν» και μάλιστα με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς, στρεψοδικώντας και ερμηνεύοντας τα γραφόμενά μου κατά το δοκούν. Για να μην κουράσω, θα απαντήσω συνοπτικά:

Το Α. Ε. Π.
Λέει ο Ermippos: «Ποιο ΑΕΠ; Των Καγιέν που ερχόντουσαν απ΄ έξω με δανεικά;»
Αυτό το επιχείρημα ούτε στην ΚΟΒΑ τη γειτονιάς μου δεν το επικαλούνται! Το ΑΕΠ της Ελλάδος είναι ο τουρισμός, οι πολλές ελληνικές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στο εξωτερικό και με τις οποίες δεν ασχολείται κανένας, η ναυτιλία μας , το υγιές κομμάτι της γεωργίας και κ.λ.π, Ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα λαϊκίζοντας.

Παραοικονομία: Λέει ο Ermippos : Ας το βρούμε πρώτα αυτό το 30% και μετά το βάζουμε στον λογαριασμό. Θυμίζω μόνον το 2 πρωτόκολλο της ΕΣΔΑ και την σχέση του με την προστασία των περιουσιακών δικαιωμάτων που δεν φαίνεται να σχετίζονται με παράβαση ποινικών νόμων. Θυμίζω επίσης ότι επισήμως χρεωκοπεί η χώρα και όχι οι πολίτες της. προς το παρόν.
Αν το επιχείρημά σας είναι ότι δεν μπορούμε να το βρούμε, η απάντησή μου είναι ότι μέχρι τώρα δεν επιδιώξαμε να το βρούμε. Αν μια κυβέρνηση θέλει να εντοπίσει την παραοικονομία, υπάρχουν πάρα πολλοί τρόποι να το κάνει. Υπάρχει λεπτομερής πρόταση του Αμερικανικού IRS προς την κυβέρνηση Σημίτη, την οποία, καμιά κυβέρνηση δε θέλησε να εφαρμόσει. Δεν πρόσθεσα την παραοικονομία σε κανένα λογαριασμό. Απλά ανέφερα τον αριθμό, για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος του προβλήματος.
Διαφωνείτε ότι επιβάλλεται να κάνουμε κάτι για να εντοπιστεί η παραοικονομία; Από τα καύσιμα και το παραεμπόριο, μέχρι τα ιδιαίτερα,

Οι καταθέσεις: Λέει ο Ermippos : Δικά τους είναι. Κανείς δεν τα έχει από κοινού με κανέναν.»
Είπα εγώ ότι ανήκουν σε κανέναν τρίτον; Αν δεν μπορείτε να αντιληφθείτε τι σημαίνει για μια οικονομία και για το τραπεζικό της σύστημα, η ύπαρξη καταθέσεων, τότε τι να πώ; Αδικα κάνουμε τη συζήτηση

Το δημόσιο χρέος μας .Απαντάει ο Ermippos; Οι τράπεζες είναι ιδιωτικές όπως και οι καταθέσεις τους
Κατ’ αρχήν δεν υπάρχουν μόνο ιδιωτικές ,υπάρχουν και τράπεζες ελεγχόμενες από το κράτος. Αλλά δεν είναι αυτή η ουσία του επιχειρήματος. Αυτό που προκύπτει είναι ότι το δημόσιο χρηματοδοτεί μέρος του χρέους μας από εσωτερικό δανεισμό. Και ότι το εξωτερικό δημόσιο χρέος, είναι μικρότερο. Τίποτα παραπάνω.

Το έλλειμμα: Απαντάει ο Ermippos ότι κατά τη Eurostat πλέον, το έλλειμμα μας είναι 12.7% Σε τι βασίζεται μια αντίθετη άποψη.»
Η Eurostat δέχθηκε αυτό το νούμερο, επειδή ακριβώς το έδωσε ο Παπακωνσταντίνου. Και το έλλειμμα ανήλθε εκεί, επειδή ακύρωσε έσοδα που είχε προγραμματίσει η προηγούμενη κυβέρνηση και πρόσθεσε δαπάνες. Το έχω γράψει πολλές φορές δεν έχει νόημα να το επαναλάβω. Ο κ. Παπακωνσταντίνου οφείλει μια απάντηση στον κ.Κοντοπυράκη, που τον κατηγόρησε δημοσίως ότι του ζήτησε να «φουσκώσει» το έλλειμμα. Και παρά το γεγονός ότι έχει παρέλθει ένας μήνας, τηρεί σιγή ιχθύος.
Όμως πέραν αυτού: Δέχομαι ότι ο Παπακωνσταντίνου συνειδητοποίησε ότι το έλλειμμα ήταν 12.7. Γιατί τον Οκτώβριο, που τα spreads ήταν στις 200 μονάδες βάσης, δεν προέβη σε ένα άμεσο δανεισμό, να καλύψει τη διαφορά και να εφαρμόσει το πρόγραμμα που έλεγε ότι είχε για έλλειμμα 6%;

Για του ημι-υπαίθριους: Δεν έχω κανένα πρόβλημα με το ΣΤΕ. Ούτε πιστεύω ότι από την τακτοποίηση θα επωφεληθούν οι εργολάβοι. Το αντίθετο μάλιστα. Εχετε καμιά καλύτερη πρόταση; Ευχαρίστως να την ακούσω; Όπως επίσης και για τα αυθαίρετα. Και προφανώς δεν είναι λύση η συνέχιση του σημερινού χάους και του καθεστώτος παρανομίας.

Χρεοκοπία: Εγραψα ότι «δυσκολεύομαι να παρακολουθήσω τη συζήτηση για τη χρεοκοπία και αδυνατώ να την εξηγήσω με οικονομικούς όρους!» Απάντησε ο Ermippos: Είναι γιατί βάζετε μέσα στον λογαριασμό και ξένα λεφτά (των καταθετών) ή ανύπαρκτα λεφτά (του ΑΕΠ των Καγιέν και των διαδοχικών μεταβιβάσεων ακινήτων)
Αυτό είναι η αποθέωση της στρεψοδικίας! Τι λογαριασμό έκανα, ποια λεφτά έβαλα και αμάν πια με τα …. Καγιέν!
Οντως τα νούμερα είναι αμείλικτα. Επιμένω, όμως, ότι είναι απολύτως διαχειρίσιμα. Απλώς χρειάζεται διαφορετική στρατηγική. Το εξωτερικό μας χρέος είναι ένα ….πολύ ελκυστικό προϊόν. Μια σοβαρή κυβέρνηση θα μπορούσε να το επαναδιαπραγματευτεί με μακροπρόθεσμους όρους. Υπάρχουν πολλοί ενδιαφερόμενοι. Υπήρξαν και προσφορές. Μια πολιτική μακροχρόνιας αναδιάρθρωσης του χρέους, θα μειώσει τις πιέσεις. Εγραψα,επίσης, σε άλλο άρθρο ότι τα εξαγγελθέντα μέτρα όχι μόνο δε θα λύσουν το πρόβλημα του ελλείμματος και του χρέους, αλλά αντιθέτως θα το επιδεινώσουν. Υπάρχουν πολλοί άλλοι τρόποι για την κυβέρνηση να μαζέψει τα λεφτά που χρειάζεται και όχι να στραγγαλίζει αυτούς που δεν μπορούν να αμυνθούν.

Για την κρίση: Εγραψα «Η κρίση δεν αφορά μόνο την Ελλάδα» Απάντησε ο Ermippos: « Και παραθέτετε νούμερα χρέους και ελλειμμάτων άλλων χωρών. Χωρίς όμως να υπολογίσετε στον λογαριασμό στοιχεία παραγωγικότητας, ισοζυγίου πληρωμών, περιουσιακής κατάστασης, διάρθρωσης του ΑΕΠ, δυνατότητες φορολόγησης του κ.λ.π. Τα νούμερα σημαίνουν διαφορετικά πράγματα σε διαφορετικά περιβάλλοντα»
Αμφισβητείτε ότι η κρίση είναι παγκόσμια; Θα είστε ο μοναδικός νομίζω! Δεν έκανα καμιά σύγκριση! Ούτε θεώρησαν σκόπιμο να παραθέσω τους εθνικούς λογαριασμούς των χωρών αυτών, που λόγω δουλειάς, τους έχω στη διάθεσή μου. Απλώς, ανέφερα ενδεικτικά κάποια στοιχεία για το αυτονόητο. Αλλοι έλεγαν ότι η κρίση είναι ελληνικό φαινόμενο!

Για τις δηλώσεις του κ.Παπανδρέου: Εγραψα ότι «Η συζήτηση ξεκίνησε από τον Γ. Παπανδρέου!!!» Ο Ermippos απάντησε: « Ας λέγαν άλλα τα νούμερα και ας έλεγε ότι θέλει ο ΓΑΠ. Θα τον έπαιρναν όλοι για τρελό.»
Αγαπητέ μου, όταν ο Πρωθυπουργός μιας χώρας λέει ότι η οικονομία μας είναι στην εντατική, όταν ο Παπακωνσταντίνου προσθέτει ότι είμαστε Τιτανικός, ο Λοβέρδος φωνάζει ότι «δεν υπάρχει σάλιο», οι δηλώσεις επιτείνουν την κρίση ναι η όχι; Όταν το πρωϊ λέει ότι δεν έχουμε ανάγκη δανεισμού, και το μεσημέρι ότι έχουμε λεφτά μέχρι μέσα Μαρτίου; Όταν η οικονομία είναι στην εντατική και μοιράζει 1.5 δις σε επιδόματα, τι νομίζετε, τον παίρνουν για σοβαρό;
Η διαχείριση της κρίσης από τον Πρωθυπουργό σε πολιτικό επίπεδο είναι αυτή που επιδείνωσε τα πράγματα. Τη συζήτηση για την χρεοκοπία την άνοιξε ο κ.Παπανδρέου και την άνοιξε πρώτον γιατί δεν είχε εγκαίρως αντιληφθεί τις επιπτώσεις της, γιατί νόμιζε ότι έτσι θα πείσει του εταίρους μας να μας βοηθήσουν και τέλος γιατί ήλπιζε ότι έτσι τα απαγκιστρωθεί από τις προεκλογικές του δεσμεύσεις.

Οσον αφορά τον Καραμανλή: Το τέλος του Καραμανλή ήταν προδιαγεγραμμένο από την επαύριο τω εκλογών του 2007. Ηταν βέβαιο ότι με 152 βουλευτές, θα ήταν αδύνατο να κυβερνήσει. Πολύ δε περισσότερο να εφαρμόσει μια οικονομική πολιτική που θα απαιτούσε θυσίες. Λές ότι την «έκανε» επειδή ήξερε ότι θα χάσει. Εγώ λέω ότι προκήρυξε εκλογές επειδή είχε πλήρη συναίσθηση του τι έπρεπε να κάνει, αλλά οι αντικειμενικές συνθήκες δεν του επέτρεπαν. Αμφιβάλλει κανένας, ότι θα είχαν ξηλωθεί τα πεζοδρόμια, αν ανακοίνωνε αυτά που χρειαζόταν; Από τη στιγμή που το ΠΑΣΟΚ είχε δηλώσει ότι θα προκαλούσε εκλογές το Μάρτιο, ποιο το όφελος για τη χώρα, να εμπλακεί σε μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο με συγκρούσεις, που θα επιβάρυναν ακόμα περισσότερο την κατάσταση; Για να «πέσει» μαχόμενος;

Ο Ermippos κλείνει ότι «Ας γίνουμε λίγο σοβαροί. Κανείς δεν χρεοκοπεί μέσα σε μερικούς μήνες. ΄Αλλωστε τα βασικά νούμερα δε έχουν αλλάξει σημαντικά από τον Οκτώβριο και οι 3 μονάδες απάνω στα επιτόκια δεν θα ήταν σε καμία περίπτωση αρκετές να κλονίσουν ένα στοιχειωδώς ασφαλές οικοδόμημα.»

Επομένως, γιατί αυτή η συζήτηση περί χρεοκοπίας άρχισε τώρα και όχι τον Οκτώβριο;

Όχι προφανώς επειδή είχαμε κρύψε τα προβλήματα κάτω από το χαλί.

Δεν είναι οι Ευρωπαίοι κουτόφραγκοι και εμείς οι έξυπνοι που τους κοροϊδεύουμε.

Ας μην έχουμε τόση μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μας!

Γιατί απλούστατα η κυβέρνηση ανέβηκε στα κεραμίδια και φώναζε ότι η «οικονομία μας» είναι στην εντατική.
Και στην οικονομία άμα ξεκινήσει αυτή η συζήτηση, ποτέ δεν ξέρεις που θα σε βγάλει. Και αυτό είναι το κρίσιμο ζήτημα.

Τέλος, αρνούμαι να μπώ σ’ αυτή τη τρομολαγνεία ότι η χώρα κινδυνεύει με χρεοκοπία. Ναι η οικονομία μας είναι σε τραγική κατάσταση. Είναι, όμως, διαχειρίσιμη. Απλώς δεν έχουμε σχέδιο εξόδου από τη κρίση και σοβαρή κυβέρνηση.
Reply
#
antiathlitikos says:
22/03/2010 at 13:49

Ας ξεκινήσω λίγο «ανάποδα», προτάσσοντας την «πρόβλεψη» της «ανάλυσης» και πηγαίνοντας κατ΄αρχάς κόντρα στη μαυρίλα.

Η αισιόδοξη «πρόβλεψη», λοιπόν: το ΠΑΣΟΚ θα πετύχει τους στόχους όσον αφορά τη μείωση του ελείμματος. Εδώ θα είμαστε όλοι – λίγο ή πολύ ματωμένοι – και θα το ξανασυζητήσουμε.

Φτάνει όμως αυτό; «Φτάνει» απλώς μια εκ νέου μετάθεση για το 2012, τότε που το χρέος θα έχει εκτοξευθεί τουλάχιστον στο 130-135% του ΑΕΠ. Η διαχείρισή του είναι ήδη (και όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούμε, τόσο το «καλύτερο») το μεγάλο ΚΑΙ πραγματικό πρόβλημα της χώρας. Για την επίλυσή του ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ κανένα δεδομένο και κανένα σχέδιο. Όλες οι αναλύσεις μέχρι σήμερα περιορίζονται είτε στην καταγραφή της κατάστασης είτε στην ενοχικά αγωνιώδη προσπάθεια απόσεισης των ευθυνών.

ΔΥΟ παραμένουν τα αναπάντητα ερωτήματα:

1. Μπορεί να υπάρξει μοντέλο παραγωγικής ανάπτυξης της Ελλάδας ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ από αυτό που μας οδήγησε μέχρις εδώ, και ταυτόχρονα κοινωνικά ΑΠΟΔΕΚΤΟ;

2. Ποιός θα ΗΓΗΘΕΙ της προσπάθειας αναπροσδιορισμού του μοντέλου και με ποιές πολιτικοκοινωνικές συμμαχίες;

Συγγνώμην, αλλά όλα τ΄άλλα είναι ενδιαφέρουσες πλην άγονες συνθηματολογίες – εκτός αν η ερμηνεία των αιτίων και η αποκάλυψη των ενόχων οδηγήσουν κάποιους φυλακή ή στην επιστροφή των αποπλανηθέντων.

Και συγγνώμην, που δεν πιστεύω ούτε στο ντεντερμινισμό της μετεξέλιξής μας σε προτεκτοράτο, ούτε στο βολονταρισμό της επερχόμενης επανάστασης, ούτε στη δημιουργία κάποιας εθνοσωτηρίου «αντίστροφης μεγάλης ιδέας» ότι για όλα φταίει η νομιμοποίηση των μεταναστών και ότι ως εκ τούτου αν απαλλαγούμε από αυτούς θ΄αναστηθούμε …

Κυρίως όμως συγγνώμην, που δεν είμαι «ικανός» να απαντήσω σε κανένα από τα δύο παραπάνω ερωτήματα, αλλά θεωρώ ότι αυτό είναι το ΘΕΜΑ.
Reply

*
Ermippos says:
22/03/2010 at 13:58

1. Μπορεί να υπάρξει μοντέλο παραγωγικής ανάπτυξης της Ελλάδας ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ από αυτό που μας οδήγησε μέχρις εδώ, και ταυτόχρονα κοινωνικά ΑΠΟΔΕΚΤΟ;

2. Ποιός θα ΗΓΗΘΕΙ της προσπάθειας αναπροσδιορισμού του μοντέλου και με ποιές πολιτικοκοινωνικές συμμαχίες;

Ακριβώς αυτό είναι το θέμα και μόνον αυτό. Πλην κανείς δεν ασχολείται. Το ερώτημα για την μείωση του ελλείμματος είναι παρελκυστικό και κυριαρχεί απλά για να κερδίζει χρόνο το σύστημα. Το χρέος έχει ήδη αποκτήσει αυτοτροφοδοτούμενη δυναμική και σε λίγο θα καταστεί ανεξέλεγκτο.
Μοντέλο ανάπτυξης υπάρχει αλλά πρέπει να περάσει από αίμα και δάκρυα. Απόλυση δηλ. εκατοντάδων χιλιάδων δημ. υπαλλήλων. Αυτό δεν θα γίνει υπό ομαλές συνθήκες διότι η κοινωνία δεν είναι ώριμη να το αποδεχθεί και το πολιτικό σύστημα ανίκανο (αλλά κυρίως απροθυμο να το επιβάλλει). Αυτό απαντά αρνητικά στο δεύτερο ερώτημα. Δεν γνωρίζουμε ποιός θα ηγηθεί δεδομένου ότι οι εξελίξεις θα δημιουργηθούν μέσα σε κλίμα έκτακτων περιστάσεων και εκτός διαδικασιών ομαλής διαδοχής. Ο θεός να βάλει το χέρι του.

όποιος ενδιαφέρεται ας ρίξει μια ματιά στην άποψη μου

http://ermippos.blogspot.com/2010/03/blog-post_22.html
*
ψυχραιμια says:
22/03/2010 at 14:09

Εγω εχω να πω το εξης : Δεν μπορω να ξερω τι θα γινει στο κεφαλι του 60% των Ελληνων που τρεφονται με σοσιαλιστικες μπουρδες επι τρεις δεκαετιες εκ του ασφαλους ομως και ζωντας σε ενα καλο καπιταλιστικο επιπεδο οταν θα καταλαβουν οτι οι καλες μερες περασαν ουτως ή αλλως.
Θα δοκιμασουμε τη σοσιαλιστικη τους πιστη.
Εκεινος που θα ηγηθει θα ειναι παλι το ΠΑΣΟΚ το οποιο θα αποφασισει την εξοδο απο την ευρωζωνη ειτε τη δημιουργια μιας πιο ταξικης κοινωνιας και θα πλακωθει με την αριστερα και τον κοσμο.
Τι συνιστω να κανει η αδυναμη ετσι κι αλλιως ΝΔ;Στην πρωτη περιπτωση να σχηματισει φιλοευρωπαικο μετωπο που θα καταγγειλει την εξοδο απο την ΕΕ.Στη δευτερη περιπτωση να περιμενει την εκβαση της συγκρουσης ΠΑΣΟΚ – “λαικου κινηματος” και να κρατησει δυναμεις για τις επομενες φασεις.
Εαν αυτα φαινονται καιροσκοπικα μαλλον ειναι.Οπως εχω ξαναγραψει ειμαι απο τους σπανιους ΝΔτες που ΔΕΝ πιστευουν στην εθνικη ενοτητα.
*
Sic transit gloria mundi says:
22/03/2010 at 14:58

Τα καίρια ερωτήματα είναι όντως αυτά, και παραμένουν αναπάντητα γιατί κανείς δεν μπορεί να τ’ απαντήσει με τις νοοτροπίες, τους “χάρτες πορείας” και τους κεκτημένους αυτοματισμούς που φαίνονται “λογικά” για τη σημερινή Ελληνική κοινωνία και το πολιτικό της σύστημα. Άς αλλάξουνε λίγο τα ερωτήματα, μήπως και φανεί κάποια ελπίδα απάντησης:
1. Με ΠΟΙΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ υπάρχει ελπίδα να οικοδομηθεί, βασανιστικά και μέσω συγκρούσεων, σε βάθος χρόνου, ένα διαφορετικό (και τελικά αποδεκτό) μοντέλο παραγωγικής ανάπτυξης της Ελλάδας;
2. Υπάρχουν (ή ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΔΙΑΜΟΡΦΩΘΟΥΝ) δυνάμεις και πολιτικοκοινωνικές συμμαχίες που θα έχουν κάποιες προυποθέσεις να ηγηθούν ενός τέτοιου αναπροσδιορισμού του μοντέλου;
Στο πρώτο ερώτημα, τολμώ να πώ ότι πρέπει πρώτα το όλο οικονομικο-κοινωνικό σύστημα να ισορροπήσει, σε “χαμηλότερες στροφές”. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να “ψύξει”, αδρανοποιήσει ή και “πετάξει έξω” μικρές αλλά δυναμικές μερίδες που έδρεψαν και δρέπουν δυσανάλογα υψηλή, αντιπαραγωγικού χαρακτήρα, κοινωνικά καταστροφική και μή διατηρήσιμη οικονομική ευημερία. Οι μερίδες αυτές ανήκουν τόσο στο δημόσιο τομέα (μια “ελίτ” εχόντων και κατεχόντων, αλλά στην ουσία αργόσχολων δημοσιουπαλληλικών ρετιρέ – ο Α.Π. στο θέμα αυτό ήταν απόλυτα σωστός), αλλά εξίσου και στον ιδιωτικό τομέα (η διογκωμένη και προνομιούχα Ελληνική εμποροκρατία – “εκτελούνται εισαγωγαί” κτλ). Αφού γίνει αυτό, θ’ αρχίσει η πραγματική διερεύνηση του θέματος, αλλά με κατακτημένη βάση το αίτημα για κατά το δυνατόν υψηλή ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΝΟΧΗ.
Στο δεύτερο (το ζήτημα της ηγεμονίας), και στο βαθμό που το κεφαλαιοκρατικό σύστημα φαίνεται να έχει ακόμη αρκετό χρόνο ζωής, κλειδί για την απάντηση είναι στον τομέα της οικονομίας οι λέξεις “παραγωγικότητα”, “προστιθέμενη αξία”, “διατηρήσιμη και οικολογικά συμβατή οικονομία”, αλλά και πάλι η κατανομή βαρών και οφέλους με βάση το αίτημα κοινωνικής συνοχής. Στον τομέα της πολιτικής, δύο πράγματα κυρίως, αποτελεσματικότητα και αξιοκρατία/ισοπολιτεία. Θα χρειαστεί βέβαια και αρκετή μίμηση πετυχημένων προτύπων από βορειότερα γεωγραφικά πλάτη. Σε ποιόν θα κατακυρωθεί η ηγεμονία; “Τώ κρατίστω”.
*
Sic transit gloria mundi says:
22/03/2010 at 15:27

Σε κάθε περίπτωση, η κακή Ελληνική συνήθεια της υπερπολιτικοποίησης των πάντων και ο κατακλυσμός από ιδεολογήματα που σκεπάζει τα ορθολογικά επιχειρήματα, μόνον ουσία δεν προσφέρουν. Όταν το κοτέτσι έχει γίνει ερείπιο, με κοκκορομαχίες δεν βγαίνει “αρχηγός”, μόνο σκορπίζουν ολόγυρα οι άστεγοι και οι άστεγες, ρίχνοντας μαύρη πέτρα πίσω.

#
Κώστας Ροδινός says:
22/03/2010 at 14:04

Να προσθέσω και κάτι που παρέλειψα:
Αρνούμαι να μπώ σ’ αυτή την τρομολαγνεία περί επικείμενης χρεοκοπίας μας. Ναι η οικονονομία μας είνα σε έξαιρετικά δύσκολη κατάσταση.
Δυστυχώς όμως αυτή τη στιγμή δεν έχουμε σχέδιο εξόδου από την κρίση και σοβαρή κυβέρνηση.
Και η έλλειψη των δυο αυτών, συνιστούν μεγαλύτερο πρόβλημα από το ίδιο το πρόβλημα!

http://www.antinews.gr/?p=38247&cpage=1#comment-414743