Μ. Τρίτη: επιλογές

Το “πατριωτικό” NEW SPEAK: “Θέλουμε να δανειζόμαστε φθηνά”

29/03/2010

… και τη GOLDMAN SACHS διαχειριστή του δημόσιου χρέους χωρών

ΑΙΔΩΣ ΑΧΡΕΙΟΙ.

Αναρτήθηκε στις info

Αναπόφευκτο το ΔΝΤ, στα ύψη το spread !

Τέρμα το "σίριαλ της Ευρωπαϊκής λύσης"

Γράφαμε χθες για το πανάκριβο κόστος του νέου δανεισμού των 5 δις ευρώ, ότι είναι πάνω από 6% και η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι είναι 5,9% * , κυρίως για ψυχολογικούς λόγους!

Η αλήθεια είναι ότι το κόστος του χθεσινού ομολόγου είναι ακριβώς 6,078%.

Σήμερα το spread του δεκαετούς ομολόγου εκτινάχθηκε πάλι στις 330 μονάδες βάσης.
Φυσικό είναι όταν οι αγορές ακούνε τον Παπακωνσταντίνου και τους συναδέλφους του να δηλώνουν ότι η Ελλάδα μεταμορφώθηκε ριζικά σε πέντε μήνες, μέχρι που μάθαμε να οδηγούμε το αυτοκίνητο μας σωστά και πως τα μέτρα του θα αποδώσουν και θα αναστρέψουν άμεσα το αρνητικό κλίμα που είχε δημιουργηθεί.
Θυμηθείτε ότι την επόμενη φορά που η χώρα θα βγει σε δανεισμό, θα αναγκαστεί να πάρει δάνειο από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο μόνο που τα πράγματα είναι πλέον πολύ χειρότερα, αφού ο επικεφαλής του ΔΝΤ δήλωσε σήμερα ότι εκείνος θα καθορίσει τους όρους δανειοδότησης .

Dominique Strauss-Kahn : Η βοήθεια στην Ελλάδα θα δοθεί με τους όρους του Δ.Ν.Τ λέει στην δήλωσή του.

Με αυτή την δήλωση τελειώνει το "σίριαλ" περί της "Ευρωπαϊκής Λύσης" που παρακολουθήσαμε από την αρχή του χρόνου .

Όσον αφορά το χθεσινό δανεισμό , επειδή αναφαίρεται ότι η Ελλάδα δανείστηκε με 5,9% και θριαμβολογούν ορισμένοι καλό θα ήταν να ξεκαθαρίσουμε ότι 5,9% είναι ΜΟΝΟ το κουπόνι .

Το συνολικό κόστος της Ελλάδας είναι υψηλότερο και σύμφωνα με το Bloomberg βρίσκεται στα 6.078%.

*Η ταυτότητα της έκδοσης βρίσκεται αναλυτικά παρακάτω.

Εκδότης: Ελληνική Δημοκρατία

Ποσό έκδοσης: 5,0 δις Ευρώ
Λήξη: 20 Απριλίου 2017
Τοκομερίδιο: 5,90%
Τιμή: 99,428
Περιθώριο: +310 μβ vs mid-swaps, ισοδύναμο με 334,3 μβ vs DBR 3.75% Ιανουαρίου 2017
Ημερ. Διακανονισμού: 7 Απριλίου 2010
Κύριοι ανάδοχοι: ALPHA BANK, EMPORIKI, ING, BofA-ML, SG CIB
Πιστοληπτική ικανότητα: A2 (Moody’s), ΒΒΒ+ (S&P), ΒΒΒ+ (Fitch), Α-(R&I)
Τόπος εισαγωγής: Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών
Πολλαπλότητα: 1.000
Προμήθεια: 0,17%
Νομοθεσία: Ελληνική

Νέα βόμβα Κομισιόν για την Ελλάδα

Διευρύνεται με απόφαση των αρχηγών κρατών της Ε.Ε. η παρακολούθηση των οικονομιών της ευρωζώνης όσον αφορά όχι μόνο στη δημοσιονομική κατάσταση αλλά και στις μακροοικονομικές εξελίξεις και στο μέγεθος της ανταγωνιστικότητας κάθε χώρας.

Πρόκειται για απόφαση της Συνόδου Κορυφής, που πέρασε στα ψιλά γράμματα λόγω των αποφάσεων για το πακέτο στήριξης προς την Ελλάδα. Ενδιαφέρει όμως άμεσα τη χώρα μας, καθώς η κυβέρνηση είναι πλέον υποχρεωμένη να επισπεύσει τον άξονα των μεταρρυθμίσεων που αφορούν στο ασφαλιστικό - συνταξιοδοτικό, στον τομέα της υγείας μέσω σημαντικής συρρίκνωσης των δαπανών του Δημοσίου και, το κυριότερο, στις συνθήκες εργασίας.

Βάσει της παραγράφου 6 (α) των συμπερασμάτων, και με πρόφαση την καλύτερη εφαρμογή της νέας στρατηγικής της Λισαβόνας: «Οι μακροοικονομικές και διαρθρωτικές εξελίξεις και οι εξελίξεις στην ανταγωνιστικότητα θα εξετάζονται ταυτόχρονα, μαζί με την αξιολόγηση της εν γένει δημοσιονομικής σταθερότητας, βάσει στοιχείων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου συστημικού κινδύνου».

Η επικύρωση από τους ηγέτες της Ε.Ε. έγινε έπειτα από σύσταση των υπουργών Οικονομίας της ευρωζώνης όπως αποφασίστηκε στο Eurogroup του Μαρτίου. Πλέον η επιβολή μέτρων σε χώρες που βρίσκονται υπό επιτήρηση θα γίνεται με γνώμονα και το επίπεδο της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας.

Σύμφωνα με απόρρητη έκθεση που παρουσίασε στο Eurogroup του Ιανουαρίου ο τότε επίτροπος για οικονομικές υποθέσεις κ. Χοακίν Αλμούνια (τώρα έχει το χαρτοφυλάκιο του ανταγωνισμού), «υπάρχουν έντονες ανισορροπίες στο εσωτερικό της ευρωζώνης από χώρες όπως η Ελλάδα, η Ισπανία και η Πορτογαλία που λόγω της ραγδαίας μείωσης της ανταγωνιστικότητάς τους ενδέχεται να δημιουργήσουν αποσταθεροποίηση της ζώνης του ευρώ». [παλαιότερη ανάλυσή μου]

Το συγκεκριμένο πόρισμα δημοσίευσε μάλιστα το γερμανικό περιοδικό «Der Spiegel» για να εισπράξει την αντίδραση της εκπροσώπου του κ. Χ. Αλμούνια.

Παρά τις αντιδράσει, όμως, η έκθεση κατατέθηκε προς συζήτηση στο Eurogroup του Φεβρουαρίου και σε εκείνο του Μαρτίου, μαζί με την πρόταση Αλμούνια η Κομισιόν να έχει πλέον το δικαίωμα να ζητάει μέτρα και βάσει της ανταγωνιστικότητας.

Όπως αναφέρει υψηλά ιστάμενος αξιωματούχος της Κομισιόν στο euro2day, για την Ελλάδα η έκθεση αναφέρει ότι:

- Η σταθερή αυξημένη διαφορά στον πληθωρισμό από τον μέσο όρο της ευρωζώνης επιδείνωσε τα τελευταία χρόνια την πραγματική συναλλαγματική ισοτιμία, με αποτέλεσμα τη ραγδαία πτώση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας.
- Το έλλειμμα του εξωτερικού ισοζυγίου αγαθών και υπηρεσιών παραμένει εξαιρετικά υψηλό.
- Δεν προχώρησαν τα απαραίτητα έργα και οι μεταρρυθμίσεις για να κρατηθεί η αναπτυξιακή ώθηση από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004.
- Υπάρχουν χρόνιες διαρθρωτικές δυσλειτουργίες στην αγορά εργασίας και στις αγορές προϊόντων που πλήττουν την παραγωγικότητα.

Επισήμως η Κομισιόν θα ζητήσει την αλλαγή των εργασιακών σχέσεων στην Ελλάδα στην αξιολόγηση του Μαΐου. Η τρόικα όμως των ελεγκτών της Κομισιόν, του ΔΝΤ και της ΕΚΤ που επισκέφθηκε τη χώρα μας έχει ήδη ενημερώσει τις ελληνικές αρχές για τα «εδώ και τώρα» μέτρα που χρειάζονται στους τομείς αυτούς. Ο στόχος ένας: η μείωση του εργασιακού κόστους.

Ήδη η κυβέρνηση σπρώχνει το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων που θεωρείται πολιτικά πιο ανώδυνη μεταρρύθμιση, όμως οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής την αναγκάζουν να προχωρήσει αμέσως και στα πιο επώδυνα μέτρα. Με βάση τη χαμηλή ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας, η Κομισιόν ζητάει:

- Τη διαφοροποίηση του ορίου του 2% (ίσως και την άρση του) στις απολύσεις με συνδυασμένα κίνητρα για αύξηση της απασχόλησης μέσω τετραημέρου, ευέλικτων ωραρίων και απασχόληση χωρίς ασφάλιση για τους νέους όπου παρατηρείται υψηλή ανεργία. Μάλιστα η Κομισιόν σχεδιάζει να συγχρηματοδοτήσει σχετικά προγράμματα.

- Περαιτέρω «ρυθμίσεις» (περικοπές) στη μισθοδοσία των δημοσίων υπαλλήλων και επέκτασή τους και στον ιδιωτικό τομέα. Παράλληλα να συνδεθούν οι αποδοχές με την παραγωγικότητα.

- Εκσυγχρονισμό της δημόσιας διοίκησης και δημιουργία ελεγκτικών μηχανισμών ώστε να αξιοποιούνται αποτελεσματικά τα κονδύλια από την Ε.Ε.

- Μετατροπή της αδήλωτης εργασίας σε επίσημη απασχόληση και ανάλογες ρυθμίσεις για τους μερικώς απασχολουμένους, «ενοικιαζόμενους» εργαζομένους κ.λπ.

- Άρση της μονιμότητας και περικοπή όλων των επιδομάτων που ξεπερνούν το ύψος του καθιερωμένου βασικού μισθού.

- Με νομοθετική ρύθμιση να αλλάξουν οι όροι για τις συμβάσεις αορίστου χρόνου και το καθεστώς των συλλογικών διαπραγματεύσεων.

- Περικοπή υπερωριών και αντικατάστασή τους με ρεπό στα οποία ο εργαζόμενος μπορεί να παρακολουθεί εκπαιδευτικά προγράμματα. Το ίδιο να συμβεί και στον ιδιωτικό τομέα.

Υπενθυμίζεται ότι βάσει του άρθρου 104 (9) της διαδικασίας υπερβολικού ελλείμματος στο οποίο υπάγεται πλέον η χώρα μας, το Eurogroup και η Κομισιόν έχουν το δικαίωμα να μας επιβάλουν πλέον συγκεκριμένα μέτρα.

Σε περίπτωση δηλαδή που μέχρι τα μέσα Μαΐου η Επιτροπή διαπιστώσει ότι οι εν λόγω μεταρρυθμίσεις δεν προχωρούν, θα υποβάλει σχετική έκθεση στους 16 υπουργούς Οικονομίας, που με τη σειρά τους θα μας ζητήσουν να υιοθετήσουμε συγκεκριμένα μέτρα τα οποία θα αποφασίσουν οι ίδιοι χωρίς την παρουσία του Έλληνα υπουργού Οικονομίας.

http://www.euro2day.gr/news/economy/124/articles/575548/Article.aspx

__________________

Καλά δεν πέρασε και στα ψιλά, τόσα bold έβαλα...
Εάν τα πράγματα ακολουθήσουν μια φυσιολογική ροή (εκτός δηλαδή άμεσης αδυναμίας χρηματοδότησης και προσφυγή στο ΔΝΤ), όλα ή μέρος από τα παραπάνω θα πρέπει να ακουστούν είτε από διάγγελμα είτε από τον Πεταλωτή, κάπου πριν την επόμενη συνεδρίαση eurogroup και αρχηγών κρατών στα μέσα Ιουνίου. Συνδυαστικά και πριν από τις εκδόσεις ομολόγων του Μαϊου. Δηλαδή, απλά μας ..προετοιμάζουν... και βασικά τον ιδιωτικό τομέα, ο οποίος και έχει σειρά μέχρι να ξαναμειωθούν αθροιστικά οι μισθοί στον δημόσιο τομέα. Μπαλαντέρ το ασφαλιστικό.

Posted by geokalp at 1:48 PM

“Σκληρό πόκερ”

Και τώρα....?

Και τώρα αφού “ανακουφιστήκαμε” (κάποιοι πανηγύρισαν κιόλας) από τα αποτελέσματα της Συνόδου Κορυφής ας δούμε πιο ψύχραιμα τι ακριβώς πετύχαμε.

Οταν – και μόνο τότε- δεν θα μπορούμε να δανειστούμε από τις αγορές όχι όταν θα δανειζόμαστε υπερβολικά ακριβά η Ευρώπη θα κρίνει αν συντρέχει λόγος να ενεργοποιηθεί ο “μηχανισμός” που δημιουργήθηκε στις 25 Μαρτίου. Η σχετική απόφαση πρέπει να ληφθεί με ομοφωνία . Τότε η χώρα θα πρέπει να προσφύγει στο ΔΝΤ, να δανειστεί από αυτό και παράλληλα οι Ευρωπαίοι εταίροι θα μας δανείσουν ένα μεγαλύτερο ποσό, όχι με το μέσο επιτόκιο που δανείζονται οι χώρες της Ευρωζώνης αλλά με επιτόκιο αγοράς. Η απόφαση θεωρήθηκε απο τον Λ.Υ.Παπανδρέου ως μεγάλη επιτυχία. Επιτέλους “το πιστόλι υπάρχει πάνω στο τραπέζι”.

Το” πιστόλι πάνω στο τραπέζι” έχει όμως αξία όταν ο απέναντι ΞΕΡΕΙ ότι είσαι αποφασισμένος και μπορείς στην πρώτη περίεργη κίνηση του να το χρησιμοπιήσεις , ότι το πιστόλι είναι γεμάτο και ότι για την χρησιμοποίηση του δεν θα πρέπει να συμφωνήσουν οι πελάτες του saloon. “Τρομοκρατημένες” λοιπόν οι αγορές χθές μας δάνεισαν με 6% στην ουσία με το ίδιο επιτόκιο που μας δάνειζαν στα τέλη Ιανουαρίου (πριν το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης και πριν τα μέτρα της 3ης Μαρτίου) και τα περίφημα spreads παραμένουν σταθερά πάνω από τις 300 μονάδες (θυμίζω το Νοέμβριο 2009 στις 145 μονάδες).

Πως λοιπόν και πότε θα πέσουν τα επιτόκια ? Κι αυτό φτάνει ? Εγώ ξέρω ότι καλύτερους όρους δανεισμού από την Τράπεζα μπορεί να πετύχει ο πελάτης που θα την πείσει ότι οι δουλειές του πάνε καλά για τον απλούστατο λόγο ότι η Τράπεζα αισθάνεται ότι δεν διατρέχει κίνδυνο να μην πάρει τα λεφτά της. Υποψιάζομαι – εύλογα νομίζω- ότι κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τις διεθνείς αγορές. Και επειδή – θυμίζω – είμαστε υπό τριπλή επιτήρηση (ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ) δεν υπάρχει περίπτωση να πείσουμε ότι “οι δουλειές μας πάνε καλά” αν πραγματικά οι δουλειές μας δεν πάνε καλά ! Πράγμα που σημαίνει ότι αν δεν περικόψουμε σπατάλες (και όχι απλώς δαπάνες και μάλιστα με Προκρούστεια “λογική”) αν δεν δημιουργήσουμε ένα πλαίσιο που να ευνοεί την δημιουργία πλούτου χωρίς τις βαθύτατα ρζωμένες εμμονές που θέλουν τον επιχειρηματία αντίπαλο (εκτός αν είναι “ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ”) και το ακόμα και νόμιμο κέρδος αμάρτημα και αν δεν στήσουμε ένα αξιόπιστο Δημόσιο που θα μπορεί να ελέγχει την τήρηση των κανόνων που θα θεσπίζει και ταυτόχρονα θα ΕΛΕΓΧΕΤΑΙ και θα ΑΞΙΟΛΟΓΕΙΤΑΙ πολύ απλά δεν πρόκειται να δούμε άσπρη μέρα!

Καλό πράγμα “το πιστόλι πάνω στο τραπέζι” (αν θεωρείς ότι παίζεις με χαρτοκλέφτες), ενδιαφέρουσες οι “μπλόφες”, αλλά γενικά όταν παίζεις πόκερ και δη “σκληρό πόκερ” ( όπως θέλουν να μας πείσουν ότι έπαιξε ο Λ.Υ.Παπανδρέου) πρέπει να ξέρεις ότι όταν θα πείς : “Τα ρέστα μου!” χωρίς να έχεις τίποτα ο παίκτης απέναντι μπορεί να σου πει: “Τα βλέπω!” Και τότε…?

Και σε τελευταία ανάλυση μήπως η οικονομία της χώρας και τα προβλήματα της ειναι πολύ σοβαρό πραγμα για να αντιμετωπίζεται από την ηγεσία της με τέτοιους όρους?

ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ

Η Citigroup τα λέει "έξω από τα δόντια"

by ciaoant1


Citigroup: Εμείς κάνουμε κουμάντο, το πολίτευμα είναι "πλουτονομία" (plutonomy). Τουλάχιστον είναι ειλικρινείς βέβαια, σίγουρα περισσότερο από πολλούς και διάφορους που κοροϊδεύουν και τον κόσμο και (πολλοί εξ αυτών) και τους εαυτούς τους

Γράφημα για τις ανισότητες στις ΗΠΑ, που σπάνε κάθε ρεκόρ:
Παρατηρήστε το πως μας έχουν γυρίσει στην κατάσταση τις δεκαετίας του 1920-1930.
Αντίθετα, παρατηρήστε το γράφημα τη δεκαετία 1960-1970, όπου οι μεγάλοι λαϊκοί αγώνες έχουν φέρει το λαό σε πολύ καλύτερη θέση

Στις ανισότητες-ρεκόρ που παρατηρούνται σήμερα έχουμε αναφερθεί αρκετές φορές στο παρελθόν (πχ εδώ για μια συγκεντρωτική παρουσίαση).

Τώρα, δείτε από επίσημο έγγραφο (εδώ και το δεύτερο μέρος, που είναι εξίσου ενδιαφερον με το πρώτο) της Citigroup του 2005 την άποψη της άρχουσας τάξης επί των πραγμάτων:

Το έγγραφο αυτό μοιράστηκε αρχικά στους "high-class" πελάτες της citigroup, αλλά διέρρευσε, και πρόσφατα έγινε και ευρύτερα γνωστό, καθώς αναφέρθηκε και στην ταινία-ντοκιμαντέρ του (ελαφρώς λαικιστή αλλά και αρκετά εύστοχου σε πολλά θέματα) Μάικλ Μουρ:

Όπως λοιπόν διαβάζουμε στο έγγραφο της Citigroup, έχουμε την εμφάνιση της πλουτονομίας, που την ορίζει ως "μια οικονομία που κουμαντάρεται από τους πλούσιους":

"The World is dividing into two blocs - the Plutonomy and the rest. The U.S.,UK, and Canada are the key Plutonomies - economies powered by the wealthy. ... "We should at this point make clear that we have no view on whether plutonomies aregood or bad, our analysis here is based on the facts, not what we want society to look like." ... In a plutonomy there is no such animal as “the U.S. consumer” or “the UK consumer”, or indeed the “Russian consumer”. There are rich consumers, few in number, but disproportionate in the gigantic slice of income and consumption they take.There are the rest, the “non-rich”, the multitudinous many, but only accounting for surprisingly small bites of the national pie." ... the top 1% of households in the U.S., (about 1 million households) accounted for about 20% of overall U.S. income in 2000, slightly smaller than the share of income of the bottom 60% of households puttogether. That’s about 1 million households compared with 60 million households, both with similar slices of the income pie! Clearly, the analysis of the top 1% of U.S. households is paramount. The usual analysis of the “average” U.S. consumer is flawedfrom the start. To continue with the U.S., the top 1% of households also account for 33% of net worth, greater than the bottom 90% of households put together. It gets better(or worse, depending on your political stripe) - the top 1% of households account for40% of financial net worth, more than the bottom 95% of households put together."

Το έγγραφο αναφέρεται σε άλλο σημείο και στα πρώτα σημάδια της κρίσης που τότε (5 χρόνια πριν περίπου) είχαν αρχίσει να φαίνονται στον ορίζοντα, και λέει όμως στους πελάτες της citigroup ότι "the so called "global imbalances that worry so many of our equity clients who may subsequently put a lower multiple on equities due to these imbalances, is not as dangerous and hostile as one might think".
Δηλαδή, "μην ανησυχείτε, δεν είναι και τόσο χάλια τα πράγματα". Γιατί όμως αυτό?

Μα απλούστατα διότι εμείς κάνουμε κουμάντο (και άρα ακόμα και αν πάνε και χάλια τα πράγματα, θα πάρουμε και μερικά "πακέτα σωτηρίας" από τα "κορόιδα'):

Most “Global Imbalances” (high current account deficits and low savings rates, highconsumer debt levels in the Anglo-Saxon world, etc) that continue to (unprofitably) pre-occupy the world’s intelligentsia look a lot less threatening when examined through the prism of plutonomy.The risk premium on equities that might derive from the dyspeptic “global imbalance” school is unwarranted - the earth is not going to be shaken off itsaxis, and sucked into the cosmos by these “imbalances”. The earth is being held up by the muscular arms of its entrepreneur-plutocrats, like it, or not."

Πρόβλεψη για το μέλλον: Οι πλούσιοι θα συνεχίσουν να γίνονται πλουσιότεροι εις βάρος μας:

"We think the rich are likely to get even wealthier in the coming years. ... These“content” providers, the tech whizzes who own the pipes and distribution ("pipes" = τηλεοπτικά κανάλια, μμε), the lawyers and bankers who intermediate globalization and productivity, the CEOs who lead the charge inconverting globalization and technology to increase the profit share of the economy at the expense of labor, all contribute to plutonomy. Indeed, David Gordon and Ian Dew-Becker ofthe NBER demonstrate that the top 10%, particularly the top 1% of the US – the plutonomists in our parlance – have benefited disproportionately from the recent productivity surge in the US. ( See “Where did the Productivity Growth Go? Inflation Dynamics and the Distribution of Income”, NBER Working Paper 11842, December 2005)."

Πιθανοί κίνδυνοι για την "πλουτονομία":


Ο βασικός κίνδυνος είναι βέβαια μια εξέγερση των εργατών ("labour backlash"):

"Plutonomy, we suspect is elastic. Concentration of wealth and spending in the hands ofa few, probably has its limits. What might cause the elastic to snap back?We can see a number of potential challenges to plutonomy.The first, and probably most potent, is through a labor backlash. Outsourcing,offshoring or insourcing of cheap labor is done to undercut current labor costs."

Ειδικά μάλιστα αν συμβεί μια κρίση (που πλέον συμβαίνει), και δεν υπάρχει καπιταλιστική ανάπτυξη, ώστε να ξεγελιέται ο εργάτης ότι μπορεί και αυτός να γίνει μέλος της "πλουτονομίας", τότε υπάρχει σοβαρό πρόβλημα, διότι θα πάψει να υποστηρίζει/δέχεται την "πλουτονομία' και θα διεκδικήσει μια πιο ισομερή μοιρασιά της πίτας:

...the potential social backlash. To use Rawls-ian analysis, the invisible hand stops working. Perhaps one reason that societies allow plutonomy, is because enough of the electorate believe they have a chance of becoming a Pluto-participant. Why kill it off, if you can join it? In a sense this is the embodiment of the “American dream”. But if voters feel they cannot participate, they are more likely to divide up the wealth pie, rather than aspire to being truly rich. Could the plutonomies die because the dream is dead, because enough of society doesnot believe they can participate? The answer is of course yes. But we suspect this is athreat more clearly felt during recessions, and periods of falling wealth, than when average citizens feel that they are better off. There are signs around the world that society is unhappy with plutonomy - judging by how tight electoral races are. But asyet, there seems little political fight being born out on this battleground. Our overall conclusion is that a backlash against plutonomy is probable at some point. However, that point is not now. So long as economies continue to grow, and enough of the electorates feel that they are benefiting and getting rich in absolute terms, even if they are less well off in relative terms, there is little threat to Plutonomy in the U.S., UK,etc.

Αναρτήθηκε από You Pay Your Crisis στις 2:24 μ.μ.

Η Ε.Ε. μας πάει συντεταγμένα στο ΔΝΤ

Του Δημήτρη Καζάκη
Οικονομολόγου - αναλυτή

«Η Ελλάδα τού ευρώ είναι ασφαλής» δήλωσε περιχαρής ο Γ. Παπανδρέου αμέσως μετά τη σύνοδο κορυφής στις 25.3. Βέβαια, αυτό που δεν εξήγησε ο κ. Παπανδρέου είναι γιατί η «Ελλάδα του ευρώ», για να είναι «ασφαλής», χρειάζεται το ΔΝΤ.

* Και πώς έγινε και η πανίσχυρη Ευρωζώνη, το ισχυρό ευρώ, να βρεθεί τελικά στην ανάγκη να καλέσει σε βοήθεια το ΔΝΤ;

* Κι αν τέλος πάντων μια πανίσχυρη ένωση, όπως παρουσιαζόταν μέχρι πρότινος η ΟΝΕ και η Ε.Ε., χρειαζόταν εξωτερική βοήθεια, γιατί δεν το ξεκαθάριζε εξαρχής, δηλαδή όταν στις 15.2 οι ηγέτες της Ευρωζώνης δήλωναν ότι θα «συμπαρασταθούν» στην Ελλάδα;

* Γιατί δεν το δήλωσαν στις 16.3 οι υπουργοί Οικονομικών του Ecofin που διαβεβαίωναν ότι έχουν ήδη επεξεργαστεί μηχανισμό στήριξης της Ελλάδας;

* Πότε προέκυψε το ΔΝΤ;
Ο ρόλος του ΔΝΤ είναι υποδεέστερος στο όλο σχέδιο, ισχυρίζεται η διατεταγμένη «ενημέρωση», που λίγο έλειψε να ανοίξει σαμπάνιες για τη «διάσωση» της χώρας από τους εταίρους της Ευρωζώνης.

Ακόμη κι έτσι να είναι, η συμμετοχή του ΔΝΤ στο σχέδιο στήριξης της Ελλάδας, κι όχι μόνο, αποτελεί πρωτοφανή ομολογία από τους ηγέτες της Ευρωζώνης ότι το πανίσχυρο ευρώ είναι τόσο ευάλωτο, τόσο ασταθές και τόσο αδύναμο, ώστε δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μόνο του τα εσωτερικά του προβλήματα και χρειάζεται επειγόντως εξωτερική βοήθεια. Όσο για τη «διάσωση» της Ελλάδας, δεν υπήρξε καμιά ουσιαστική δέσμευση των ηγετών της Ευρωζώνης, πέρα από τις γνωστές δηλώσεις στήριξης.

Τα μόνα στοιχεία που ξεκαθαρίστηκαν σ’ αυτή τη σύνοδο κορυφής είναι τα εξής:

* Πρώτο: Ξεκαθαρίστηκε ότι, χωρίς την άμεση συμμετοχή του ΔΝΤ, έστω και δευτερογενώς, δεν μπορεί να υπάρξει σχέδιο στήριξης των υπερχρεωμένων χωρών της Ευρωζώνης, όπως είναι η Ελλάδα.

* Δεύτερο: Ξεκαθαρίστηκε ότι ο περίφημος μηχανισμός στήριξης της Ευρωζώνης δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένας «συντονισμένος διμερής δανεισμός», ο οποίος «συμπληρώνοντας την χρηματοδότηση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, πρέπει να θεωρείται ως ultima ratio», δηλαδή ως τελευταίας ανάγκης, όταν «η χρηματοδότηση από την αγορά είναι ανεπαρκής». Ο διμερής αυτός δανεισμός «θα αποφασίζεται από τα κράτη μέλη της Ευρωζώνης με ομοφωνία και θα υπόκειται σε αυστηρές προϋποθέσεις…»

* Τρίτο: Ξεκαθαρίστηκε ότι, ακόμη κι αν επιτραπεί ο διμερής δανεισμός, αυτός δεν θα γίνει για να διευκολύνει το κράτος που βρίσκεται σε ανάγκη, αλλά για να τιμωρηθεί. Έτσι «στόχος αυτού του μηχανισμού δεν θα είναι να παράσχει χρηματοδότηση στο μέσο επίπεδο των επιτοκίων στη ζώνη του ευρώ, αλλά να θέσει κίνητρα ώστε να υπάρξει επιστροφή το ταχύτερο δυνατό στην χρηματοδότηση από την αγορά μέσα από μια κατάλληλη αποτίμηση ρίσκου».

Όλα αυτά σε κοινά ελληνικά σημαίνουν πως:

* Πρώτο, αν η Ελλάδα ή όποια άλλη χώρα βρεθεί στη δυσάρεστη θέση να ζητήσει δανεικά από το μηχανισμό της Ευρωζώνης, τότε έχει να αντιμετωπίσει, καταρχάς, τις πολύ αυστηρές προϋποθέσεις που θα θέσουν οι ισχυροί εταίροι προκειμένου να επιτρέψουν τη διμερή χρηματοδότηση.

* Δεύτερο, έχει να αντιμετωπίσει τις κερδοσκοπικές ορέξεις των εταίρων της, οι οποίοι, προκειμένου να προχωρήσουν σε διμερή δανεισμό, έχουν το ελεύθερο να ζητήσουν ό,τι θέλουν ως αντάλλαγμα.

* Τρίτο, έχει να αντιμετωπίσει το αυξημένο κόστος αυτού του δανεισμού, ο οποίος θα είναι σημαντικά υψηλότερος του μέσου επιτοκίου της αγοράς, ώστε, όπως λένε, να έχει η χώρα κίνητρο για να επιστρέψει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα στο δανεισμό μέσω της αγοράς.

Βέβαια, πώς γίνεται και μια χώρα που θα βρεθεί σε τέτοια ανάγκη δανεισμού, ώστε να δεχτεί να υποστεί όλα αυτά τα βασανιστήρια, θα μπορέσει να ορθοποδήσει τελικά για να γλιτώσει από τα νύχια των εταίρων της, αυτό αποτελεί απορίας άξιο. Ο σχεδιασμός αυτός του «μηχανισμού» της Ευρωζώνης έγινε με τέτοιον τρόπο ώστε κάθε χώρα που θα βρεθεί σε ανάγκη στήριξης να γίνεται βορά των ισχυρών εταίρων της.

Πρόκειται για έναν μηχανισμό «δημιουργικής καταστροφής» ολόκληρων χωρών προς όφελος των ισχυρών εταίρων – πρώτα και κύρια της Γερμανίας, η οποία επιχειρεί ανοιχτά να προσαρτήσει τα πιο δυναμικά στοιχεία της Ευρωζώνης και να μετατρέψει το ευρώ, από κοινό νόμισμα, σε δικό της νόμισμα. Όσους αδυνατούν να ακολουθήσουν τους περιμένουν η αλεστική μηχανή του «μηχανισμού» στήριξης και το ΔΝΤ.

Η τελευταία σύνοδος ξεκαθάρισε πια ότι δεν υπάρχει σωτηρία για υπερχρεωμένες χώρες σαν την Ελλάδα εντός της Ευρωζώνης. Δεν υπάρχει καμιά δυνατότητα να δοθεί μόνιμη λύση στον δημόσιο δανεισμό της Ελλάδας, του οποίου η εξυπηρέτηση έχει φτάσει να απορροφά το 35% του ΑΕΠ της χώρας. Γι’ αυτό άλλωστε και οι «δημοσιογραφικές πληροφορίες» μιλούν μόνο για 20-25 δισ. ευρώ σχετικά με το πρόγραμμα χρηματοδότησης από την Ε.Ε.

Ακόμη κι αν δοθούν δωρεάν, τα χρήματα αυτά μόλις που φτάνουν να καλύψουν τις ανάγκες του Ελληνικού Δημοσίου μέχρι τον Μάιο. Μετά τι γίνεται; Για να αποφύγει η ελληνική κυβέρνηση την επίσημη πτώχευση, για φέτος χρειάζεται τουλάχιστον άλλα 50-55 δισ. ευρώ για το φθινόπωρο. Θα τα βρει; Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν πρόκειται να τα βρει από την Ευρωζώνη.

Όλοι εύχονται να τα βρει από την αγορά. Όμως η αγορά χρειάζεται εξευμενισμό με μέτρα που θα κάνουν την οικονομία και την κοινωνία να στενάζουν. Άλλωστε οι επενδυτές ξεκαθάρισαν ήδη από τις παραμονές της συνόδου ότι δεν θα ησυχάσουν αν δεν δουν την Ελλάδα στο ΔΝΤ. «Το ΔΝΤ είναι που θα αναλάβει, αλλά πρόκειται να είναι μια ανώμαλη διαδικασία» είπε στις 24.3 ο Μοχάμεντ Ελ Εριάν, επικεφαλής της PIMCO, ενός από τους μεγαλύτερους επενδυτικούς ομίλους σε χρεόγραφα και κρατικά ομόλογα.

Σ’ αυτή την κατεύθυνση κινήθηκε και η απόφαση της ΕΚΤ του κ. Τρισέ να συνεχίσει να διευκολύνει με ρευστότητα τις ελληνικές τράπεζες ακόμη κι χάσουν την ΑΑΑ πιστοληπτική τους ικανότητα, ώστε να δημιουργήσει κίνητρο να συνεχίσουν να αγοράζουν ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου. Όμως η πολιτική αυτή έχει πολύ κοντά ποδάρια. Σε συνθήκες όπου η καταθετική και η δανειστική βάση των τραπεζών συρρικνώνεται γρήγορα, η διαρκής αύξηση των χαρτοφυλακίων τους με ομόλογα θα επιδεινώσει ραγδαία την αστάθεια του πιστωτικού συστήματος.

Πολύ σύντομα η κυβέρνηση θα βρεθεί στην ανάγκη να βάλει πλαφόν στις αναλήψεις από τις τράπεζες και να πάρει μέτρα προστασίας τους, που θα θέσουν σε κίνδυνο τις αποταμιεύσεις του κοινού. Κάτι που έχει ήδη αρχίσει να συζητά με τους τραπεζίτες. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που η κυβέρνηση αρνείται να εγγυηθεί – έστω και στα λόγια – τις καταθέσεις στις τράπεζες, όπως π.χ. έκανε η κυβέρνηση Καραμανλή πέρυσι. Παρά το γεγονός ότι το τελευταίο τρίμηνο οργιάζει η φυγή καταθέσεων στο εξωτερικό.

Για όλους αυτούς τους λόγους η σύνοδος κορυφής της 25ης Μαρτίου αποτελεί πράγματι ορόσημο. Μ’ αυτήν οι ηγέτες της Ευρωζώνης αποδέχτηκαν επίσημα την ήττα τους από τις αγορές και σύστησαν επίσημα την Ελλάδα στο ΔΝΤ.

* Δεν της υπέδειξαν απλά το ΔΝΤ ούτε την έσπρωξαν απλά προς τα εκεί.

* Ανέλαβαν να την οδηγήσουν συντεταγμένα στο ΔΝΤ. Μόνο και μόνο για να πάψουν οι πιέσεις των αγορών προς το ευρώ.

«Ελπίζουμε ότι αυτό θα καθησυχάσει όλους τους κατόχους των ελληνικών ομολόγων ότι η Ευρωζώνη δεν θα αφήσει την Ελλάδα να αποτύχει», όπως είπε ο Χέρμαν Βαν Ρομπέι μετά τη Σύνοδο. Κι αυτό αποτελεί το πρώτο βήμα της Ελλάδας στο δρόμο εξόδου από το ευρώ, υπό την κηδεμονία του ΔΝΤ.

Αναρτήθηκε από kontilofos στις 7:00 μ.μ.

Χριστοδούλου: Αποκαταστήσαμε τις στρεβλώσεις με την δημοπρασία – Ο ΟΔΔΗΧ ζητούσε 1 δισ έλαβε 390 εκατ – Ποιες τράπεζες ήταν short - Στις 336 μ.β. το spread

30/03/10 - 11:22

• Εκτύπωση
• E-mail

(upd3)«Ο ΟΔΔΗΧ πραγματοποίησε μια τεχνικής υφής έκδοση επανεκδίδοντας 20ετές ομόλογο με στόχο να αντλήσει έως 1 δις ευρώ και συγκέντρωσε 390 εκατ ευρώ για να αποκαταστήσει τις στρεβλώσεις στην αγορά» αναφέρει ο Πέτρος Χριστοδούλου επικεφαλής του ΟΔΔΗΧ στο www.bankingnews.gr.
Είχε παρατηρηθεί πολύ έντονα ότι υπάρχουν short θέσεις και οι τράπεζες που ακολουθούσαν αυτές τις πρακτικές υποχρεώνονταν να πληρώνουν επιτόκια έως 16% για να αποκτήσουν ομόλογα. Ο ΟΔΔΗΧ με την δημοπρασία αυτή ήθελε να δώσει την δυνατότητα σε short να κλείσουν θέσεις και μεταξύ αυτών ήταν η Barclays, η HSBC και η Goldman Sachs.

Παρ΄ ότι ο ΟΔΔΗΧ δεν επιβεβαιώνει ποιοι αγόρασαν την έκδοση τα 390 εκατ ευρώ δηλαδή ωστόσο γεγονός είναι ότι οι short θέσεις παραμένουν μεγάλες συνολικά στην αγορά.
Υπολογίζονται σε 7 δις ευρώ συνολικά στα ελληνικά ομόλογα στην 20ετία που επανεκδόθηκε ωστόσο είναι αμφίβολο αν έχουν μείνει 50-100 εκατ ευρώ.
Όμως γεγονός είναι ότι δεν καλύφθηκε η έκδοση των 20ετών ομολόγων καθώς το ελληνικό δημόσιο ζητούσε να αντλήσει 1 δισ ευρώ και συγκέντρωσε μόλις 390 εκατ ευρώ με επιτόκιο 6,005%.
Η δημοπρασία υλοποιήθηκε για τους short οι οποίοι ήταν διατεθειμένοι να κρατήσουν τις ανοικτές short θέσεις τους και να πληρώνουν και επιτόκια έως -16% προ ολίγων εβδομάδων παρά να τις κλείσουν αγοράζοντας 20ετή ομόλογα ή 12ηετή μετά την έκδοση.
Νωρίτερα το www.bankingnews.gr τόνιζε ότι το επιτόκιο δεν χαρακτηρίζεται ελκυστικό και θα προσελκύσει μόνο όσους είναι short και θέλουν να καλύψουν θέσεις. Ενδεικτικά η 10ετία εμφανίζει απόδοση στην ΗΔΑΤ 6,40%. Με βάση πληροφορίες το τελευταίο διάστημα υπήρχαν τράπεζες οι οποίοι σόρταραν την 20ετία και θέλοντας να βρούν 20ετούς τίτλους είχαν φθάσει να πληρώνουν επιτόκιο έως -16% στους κατόχους.
Ο ΟΔΔΗΧ λοιπόν για να εξορθολογήσει την αγορά που εμφάνιζε τεράστια στρέβλωση επανέκδωσε 20ετές ομόλογο ώστε να δώσει την δυνατότητα στους short να αποκτήσουν το 20ετές ομόλογο σε μια λογική τιμή. Έτσι εξηγείται γιατί υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ 10ετίας 6,40% και 20ετίας 6%.

Τι συμβαίνει με το spread

Ταυτόχρονα με μαζικές πωλήσεις από Citibank, Morgan Stanely και Merrill Lynch το spread στα 10ετή ομόλογα εκτινάχθηκε στις 336 μονάδες βάσης. Είναι ξεκάθαρο ότι το spread δείχνει ισχυρότατες αντιστάσεις επηρεάζοντας δυσμενώς και το ΧΑ το οποίο υποχωρεί.
Οι πωλήσεις έχουν μεταβάλλει πλήρως το κλίμα στα ομόλογα καθώς έχουν ανοίξει σημαντικά τα spreads και στις βραχυπρόθεσμες περιόδους. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι το spread στην 3ετία Μάρτιος 2012 από 365 μονάδες βάσης αναρριχήθηκε στις 400 μονάδες βάσης. Η απόδοση από το 4,30% που είχε υποχωρήσει πρόσφατα έχει διαμορφωθεί πλέον στο 4,95%
Επίσης η απόδοση του νέου 7ετούς από 6% χθες διαμορφώθηκε στο 6,15%.
Υπήρξε μια παγκόσμια κινητοποίηση, πραγματοποιήθηκε μια σύνοδος κορυφής στην ΕΕ όπου κατέληξε στην δημιουργία ενός μηχανισμού σε συνεργασία με το ΔΝΤ ώστε να υποστηριχθεί οικονομικά η Ελλάδα, παρενέβη καθοριστικά και η ΕΚΤ ωστόσο το spread από τις 325 μονάδες βάσης προς της συνόδου κορυφής διαμορφώθηκε περί τις 335 μονάδες βάσης μετά την χθεσινή δημοπρασία.
Δηλαδή μια παγκόσμια κινητοποίηση η οποία δεν απέδωσε . Προφανώς και το spread δεν υποχωρήσει προσεχώς
Θα επιβεβαιωθεί απλά ότι απέτυχε η προσπάθεια της Ελλάδος και της ΕΕ να μειώσουν το spread δηλαδή το κόστος δανεισμού.
Μετά από μια τεράστια κινητοποίηση το spread θα έπρεπε να έχει μειωθεί αισθητά από τις 320 μονάδες βάσης προ της συνόδου κορυφής στις 250 μονάδες βάσης.
Αντ΄αυτού όμως παρατηρείται αύξηση και όχι μείωση συγκυριακού ίσως τύπου λόγω της δημοπρασίας των 7ετών ομολόγων αλλά το spread δεν μειώνεται.
Το μείζον ερώτημα είναι το spread γιατί δεν μειώνεται και το κυριότερο τι πρέπει να γίνει για να μειωθεί.
Διατηρούμενο υψηλά το κόστος δανεισμού δεν επιτρέπει στο δημόσιο να μειώσει τα ελλείμματα και δεν επιτρέπει στο χρηματιστήριο να αντιδράσει.
Είναι προφανές ότι οι αγορές θέλουν υψηλή τιμολόγηση υψηλά spread.
Αυτό συμβαίνει γιατί απλά οι ξένοι επενδυτές , οι δανειστές της Ελλάδος γνωρίζουν ότι η χώρα θα χρειασθεί να δανεισθεί επιπλέον χρήματα.
Οπότε οι επενδυτές απλά συντηρούν υψηλά τα επιτόκια ώστε να καρπωθούν υψηλές αποδόσεις.
Άρα ο πρώτος λόγος σχετίζεται με τις επενδυτικές τακτικές των ξένων και τις δανειακές υποχρεώσεις της χώρας.
Ο δεύτερο λόγος σχετίζεται με την τακτική ορισμένων funds να εξωθήσουν την Ελλάδα στο αδιέξοδο.
Πρόσφατα είχε αναφερθεί ότι ορισμένα ξένα hedge funds τα οποία διατηρούν υψηλές θέσεις short στα ελληνικά CDS και spread θα επιδιώξουν να τεστάρουν την ΕΕ ώστε να δουν αν πραγματικά υπάρχει μηχανισμός στήριξης.
Σε τέτοιες πρακτικές είναι συνηθισμένα τα hedge funds τα είναι προφανές ότι τσεκάρουν και ελέγχουν τα πάντα.
Τα hedge funds είναι συνηθισμένα να λειτουργούν στα ή πέρα από τα όρια οπότε ακολουθούν γνώριμες πρακτικές.
Ο τρίτος λόγος σχετίζεται με τις τακτικές ορισμένων επενδυτών που δεν έχουν εγκαταλείψει το τεχνικό default. Προφανώς είναι λιγότεροι σε σχέση με το παρελθόν αλλά δεν παύουν να υπάρχουν στην αγορά.


Πως θα κινηθεί το spread

Μπορεί οι αγορές να έχουν επιβάλλει τους κανόνες τους στα ελληνικά spreads αλλά δεν φαίνεται ότι έχουν διάθεση να προκαλέσουν την τύχη τους.
Το spread θα κινείται σε ένα εύρος μεταξύ 269-280 μ.β. με βάση το καλό σενάριο και 330-350 μονάδες βάσης με βάση το κακό σενάριο.


Τι πρέπει να γίνει ;

Το καίριο ερώτημα είναι τι πρέπει να γίνει ώστε να μειωθεί το spread.
Για να μειωθεί το spread θα πρέπει να συμβούν Α) να υλοποιηθεί ένα αξιόλογο ποσοστό των σχεδιαζόμενων δημοπρασιών.
Β) Ο προϋπολογισμός να εμφανίζει σημάδια βελτίωσης.
Γ)Να μειωθούν περαιτέρω οι short στα ελληνικά CDS.
Πρακτικά απαιτείται ακόμη χρόνος ώστε να αρχίσει να αποκλιμακώνεται ουσιαστικότερα το spread.

Πρώτη ενημέρωση 7:08 ακολουθούν ανά 10 λεπτά ανανεώσεις

Χαστούκι της Moody’s στις τράπεζες!

Tuesday, 30 March 2010 01:19

Βιβλικές παραβολές θυμούνται αυτές τις άγιες ημέρες αρκετοί τραπεζίτες, διαβάζοντας την τελευταία ανακοίνωση-χαστούκι του οίκου Moody’s για τις τιτλοποιήσεις και τα καλυμμένα ομόλογα των ελληνικών τραπεζών: «πιο εύκολα», τονίζουν, «θα περάσει μια καμήλα από την τρύπα της βελόνας, παρά θα λάβει βαθμολογία τριπλού “A” μια έκδοση τίτλων ελληνικής τράπεζας»!

Η Moody’s, κλείνοντας χθες μια συζήτηση που η ίδια άνοιξε στις 4 Φεβρουαρίου, όταν ανακοίνωσε ότι αναθεωρεί τα κριτήρια αξιολόγησης ελληνικών δομημένων εκδόσεων, φαίνεται να αφήνει περιθώρια για κορυφαία βαθμολόγηση ελληνικών τραπεζικών τίτλων, αλλά στην πραγματικότητα εξαφανίζει κάθε ελπίδα να συμβεί κάτι τέτοιο και δημιουργεί μείζον ζήτημα ρευστότητας για αρκετές ελληνικές τράπεζες, που έχουν λάβει δανεισμό από την Τράπεζα της Ελλάδος με εγγύηση τιτλοποιήσεις κορυφαίας βαθμολόγησης.

Η Moody’s θα επαναξιολογήσει όλες τις εκδόσεις των ελληνικών τραπεζών, συνολικού ύψους 54 δις. ευρώ, εκ των οποίων εκδόσεις ύψους 27 δις. ευρώ έχουν λάβει το «παράσημο» του τριπλού «Α», και πιθανότατα το «παράσημο» θα διατηρηθεί σε ελάχιστες περιπτώσεις.

Ειδικότερα, τα κριτήρια που ανακοίνωσε η Moody΄s, με βάση τα οποία θα μπορούν να αποσπάσουν κορυφαία βαθμολογία ελληνικοί τίτλοι ισοδυναμούν με ανυπέρβλητα, στις περισσότερες περιπτώσεις, εμπόδια:

- Οι τράπεζες καλούνται, για να θεωρηθούν επαρκώς ασφαλείς οι εκδόσεις τους, να δημιουργήσουν τεράστια «μαξιλάρια» απορρόφησης ζημιών, δηλαδή να αποδείξουν ότι έχουν ικανό αριθμό ομοειδών δανείων σε «εφεδρεία» για να αξιοποιήσουν σε αντικατάσταση τιτλοποιημένων δανείων που θα «κοκκινίζουν».

- Αυτό σημαίνει, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του οίκου, ότι για κάθε έκδοση ύψους 100 εκατ. ευρώ με «εγγύηση» στεγαστικά δάνεια, θα χρειάζονται «εφεδρείες» δανείων ύψους 25-45 εκατ. ευρώ. Αντίστοιχα, για καταναλωτικά ο πήχης ανεβαίνει μεταξύ 40 και 60 εκατ. ευρώ και για τα επιχειρηματικά δάνεια μικρομεσαίων επιχειρήσεων στα 45 έως 65 εκατ. ευρώ.

- Με δεδομένη τη μείωση σε βαθμό… εξαφανίσεως των απολύτως υγιών δανείων στα χαρτοφυλάκια των τραπεζών, που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να «πατσίσουν» προβληματικά δάνεια που θα φεύγουν από τα «μπουκέτα» των τιτλοποιήσεων, οι όροι που θέτει η Moody’s θεωρούνται απαγορευτικοί για τις περισσότερες περιπτώσεις τιτλοποιήσεων, καθώς μάλιστα η πιστωτική επέκταση έχει «παγώσει» και τα τραπεζικά χαρτοφυλάκια παραμένουν ουσιαστικά στάσιμα.

Μάλιστα, η Moody’s ανακοίνωσε ότι θα υποβάλει σε ακραία τεστ αντοχής τις τραπεζικές τιτλοποιήσεις, για να προσδιορίσει το μέγεθος των «μαξιλαριών» που θα χρειασθούν σε κάθε περίπτωση, ώστε να διατηρηθούν οι κορυφαίες βαθμολογίες που έχουν σήμερα οι μισές τιτλοποιήσεις ελληνικών τραπεζών.

Ειδικότερα, προκειμένου να προσδιορίσει το μέγεθος της πιστωτικής ενίσχυσης (credit enhancement) για την επίτευξη της αξιολόγησης Aaa, η Moody΄s θα εξετάζει ακραία σενάρια, όπως η κρίση στην Αργεντινή του 2000, όταν η συστημική τραπεζική κρίση σε συνδυασμό με την κρίση του χρέους της χώρας οδήγησαν τον πληθωρισμό να ξεπεράσει το 40% και έφεραν υποχώρηση του ΑΕΠ άνω του 10%!

Με τέτοιες παραδοχές για τα stress tests, που είναι πολύ πιο «μαύρες» από αυτές που χρησιμοποίησε η Τράπεζα της Ελλάδος για τα δικά της stress test στο τραπεζικό σύστημα, βέβαιο είναι, όπως εκτιμούν τραπεζικά στελέχη, ότι ελάχιστες τιτλοποιήσεις ελληνικών τραπεζών θα περάσουν πάνω από τον πήχη.

Όλα αυτά αποκτούν ιδιαίτερη σημασία στην παρούσα συγκυρία έντονης έλλειψης ρευστότητας στην τραπεζική αγορά, καθώς μάλιστα η ΕΚΤ έχει θέσει αυστηρότερους κανόνες που τίθενται σταδιακά σε ισχύ για την αποδοχή τραπεζικών τίτλων ως εγγύηση χρηματοδότησης.

Την ίδια ώρα, η Τράπεζα της Ελλάδος έχει ζητήσει λεπτομερή στοιχεία από τις τράπεζες για τη σημερινή κατάσταση των δανείων που έχουν τιτλοποιηθεί, για να δημιουργηθούν τίτλοι Aaa, που έχουν δεσμευθεί στην κεντρική τράπεζα ως εγγυήσεις δανεισμού। Και αυτό, γιατί η ΤτΕ σκοπεύει σύντομα να προχωρήσει σε πράξεις ρέπος, για να αντλήσει ρευστότητα χρησιμοποιώντας αυτούς τους τίτλους και επιθυμεί να είναι βέβαιη για την ποιότητα των τίτλων που έχουν προσφέρει οι ελληνικές τράπεζες…

Ετοιμάζει η Γερμανία έξοδο από την Ευρώπη;

Χωρίς προσχήματα πλέον και με γοργούς ρυθμούς προχωρά η Merkel στην υλοποίηση της νέας στρατηγικής που έχει χαράξει η Γερμανία.

Ο πρώην υπΕξ της Γερμανίας Γιόσκα Φίσερ, σε ανάλυσή του, που δημοσιεύεται σήμερα στην γερμανική εφημερίδα Süddeutsche Zeitung, δηλώνει τα εξής:

«Η Γερμανίδα καγκελάριος εγκαταλείπει την πολιτική του Χέλμουτ Κολ και στα γερμανικά μίντια καταχειροκροτείται ως σιδηρά κυρία τύπου Θάτσερ ή ως κληρονόμος του Μπίσμαρκ… Και οι δύο δεν είχαν καμία σχέση με την ευρωπαϊκή πολιτική, ούτε καν με την γερμανογαλλική συνεννόηση και συνεργασία… Όλα αυτά μπορούμε όμως να τα ερμηνεύσουμε με την νέα τάση που επικρατεί στην εσωτερική πολιτική της Γερμανίας: δηλαδή με την απαίτηση να πάψει η Γερμανία να είναι η ατμομηχανή της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και να ακολουθήσει πολιτική εξυπηρέτησης των στενών της εθνικών συμφερόντων. ‘Και οι άλλοι το ίδιο κάνουν’, είναι η συνήθης όλο και πιο δυνατή απάντηση, που ακούμε στη χώρα μας. Ναι, αλλά η Γερμανία δεν είναι οι άλλοι. Διότι εξαιτίας του μεγέθους της, της γεωγραφικής της θέσης και της ιστορίας της πρέπει να διαδραματίσει έναν συγκεκριμένο ρόλο στο ευρωπαϊκό όραμα.

Εάν η Γερμανία εγκαταλείψει όντως τον ρόλο της ατμομηχανής της Ευρώπης, τότε πάει περίπατο και η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.

Εάν η Γερμανία δεν μετατρέψει τα εθνικά της συμφέροντα σε ευρωπαϊκά, αλλά κάνει ό,τι και οι άλλοι, τότε θα οδηγηθούμε στην ‘επανεθνικοποίηση’ της ΕΕ….».

«Σε αυτή την περίπτωση οι συνέπειες είναι προβλέψιμες: η ΕΕ θα αντικατασταθεί από μια χαλαρή και αδύναμη ένωση κρατών, στην οποία θα κυριαρχούν τα εθνικά συμφέροντα. Αυτό είναι όμως η βρετανική θέση για την Ευρώπη..»

Από την άλλη, έχουμε όντως μια Merkel, η οποία παρουσιάζεται τελευταία δημόσια με μια πρωτοφανή αυτοπεποίθηση, εφαρμόζοντας μια ιδιόρρυθμη πολιτική, στην οποία δεν μας είχε συνηθίσει. Τα όσα είδαμε να διαδραματίζονται σήμερα από πλευράς της, στην Τουρκία, σε αυτή την εξίσου παράδοξη «επίσκεψη αστραπή», μπορούν να ερμηνευτούν βέβαια ποικιλοτρόπως, σε εμένα όμως φανερώνουν μήνυμα «αλλαγής πλεύσης» προς τη σύμμαχο Τουρκία.

Η άλλη έγκριτη γερμανική εφημερίδα Frankfurter Rundschau, γράφει σήμερα:

«Την εποχή του Ψυχρού Πολέμου η Τουρκία, ως εταίρος του ΝΑΤΟ, ήταν σημαντική για την Ευρώπη, λόγω της στρατιωτικής της σημασίας. Σήμερα υπάρχουν άλλοι πειστικοί λόγοι που υπαγορεύουν στην ΕΕ να εντάξει στους κόλπους την Τουρκία: η συνεχώς αναπτυσσόμενη οικονομική της δύναμη, η σημασία της σαν γεωγραφικός διάδρομος φυσικού αερίου και ασφαλώς η δυναμική δημογραφική της δομή.

Όλα αυτά καθιστούν την Τουρκία απολύτως απαραίτητη για την Ευρώπη… Η ΕΕ, στη σημερινή της μορφή, είναι ακόμη μικρή για να διεκδικεί πολιτική ισοτιμία σε παγκόσμιο επίπεδο και να παίζει καθοριστικό ρόλο στην οικονομία του πλανήτη.

Η ένταξη της Τουρκίας θα πρόσφερε στην Ευρώπη ακριβώς αυτή τη βαρύτητα που χρειάζεται. Γι’ αυτό η πολιτική έναντι της Τουρκίας συνιστά ένα σημαντικό τεστ για την Ευρώπη: διότι με την μία ή την άλλη πολιτική της έναντι της χώρας αυτής αποφασίζει ταυτόχρονα και ποιο ρόλο θέλει να παίξει η ΕΕ στην παγκόσμια σκηνή.»

Αυτά που γράφει η γερμανική εφημερίδα είναι σωστά, βλέποντάς τα από την ευρωπαϊκή σκοπιά, μήπως όμως η Merkel έχει αλλάξει ρότα, και δεν την ενδιαφέρει πλέον η ευρωπαϊκή ανάπτυξη, αλλά σκοπεύει να διοχετεύσει «τη βαρύτητα» αυτή προς μιαν άλλη κατεύθυνση;

Μήπως η κατεύθυνση αυτή βλέπει προς Βορρά και προς ανατολάς;

Ίδωμεν…

Σημασία έχει πάντως, πως μια καλά σχεδιασμένη έξοδος της Γερμανίας από το Ευρώ -και ίσως και από την ΕΕ- θα σήμαινε μεγάλα οφέλη -γιγάντωση- για την Γερμανία, ανατροπή όμως του διεθνούς οικονομικού και γεωπολιτικού σκηνικού. Με μια τέτοια εξέλιξη, θα είχαμε αποδυνάμωση των λοιπών μεγάλων δυνάμεων της Ευρώπης και καταστροφή των λεγόμενων PIIGS.

Είναι ολοφάνερο, πως η περίπτωση της Ελλάδας έδωσε την ευκαιρία στους σχεδιαστές της νέας γερμανικής στρατηγικής να φανερώσουν τα σχέδιά τους, παίρνοντας όμως με το μέρος τους το μεγαλύτερο ποσοστό του γερμανικού πληθυσμού. Η συμπεριφορά της Merkel απέναντι στο πρόβλημα της Ελλάδας όλο αυτό το διάστημα, φανέρωνε …ανακούφιση μάλλον παρά προβληματισμό.

Η γνώμη μου: Ο μόνος σωστός δρόμος για την Ελλάδα, όσο κι αν αυτό ακούγετε παράδοξο, είναι, η ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ και ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗ ΔΡΑΧΜΗ το συντομότερο δυνατό. Αν επαναπαυτούμε στην παράταση Τρισέ, που εξασφαλίσαμε, τότε μας περιμένει ο όλεθρος, στον οποίο θα βρεθούν σύντομα και τα υπόλοιπα …«γουρουνάκια»।

Η απολυταρχία του συστήματος ΠΑΣΟΚ δεν αντιμετωπίζεται με αβρή αντιπολίτευση

6:21 π.μ. | Posted by O pais | Επεξεργασία ανάρτησης

http://www.antinews.gr

Δεν είναι μυστικό ότι η επιμονή μας στο θέμα που δημιουργήθηκε με τους ΟΥΚαδες και τα συνθήματά τους (τα είπαν, δεν τα είπαν) προκάλεσε αρκετές αντιδράσεις. Εκ δεξιών οι θετικές, εξ ευωνύμων οι αρνητικές. Και είναι κι εκείνοι οι παλιοί φίλοι που διερωτώνται αν καταργούμε την «παράδοση της δημοσιογραφικής ανεξαρτησίας» του «Αντί» παίρνοντας ανοικτή και σκληρή θέση σε συγκεκριμένα ζητήματα.

Καιρός λοιπόν να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα για να ξέρει και ο καθένας που βρίσκεται

Η κυρίαρχη αντίθεση σήμερα δεν είναι ανάμεσα σε αριστερούς και δεξιούς, πλουτοκράτες και εργαζόμενους, αστούς και εργάτες, ή ο, τι άλλο επιθυμείτε.

Η κυρίαρχη αντίθεση σήμερα είναι ανάμεσα στον Πατριωτισμό και την Νεοταξίτικη Παγκοσμιοποίηση. Από την μια βρίσκονται οι δυνάμεις που πιστεύουν στην ιδέα του Κράτους – Έθνους και από την άλλη οι δυνάμεις που μεθοδεύουν την κατάργηση του Κράτους – Έθνους και την ενσωμάτωσή του στη νέα αυτοκρατορία.

Όποιος δεν παίρνει ξεκάθαρη θέση απέναντι σε αυτήν την αντίφαση θα καεί στο μεγαλύτερο καζάνι της κόλασης που θα έλεγε και ο Γκαίτε. Όλα τα άλλα είναι παραμύθια για μικρά παιδιά και αφελείς ψηφοφόρους.

Ποιος είναι «αριστερός»; Αυτός που υποθάλπτει και υποστηρίζει τα σχέδια αλλοίωσης της εθνικής υπόστασής μας; Και ποιος είναι «δεξιός»; Αυτός που αντιστέκεται στις επιβουλές εναντίον της Πατρίδας; Και ο Καρατζαφέρης τι είναι; «Ακροδεξιός» ή μετωπικός Πασόκος; Μήπως λοιπόν κάποιοι έχουν χάσει τον μπούσουλα και οχυρωμένοι πίσω από ιδεολογικά αλεξιβρόχια χάνουν για μια ακόμα φορά το τραίνο της ιστορίας;

Όλοι αυτοί ήταν οι λόγοι για τους οποίους επιμείναμε στο θέμα των συνθημάτων που φώναζαν (με ή χωρίς υποτίθεται) οι ΟΥΚαδες του Λιμενικού. Επειδή κατά την γνώμη μας ο θόρυβος που ξεκίνησε όχι από εμάς , αλλά από τα γνωστά κέντρα, εντάσσεται στο γενικότερο σχέδιο από-εθνοποίησης, το οποίο βλέπουμε να εκτυλίσσεται από την επάνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Ένα σχέδιο που συνδυάζεται βεβαίως με ένα άλλο, για την μακροημέρευση του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Είναι τυχαίο ότι μια από τις πρώτες κυβερνητικές πράξεις του Γιώργου Παπανδρέου ήταν η κατάργηση του «εθνικός» από σειρά υπουργείων;

Οι βίαιες αλλαγές που, με πρόσχημα την οικονομική κρίση, προωθούνται σε κρίσιμους τομείς, όπως Παιδεία, ένοπλες δυνάμεις, κοινωνικό κράτος κ.λ.π. θα αλλάξουν τη δομή της κοινωνίας μας. Η κυβέρνηση Παπανδρέου σχεδιάζει να μετατρέψει την Ελλάδα σε μια πολύ-πολιτισμική κοινωνία. Και δεν είναι μόνο αυτό. Επισείοντας την ανάγκη λήψης μέτρων για την ανόρθωση της οικονομίας μας εκχωρεί τη διαδικασία λήψης αποφάσεων στους γραφειοκράτες των Βρυξελών και του ΔΝΤ, ενώ στο παρασκήνιο μεθοδεύονται επώδυνες διευθετήσεις για τα εθνικά μας θέματα.

Ίσως είναι η πρώτη φορά που επιχειρείται μια τόσο βίαιη ανατροπή στις δομές της κοινωνίας μας.

Ποιος λοιπόν μπορεί να αντιδράσει αποτελεσματικά στην κατάσταση που διαμορφώνεται; Ο ΣΥΡΙΖΑ, όχι φυσικά αφού είναι η μόνη πλην του ΠΑΣΟΚ πολιτική δύναμη που στηρίζει το μεταναστευτικό νομοσχέδιο και τα άλλα σχέδια της Νέας Τάξης. Το ΚΚΕ αυτοπεριορίστηκε ιστορικά. Για τον ΛΑ.Ο.Σ. δεν τίθεται καν θέμα συζήτησης.

Εκ των πραγμάτων λοιπόν μόνο μια ριζικά ανανεωμένη Κεντροδεξιά παράταξη υπό τον Σαμαρά μπορεί να αποτελέσει την αποφασιστική δύναμη στον αγώνα αυτό.

Όμως η ιδεολογική και πολιτική τρομοκρατία του συστήματος ΠΑΣΟΚ στην πολιτική, την κοινωνία και τα ΜΜΕ δεν αντιμετωπίζεται με αβρό κοινοβουλευτισμό.

Αν η ΝΔ δεν εγκαινιάσει μια ριζοσπαστική για τα δεδομένα της πολιτική δράση, θα βρίσκεται σε λίγα χρόνια να μιλάει εν ονόματι μιας κοινωνίας που ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ.

Αυτή η ριζοσπαστική πολιτική δράση πρέπει να έχει κατά την γνώμη μας ως βασικό άξονα όχι μόνο την Οικονομία, αλλά και την αντίθεση των Ελλήνων στο μεταναστευτικό και όλα τα άλλα εθνικά ζητήματα που τίθενται από τους προσανατολισμούς της κυβέρνησης Παπανδρέου. Γιατί σε αυτά θα υπάρξει η πόλωση, που εκδηλώνεται ήδη

Το μόνο θετικό στην κατάσταση που διαμορφώνεται είναι ότι η νέα πρόταση εξουσίας του ΠΑΣΟΚ δεν περνάει στον κόσμο, προς το παρόν. Επί πλέον ,η Κυβέρνηση βρίσκεται σε ρήξη με τον παραδοσιακά ισχυρό κομματικό της πυρήνα. Με το «στρατό» που δημιουργούσε από το 1981. Όσο βαθαίνει η κρίση τόσο θα μεγαλώνει και το χάσμα. Τόσο μεγαλύτερη θα είναι η διάψευση των προεκλογικών υποσχέσεων και εντονότερη η απογοήτευση. Κανείς δε μπορεί να ξέρει με βεβαιότητα πως θα εκφραστεί αυτό το κίνημα των απογοητευμένων, αν και πολλοί θα επιχειρήσουν να «ψαρέψουν» στο θολό ποτάμι της οργής.

Μπορεί το κράτος να γίνει επιχειρηματίας;

Author: Greek Rider | Posted at: 29.3.10 |

Αντί το κράτος να δανείζεται για να καταναλώνει θα έπρεπε να δανείζεται για να κάνει business. Έτσι θα είχε σημαντικά κέρδη για να πληρώνει και την κοινωνική πολιτική. Σε μια περίοδο όπου οι ιδιώτες επενδυτές έχουν λουφάξει για διάφορους λόγους και σε μια περίοδο που η ιδιωτική οικονομία καταρρέει, η ανεργία και η μείωση των εσόδων απειλούν με διάλυση τις κοινωνίες.

Σε μια περίοδο που το κράτος ακόμη αποκρατικοποιεί είναι σχεδόν υβριστικό να εμφανίζομαι εγώ και να λέω ακριβώς το αντίθετο. Όμως όταν βλέπω ότι κανείς δεν προτείνει τίποτα λογικό διεθνώς τότε μήπως το δήθεν παράλογο είναι το λογικό; Μήπως έχουμε ταμπού και προκαταλήψεις;

Αυτό που πτώχευσε την πολιτική αυτή ήταν ότι οι κομματικοί μηχανισμοί δεν επέτρεψαν σε τίποτα να επιτύχει επιχειρηματικά. Αν ιδρυθούν κρατικοί οργανισμοί που θα λειτουργούν εσωτερικά με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια (σε επίπεδο management) τότε είμαι σίγουρος ότι το κράτος μπορεί να κάνει αυτό που αναφέρω. Για παράδειγμα, η Εθνική Τράπεζα είναι ένα υβρίδιο αυτού που λέω. Είναι μια ιδιωτική εταιρεία, η οποία ελέγχεται έμμεσα από το κράτος μέσω των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων.

Αυτό αποτέλεσε μια δικαιολογία για να απαλλαγεί το κράτος από τα ρουσφέτια και την αναποτελεσματικότητα. Στην Ελλάδα λέμε "ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια" και εννοούμε εξ ορισμού κάτι αξιοκρατικό και αποτελεσματικό. Ασφαλώς δεν είναι έτσι, αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση. Αναφέρω όμως τα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια για να τερματίσω από την αρχή την κουβέντα περι αναποτελεσματικότητας.

Το ίδιο συμβαίνει και με μια άλλη σειρά επιχειρήσεων όπως ο ΟΠΑΠ που τα τελευταία 10 χρόνια είχε τόσα κέρδη όσο ένα μικρό κράτος της Αφρικής ή όπως το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο που έχει τόσες καταθέσεις (πάνω από 10 δις) κάνοντας στην εποχή μας τις μεγάλες ιδιωτικές τράπεζες να ξερογλείφονται (ελπίζω η κυβέρνηση να μην κάνει καμία βλακεία με το ΤΤ).

Άρα λοιπόν την δεκαετία του 1980 κάποιοι δημόσιοι οργανισμοί έγιναν το κέντρο της ακολασίας και της κομματικής διαφθοράς δυσφημίζοντας αυτές τις πολιτικές ενώ σήμερα βλέπουμε ότι αν βρεθεί ένας τρόπος να λειτουργούν τέτοιες επιχειρήσεις στο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ τους με αξιοκρατικό - αποτελεσματικό τρόπο, τότε το κράτος μπορεί να κερδίζει.

Και τότε μπορούμε να μιλήσουμε για πολλές δυνατότητες που σήμερα δεν έχει ούτε καν η ιδιωτική οικονομία. Μπορούμε να μιλήσουμε για πραγματική κοινωνική ευθύνη των κρατικών επιχειρήσεων, να ελέγχουμε το περιθώριο κέρδους τους, να βοηθήσουμε στην ραγδαία μείωση της ανεργίας. Να παραδειγματιστούμε και με κάτι καλό από την κατά τα άλλα όντως αυταρχική Κίνα....

Και μην αρχίσει κανείς να μου λέει για την ΕΣΣΔ και τέτοιες σαχλαμάρες, εγώ μιλάω με σημερινά παραδείγματα, εδώ και τώρα!

Αυτά που αναφέρω ξέρω ότι σύντομα θα μπουν σε εφαρμογή στο εξωτερικό. Εμείς ως συνήθως είμαστε και αργοπορημένοι και καθυστερημένοι προσπαθώντας να εφαρμόσουμε ασθμαίνοντας τις συνταγές των αρχών του 1980 (Θάτσερ, Ρήγκαν) νομίζοντας ότι θα μας σώσουν και κλείνοντας τα μάτια στα σημερινά ερείπια που απειλούν να μας στείλουν στην δεκαετία του 1970.

Image by Dylan@66 via फ्लिच्क्र

Η αλήθεια στην υπηρεσία της εξαπάτησης

Η ομοφωνία στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων μετά τις αποφάσεις για την Ελλάδα στις Βρυξέλλες ήταν εντυπωσιακή. Επρεπε να ανατρέξει κανείς σε πιο κραυγαλέα έντυπα (Αυριανή, Βραδυνή) για να ανακαλύψει κάτι που ήταν πιο κοντά στην αλήθεια. Είναι περίεργο αυτό; Μάλλον όχι. Ο κίτρινος τύπος έχει μεγαλύτερα περιθώρια ελευθερίας. Θα έλεγε κανείς ότι υπάρχει συμφωνία κυρίων: μπορείς να γράψεις την αλήθεια, αρκεί να την ευνουχίσεις με την αναξιοπιστία σου – να τη μετατρέψεις δηλαδή σε συνωμοσιολογία – ή να την κάνεις λιγότερο πιστευτή λόγω του κιτρινισμού σου. Και οι δύο πλευρές λοιπόν βγαίνουν κερδισμένες.

Μιλάμε πάντα μόνο για πρωτοσέλιδα. Διότι αν ξεφυλλίσει κανείς τις ίδιες εφημερίδες θα βρεί πχ:

μια πιθανή εκδοχή για το έναυσμα της κρίσης:

“Και αν το ΠΑΣΟΚ για λόγους βλακώδους ρεβανσισμού δεν ούρλιαζε το φθινόπωρο για έλλειμμα πάνω από 8% σήμερα δεν θα γινόταν αυτή η σφαγή του νηπίου.”

μια ατάκα (από το ίδιο κείμενο) όπως:

“Θεωρητικός της δήθεν αριστεροδιεθνιστικής παπαρολογίας από καθέδρας”

ακόμα και νηφάλια παρουσίαση των ελληνοτουρκικών:

“Εκτός από τις φαινομενικά άσκοπες διελεύσεις – περιπλανήσεις τουρκικών πολεμικών πλοίων στο Αιγαίο, η επιλογή της Αγκυρας να διαμορφώσει και να συντηρήσει κλίμα έντασης στα ελληνοτουρκικά, εκδηλώθηκε πρόσφατα με τις επιχειρήσεις αναχαίτισης ελικοπτέρου του Λιμενικού από τουρκικά μαχητικά. Το ελικόπτερο περιπολούσε στο ανατολικό Αιγαίο, στο πλαίσιο της FRONTEX, για τον έλεγχο της λαθρομετανάστευσης. [...]

Οταν άρχισαν οι περιπολίες των εναέριων μέσων της FRONTEX, οι εικόνες σκαφών της τουρκικής ακτοφυλακής, που συμπεριφέρονται ως συνοδευτικά των δουλεμπορικών σκαφών, διευκολύνοντας την πλεύση τους προς τα ελληνικά νησιά, αντί να προσπαθούν να την αποτρέψουν, έφθασαν στα αρμόδια όργανα της Ε.Ε. και μέσω αυτού του διαύλου.”

Για το τελευταίο θέμα, σημειωτέον ότι, τώρα που ξεπεράστηκε ο σκόπελος της οικονομίας, καιρός να μπουν και τα θεμέλια της ειρήνης στην περιοχή. (Μην χάσετε το καιρό σας, ο Ριζοσπάστης το έγραψε – άρα πρόκειται εξ ορισμού για κομματική προπαγάνδα, έτσι δεν είναι; ).

Και για να επανέλθουμε στο αρχικό θέμα, ορίστε και μία νομικίστικη λύση για τις πολιτικές ευθύνες (μην χάσετε τον καιρό σας, το έγραψε ο Γιανναράς)

Tα spreads ανεβαίνουν -κυρίως- εξαιτίας λαθών στους χειρισμούς και τις εκτιμήσεις

του οικονομικού επιτελείου της Κυβέρνησης.

• Αυτή είναι η αλήθεια κι ας μην αρέσει σε κάποιους..

Ο κ. Γιώργος Παπανδρέου και η κυβέρνηση εισέπραξαν χθες -με τη δυσκολία κάλυψης του 7ετούς ομολόγου- και σήμερα -με τη νέα αύξηση των spreads-, τα επίχειρα του αποκλεισμού των Αμερικανικών τραπεζών από τις δημοπρασίες των Ελληνικών ομολόγων.
Όταν αποκλείεις τους κολοσσούς των κεφαλαίων Goldman Sachs & Morgan Stanley που από πίσω τους έχουν υποστηριχτή τη FED και διαθέτουν το μεγαλύτερο επενδυτικό πελατολόγιο στον κόσμο, αυτά είναι τα αποτελέσματα.
Αύξηση των spreads, πτώση του...χρηματιστηρίου και κυρίως νέα αρνητική εικόνα της χώρας στο διεθνές στερέωμα.
Το να λες "κερδοσκόπους" τους κολοσσούς του παγκόσμιου επενδυτικού παιχνιδιού*, επειδή πούλησαν Ελληνικά ομόλογα, όταν παλιά σαν χώρα τους χρησιμοποιούσες για να καλύψεις και να τακτοποιήσεις – επί κυβερνήσεως Σημίτη - το δημόσιο χρέος σου, αποδεικνύεται μεγάλο πολιτικό λάθος, που ως φαίνεται πλήττει την οικονομία.
Η Ελλάδα από την προηγούμενη δημοπρασία των 10 ετών ομολόγων, έβγαλε έξω τους Αμερικανικούς κολοσσούς και η κυβέρνηση πίστεψε ότι μετά την απόφαση του Συμβουλίου Αρχηγών της ΕΕ, οι Αμερικανοί θα … τρομάξουν!

Το δεύτερο μεγάλο λάθος της κυβέρνησης είναι ότι εφαρμόζει μόνο τα εισπρακτικά μέτρα και δείχνει να μην μπορεί να μειώσει το δημόσιο χρέος και τις σπατάλες, στα νοσοκομεία που άκουσον - άκουσον στο υπουργείο Υγεία δεν υπαρχει γενικός γραμματέας οικονομικού.

Στους Δήμους και τις Νομαρχίες όπου η σπατάλη είναι καθημερινή και οργιώδης, αλλά λόγω των επικείμενων εκλογών η κυβέρνηση δε κάνει τίποτα.

Αλλα ούτε ακόμη και σε απλές κινήσεις οικονομίας όπως ο περιορισμός των κρατικών αυτοκινήτων από 40.000 που είναι σήμερα στις 20.000 και η επιστροφή των περίπου 10.000 εκπαιδευτικών στα σχολεία, που είναι αποσπασμένοι σε πολιτικά προσωπα κια σε άλλες μη εκπαιδευτικές δουλειές...
Γ. Τσαραγκλής


(*Όπως άλλωστε έχουμε ξαναπεί εγκαίρως(10/3):

Προσοχή γιατί ο διακαής πόθος της αποκλιμάκωσης των spreads...θα παραμείνει πόθος. )

Διαβάστε περισσότερα: http://greece-salonika.blogspot.com/2010/03/t-spreads.html#इक्ष्ज़्ज़०ज्फ़्नोवेत८

"Ισως η Ελλάδα διαψεύσει τις Κασσάνδρες"..

"Ερωτήματα για τα ελληνικά στατιστικά στοιχεία, τις δαπάνες και την παραγωγικότητα εγείρονται εδώ και χρόνια, οπότε προς τι η μεγάλη επίθεση στην χώρα τώρα; Θα μπορούσε να ποντάρει κανείς χρήματα στο ότι οι ξένοι παίκτες θα βαρεθούν την «ελληνική ιστορία» μόλις νιώσουν ότι δεν έχουν άλλα κέρδη να βγάλουν από αυτήν"..

.

Γράφει ο Stephen Sedgwick,

δημοσιογράφος-αναλυτής του αμερικανικού δικτύου CNBC:

.

"Κρίση ομολόγων! Δημόσιες δαπάνες εκτός ελέγχου! Φόβοι για κατάρρευση της Ευρωζώνης! Τέτοιοι τίτλοι χρησιμοποιούνται τελευταίως σε σχέση με τα δεινά της ελληνικής οικονομίας.
Κι όμως, αυτή η υστερία φαίνεται να παραβλέπει ότι αυτή η κρίση ήταν.. «υπό δημιουργία» την τελευταία δεκαετία. Οι κυνικοί θα παρατηρούσαν ότι τώρα που το ευρώ άρχισε να υποχωρεί άρχισαν οι Ευρωπαίοι πολιτικοί να αισθάνονται άβολα. Όμως, οι μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες ήθελαν ασθενέστερο ευρώ. Δεν θα έπρεπε να ευχαριστούν τους Έλληνες;
Ερωτήματα για τα ελληνικά στατιστικά στοιχεία, τις δαπάνες και την παραγωγικότητα εγείρονται εδώ και χρόνια, οπότε προς τι η μεγάλη επίθεση στην χώρα τώρα; Θα μπορούσε να ποντάρει κανείς χρήματα στο ότι οι ξένοι παίκτες θα βαρεθούν την «ελληνική ιστορία» μόλις νιώσουν ότι δεν έχουν άλλα κέρδη να βγάλουν από αυτήν.
Όπως γνωρίζουν οι περισσότεροι παράγοντες της αγοράς, μπορείς να πουλήσεις μια ιστορία μόνο για περιορισμένο χρόνο προτού τα πάντα προεξοφληθούν και η εν λόγω θέση θα πρέπει να κλείσει. Τα δημοσιονομικά μεγέθη της Ελλάδας θα μπορούσαν να επιδεινωθούν περαιτέρω και η χώρα ίσως δυσκολευθεί να επιτύχει τους στόχους της, αλλά τα κακά αυτά νέα έχουν ήδη ενσωματωθεί εν πολλοίς στις τιμές των ελληνικών αξιών.
Η κυβέρνηση της χώρας έχει σαφή λαϊκή εντολή να προωθήσει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις. Ποιος μπορεί να πει μετά βεβαιότητας ότι θα αποτύχει πάλι;
Ίσως αυτή τη φορά η Ελλάδα να διαψεύσει τις Κασσάνδρες, -κι ας μη «βγάζει» αυτό εντυπωσιακό τίτλο...

Διαβάστε περισσότερα: http://greece-salonika.blogspot.com/2010/01/blog-post_6016.html#ixzz0jfz81rY7

Δύσκολες στιγμές έρχονται για τον Ελληνικό δανεισμό..

Ούτε τα μισά από όσα προσδοκούσε δεν συγκέντρωσε το Δημόσιο από την επανέκδοση 20ετούς ομολόγου, μία ημέρα μετά τον δανεισμό 5 δισ. με επιτόκιο 5,9% ...

Από το 1 δισεκατομμύριο που ζητούσε να αντλήσει το Δημόσιο, το 20ετές ομόλογο απέφερε μόλις 390 εκατομμύρια ευρώ και, σύμφωνα με πληροφορίες, το επιτόκιο καθορίστηκε λίγο πάνω από το 6%.
Αν και ο...χθεσινός δανεισμός 5 δισ. έγινε δεκτός με ενθουσιασμό, το επιτόκιο που διαμορφώθηκε δείχνει ότι -παρά τα σκληρά μέτρα και την ευρω-στήριξη- οι επενδυτές παραμένουν δύσπιστοι, είτε ότι οι κερδοσκόποι συνεχίζουν την δράση τους, είτε και τα δύο μαζί.
Παράλληλα, το spread εξακολουθεί να κινείται πάνω από τις 330 μονάδες βάσης και, εντός της ημέρας, έφτασε μέχρι και τις 341. Επίσης, το κόστος ασφάλισης έναντι του κινδύνου αθέτησης πληρωμών (το περιβόητο cds) έφτασε το υψηλότερο επίπεδο από τις αρχές Μαρτίου, στις 327.500 ευρώ.

Μετά και τον νέο δανεισμό, το Δημόσιο φαίνεται πως καλύπτει τις ανάγκες για κάλυψη των ομολόγων που λήγουν τον Απρίλιο. Ωστόσο, το τεστ θα συνεχιστεί και τον Μάιο, οπότε και θα πρέπει να αντληθούν 11,1 δισεκατομμύρια.

Σημειώνουμε πως το συνολικό ύψος του δανειακού προγράμματος είναι 54 δισ. και από τις αρχές του έτους έχουν αντληθεί 23,6 δισ..

Διαβάστε περισσότερα: http://greece-salonika.blogspot.com/2010/03/blog-post_1733.html#ixzz0jg0iYEvf

Πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις για τα spreads...

Author: Greek Rider | Posted at: 30.3.10 |

Και ενώ πριν λίγες μέρες είχε στηθεί ένα άνευ προηγουμένου σόου και πανηγύρι για δήθεν Ευρωπαική σωτηρία, σήμερα έγινε κατανοητό ότι μετά από μια εβδομάδα τα spreads δεν επηρεάστηκαν καθόλου. Ε βέβαια! Οι ξένοι θεσμικοί δεν παρακολουθούν τις ελληνικές ειδήσεις των 20.00. Αλλά και να τις παρακολουθούσαν νομίζετε δεν θα γελούσαν με όσα έλεγαν τα κανάλια ή έγραφαν οι εφημερίδες για δήθεν επιτυχία;; Αυτά ήταν για λαϊκή κατανάλωση επειδή ο κόσμος έβγαζε τα λεφτά του από τις ελληνικές τράπεζες.

Μάλιστα η κυβέρνηση θα πρέπει να προσέξει ιδιαίτερα γιατί ενώ οι αγορές επηρεάζονται από την ψυχολογία υπάρχουν και πραγματικά δεδομένα. Για παράδειγμα, μέσα στον Μάρτιο παρατηρήθηκαν παγκοσμίως οι μεγαλύτερες ρευστοποιήσεις στις αγορές ομολόγων και γενικά στα money funds, οι μεγαλύτερες ρευστοποιήσεις της τελευταίας δεκαετίας. Συνεπώς σε αυτό το περιβάλλον Ο ΜΟΝΟΣ λόγος που ακόμη παίρνουμε δάνεια είναι τα υψηλά μας επιτόκια και τα υψηλά spreads.

Συνεπώς η κυβέρνηση δεν μπορεί ρεαλιστικά να προσδοκάει πτώση των spreads. Μάλιστα, απορώ πώς και ακόμη πληρώνουμε μόνο 6% και όχι παραπάνω. Ένα σημάδι γι' αυτό που λέω αποτελεί ότι οι προσφορές που πήραμε χτες για 5δις ήταν μόλις 7δις. Αυτό επαληθεύει τη μείωση της διεθνούς ζήτησης στις αγορές ομολογιακών προϊόντων.

Ενδεικτικό επίσης είναι ότι στη δημοπρασία της FED για $25 δις βραχυπρόθεσμες δανειακές διευκολύνσεις υπήρξε ενδιαφέρον μόνο για $3 δις, κάτι που δείχνει ότι βραχυπρόθεσμα τουλάχιστον το τραπεζικό σύστημα στις ΗΠΑ - μετά από άπειρα δις "διευκολύνσεων"- έχει σταθεροποιηθεί. Και εφόσον το τραπεζικό σύστημα έχει έστω βραχυπρόθεσμα σταθεροποιηθεί περισσότερα κεφάλαια κατευθύνονται πλέον στην πραγματική οικονομία αντί στις υποτιθέμενες ασφαλείς αποδόσεις χωρών που ούτως ή άλλως δεν είναι καθόλου ασφαλείς.

Δεν βλέπω λοιπόν τίποτα θετικό. Και εφόσον ένα χρέος σαν το δικό μας είναι αδιανόητο να εξυπηρετείται με επιτόκια σαν τα σημερινά που μπορεί να αυξηθούν και παραπάνω, σημαίνει ότι τα πράγματα είναι σκούρα.

Image by Andreas_MB via Flickr

Έρχεται η φούσκα των ομολόγων έτοιμη να σκάσει…

Real-Politics

από capital.gr

Ο συρμός στις αγορές κάνει πάντα λάθος. Το 2008 και στις αρχές του 2009 ο μέσος όρος περίμενε τις 500 μονάδες και φρόντιζε να διώχνει μετοχές ακόμη και όταν οι μεγαλύτερες ζημιές της πτώσης είχαν γραφεί.

Στην κρίση του 2008 πολλοί Έλληνες κεφαλαιούχοι έπαθαν ζημιές από ξένες μεγάλες τράπεζες και τις μετοχές τους όπου είχαν καταφύγει για μεγαλύτερη ασφάλεια.

Το 2010 τραβούσαν τις καταθέσεις από τις ελληνικές τράπεζες για να βρουν την ασφάλεια στις ξένες τράπεζες, αλλά και τα γερμανικά ομόλογα… Ειδικά τα τελευταία!

Όμως σε παρόμοιες εποχές δεν υπάρχει απόλυτη ασφάλεια πουθενά… Πολύ περισσότερο εκεί που νομίζει ο μέσος όρος και τα πρωτοσέλιδα…

Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά…

Η απόφαση της ΕΚΤ, την εβδομάδα που πέρασε, έστειλε στις καλένδες την απόφαση του Γιουρογκρουπ την ίδια μέρα. Ποιον ενδιαφέρει η λύση τελευταίας ανάγκης όταν η κεντρική τράπεζα ανοίγει τους κρουνούς της ρευστότητας.

Ίσως η απόφαση αυτή να φανεί χρήσιμη κάποτε στο μέλλον αν αλλάξουν οι συνθήκες. Ίσως πάλι αφορά αποκλειστικά το δημόσιο πολιτικό διάλογο της Γερμανίας και την ανάγκη της κας Μέρκελ να δείξει στους Γερμανούς ψηφοφόρους ότι έμεινε σταθερή στις θέσεις της.

Η τακτική της Γερμανίδας καγκελαρίου επιβεβαίωσε την παραδοχή που θέλει τις μεγαλύτερες υποχωρήσεις να κρύβονται πίσω από τις περισσότερο αδιάλλακτες πολιτικές κορώνες.

Αυτά όμως ανήκουν στο παρελθόν, η απόφαση της ΕΚΤ επί της ουσίας δείχνει την κατεύθυνση μέσω της οποίας και η δεύτερη μεγάλη κεντρική τράπεζα μετά την FED προσανατολίζεται να αντιμετωπίσει το γόρδιο δεσμό των συσσωρευμένων χρεών και καχεξία της οικονομικής ανάπτυξης.

Είναι το μοντέλο της χαλαρής νομισματικής πολιτικής όπως ανέμεναν αρκετοί ήδη από το Φθινόπωρο του 2008, κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης. Το μοντέλο που οδηγεί σε ανάκαμψη ήδη τη μεγαλύτερη οικονομία του πλανήτη και έχει απογειώσει τις μετοχές το τελευταίο δωδεκάμηνο.

Είναι φυσικό, αυτό το μοντέλο χρηματιστηριακά να δημιουργεί βίαιες μεταπτώσεις τόσο τις αγορές όσο και τους ρυθμούς ανάπτυξης της πραγματικής οικονομίας.

Αυτό μου μας δείχνει η τελευταία απόφαση που δημοσιοποίησε ο Ζαν Κλωντ Τρισέ είναι η επιβεβαίωση της στρατηγικής εξόδου από την κρίση μέσω της εκτύπωσης χρήματος, τρομπαρίσματος του στην πραγματική οικονομία και πληθωρισμού του χρέους.

Αυτό περιμέναμε από το 2008. Η τελευταία απόφαση είναι άλλο ένα λιθαράκι στην άποψη ότι τα χαμηλά του 2009 μάλλον αποτελούν τα ονομαστικά χαμηλά του καθοδικού χρηματιστηριακού κύκλου που ξεκίνησε το 2000.

Έρχεται η φούσκα των ομολόγων…

Μια χαλαρή νομισματική πολιτική θα οδηγήσει σε πληθωριστικές προσδοκίες άμεσα. Αν στα επόμενα τρία με πέντε χρόνια θα πάμε σε ένα ήπιο ελεγχόμενο πληθωρισμό του 5-6% ή έναν καταστροφικό ανεξέλεγκτο πληθωρισμό των δεκάδων ή εκατοντάδων ποσοστιαίων μονάδων δεν μπορούμε να το ξέρουμε ακόμη.

Ανάλογα την περίπτωση ελεγχόμενου ή ανεξέλεγκτου πληθωρισμού θα έχουμε και διαφορετικές προτεραιότητες σε επενδυτικές επιλογές όπως μετοχές, χρυσός, και εμπορεύματα… Αυτό όμως θα το δούμε προσεχώς.
Προς το παρόν πρέπει να εστιάσουμε στο πρόβλημα που ενδεχομένως να προκύψει προσεχώς στην αγορά των ομολόγων.

Κάποιος που πριν λίγες μέρες αγόρασε δεκαετή γερμανικά ομόλογα με επιτόκιο 3,5% ίσως νοιώθει πολύ ασφαλής. Είναι έτσι όμως;

Αν σε τρία χρόνια από σήμερα έχουμε ένα πληθωρισμό της τάξης του 5-6% και η ΕΚΤ ανεβάσει το βασικό επιτόκιο από το 1% στο 3-4%, με τι επιτόκιο θα εκδίδει τότε δεκαετή ομόλογα το γερμανικό δημόσιο;

Ίσως 6-7%; Τι θα συμβεί στα σημερινά δεκαετή με κουπόνι 3,5% όταν η αγορά θα προσφέρει κουπόνια με διπλάσια απόδοση;

Δεν χρειάζεται πολλή σκέψη, όλοι θα τρέχουν να ξεφορτωθούν τις παλιές εκδόσεις των ομολόγων σε τιμές χαμηλότερες από αυτές που τα αγόρασαν.

Αυτό μάλλον θα αποτελέσει την αφορμή να σκάσει η φούσκα των παλιών ομολόγων. Σε ποσότητες η αγορά των ομολόγων είναι πολλή μεγαλύτερη από αυτή των μετοχών.

Σε περιόδους πληθωρισμού, χρυσός, εμπορεύματα και μετοχές καλύπτουν καλύτερα τις απώλειες και αποδίδουν και κέρδη στους ικανούς χειριστές. Το με ποια σειρά θα εξαρτηθεί από τα δεδομένα και τις ιδιαίτερες συνθήκες στους επόμενους μήνες και χρόνια…

Villon Francois:στόν τόπο μου είμαι τελείως ξένος

Πλάι στη βρύση παθαίνω διψασμένος
Καίω σα φωτιά και τρέμω, τουρτουρώ
Στον τόπο μου ενώ ζω, είμαι τέλεια ξένος
Γελώντας κλαίω χωρίς ελπίδα πια
Χαίρουμαι κι όμως δεν έχω χαρές
Θεριό είμαι δίχως δύναμη καμιά
Καλόδεχτος, διωγμένος με κλοτσιές

Στ' 'αβέβαιος' πάντα βρίσκω τ' 'ορισμένος'
Το ξάστερο το βλέπω σκοτεινό
Διστάζω για ό,τι πλέρια είμαι πεισμένος
Για κάθε ξαφνικό φιλοσοφώ
Κερδίζω και χαμένος θε να 'βγω

Όταν χαράζει, λέω, -'Καλή νυχτιά!'"

Η Μπαλάντα Του Μπλουά

Α,ρε Φρανσουά ,πόσες φορές βγήκες σωστός και σήμερα πού πάνε να τα γεφυρώσουν όλα τα αγεφύρωτα

με τον γνωστό μεταμοντέρνο τρόπο και να τα εξισώσουν..πρός τα κάτω!

Να μας παρηγορήσουν με χάντρες και καθρεπτάκια ότι όλα είναι υπό έλεγχο!

Η πραγματικότητα ειίναι μία.Η ανατροπή είναι νομοτελειακή υπόθεση.

Περιμένουμε...

RoydeCarava

Αναρτήθηκε από Ζάχαρη στις 12:22 π.μ.