.png)
.webp)
μια τρύπα στο νερό
Μαρτίου 29, 2010 από ioannou
"Γιατί πανηγυρίζουν οι Ελληνες;"
αναρωτιούνται αναλυτές των ΗΠΑ...
Είναι περίεργη η συμπεριφορά ορισμένων αναλυτών οι οποίοι ειρωνεύτηκαν την ελληνική ικανοποίηση, λέγοντας ότι οι Ελληνες πανηγυρίζουν για έναν μηχανισμό που δεν είναι ξεκάθαρο ότι μπορεί να βοηθήσει τη χώρα τους να ξεπεράσει την κρίση. Σύμφωνα με πληροφορίες...του έγκριτου ανταποκριτή Μ.Ιγνατίου -που δημοσιεύονται στην εφημερίδα Ημερησία- στην πολύωρη συνεδρίαση που πραγματοποιήθηκε στο ΔΝΤ ειπώθηκαν και τα εξής:
«Η Ελλάδα χρειάζεται να δανείζεται 50 δισεκατομμύρια δολάρια τον χρόνο για πολλά έτη.
Το 2013 το χρέος θα φτάσει στο 150%».
Είπαν επίσης ότι «μέχρι το τέλος του έτους η Ελλάδα ίσως έχει δυσκολίες για να πληρώσει τις υποχρεώσεις της», προβλέποντας εξαναγκασμό για απευθείας προσφυγή στο Ταμείο...
Διαβάστε περισσότερα: http://greece-salonika.blogspot.com/2010/03/blog-post_1677.html#ixzz0jVIeahPk
Γερμανοί .."σοφοί" προτείνουν την επιστροφή μας στη δραχμή.
Επιστροφή στη δραχμή για την Ελλάδα προτείνουν τέσσερις Γερμανοί καθηγητές με άρθρο τους στους Financial Times, ως μόνη λύση για να σωθεί η Ευρώπη και το κοινό νόμισμα.
Σύμφωνα με τους καθηγητές η επαναφορά της δραχμής θα βοηθούσε το εμπορικό ισοζύγιο της χώρας με αύξηση των εξαγωγών και έσοδα από τον τουρισμό.
Όπως αναφέρουν στο άρθρο, το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας θα εξομαλυνόταν, ενώ παράλληλα θα περνούσε το μήνυμα και σε άλλες χώρες "ότι θα πρέπει να λάβουν σοβαρά μέτρα για να αποφύγουν την τύχη της Ελλάδας".
"Η απώλεια εμπιστοσύνης στην ελληνική οικονομία θέτει σε κίνδυνο ολόκληρη την Ευρώπη", υποστηρίζουν, προσθέτοντας ότι ενώ η αποβολή αυτής από την ευρωζώνη δίνει έναν τρόπο ώστε να αποτραπεί η μετατροπή ενός δράματος σε τραγωδία, παράλληλα παρέχει και έναν τρόπο ώστε να διασφαλιστεί η επιβίωση της νομισματικής ένωσης.
Οι εν λόγω καθηγητές ήταν εκείνοι που "έστειλαν" τη γερμανική κυβέρνηση στο συνταγματικό δικαστήριο το 1998 σχετικά με την είσοδο της Γερμανίας στην ευρωζώνη.
Διευκρινίζουν δε, δεν θα διστάσουν να προσφύγουν και πάλι στη δικαστική οδό σε περίπτωση που οποιαδήποτε κυβέρνηση της ευρωζώνης παράσχει βοήθεια στην Ελλάδα με τρόπο που να αντίκειται στον κανονισμό "no bail-out" της Ευρωπαϊκής Συνθήκης.
Το 1998, οι τέσσερις καθηγητές κινήθηκαν δικαστικά κατά της γερμανικής κυβέρνησης, καθώς θεώρησαν ότι ορισμένες χώρες που εντάχθηκαν στο ευρώ δεν πληρούσαν τους όρους ένταξης και πως εν μέρει είχαν "μαγειρέψει" τα στατιστικά τους προκειμένου να εξασφαλίσουν την ένταξή τους. Ζητούσαν, μαλιστα, από το δικαστήριο να απαγορεύσει στη Γερμανία τη συμμετοχή της στην ΟΝΕ, ωστόσο το αίτημά τους απορρίφθηκε.
Να σημειωθεί ότι το 1993 το συνταγματικό δικαστήριο αποφάσισε ότι, όταν τεθεί σε ισχύ, η ΟΝΕ θα πρέπει διαρκώς να ικανοποιεί πλήρως τους όρους της "συνθήκης σταθεροποίησης" που συμπεριλαμβάνονταν στην απόφαση για τη δημιουργία του ενιαίου νομίσματος. Σε διαφορετική περίπτωση, σύμφωνα με την απόφαση του δικαστηρίου, η Γερμανία θα ήταν υποχρεωμένη να φύγει από την ΟΝΕ.
Διαβάστε περισσότερα: http://greece-salonika.blogspot.com/2010/03/blog-post_1579.html#ixzz0jVImD1EQ
Οι Έλληνες έχουν το μεγαλύτερο κατά κεφαλήν... Porsche Cayenne!
Το μεγαλύτερο κατά κεφαλήν ποσοστό αυτοκινήτων Porsche Cayenne σε όλη την Ευρώπη, έχει η χώρα μας, όπως αποκάλυψε σε συνέντευξή του στην Ντόιτσε Βέλλε, ο πρόεδρος της Ειδικής Επιτροπής της Ευρωβουλής για την Χρηματοπιστωτική και Οικονομική κρίση, Βολφ Κλιντς.
Σύμφωνα με τoν κ. Κλιντς, παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα, τα.. πολυτελή αυτοκίνητα εξακολουθούν να πωλούνται με ικανοποιητικούς ρυθμούς. Ενδεικτικό είναι ότι το πρώτο δεκαπενθήμερο του Μαρτίου, πωλήθηκαν 18 κανούργιες Cayenne.
Πριν ξεσπάσει η κρίση πωλούνταν περισσότερες από διακόσιες το χρόνο, ενώ υπολογίζεται ότι στους δρόμους της φτωχής Ελλάδας, κυκλοφορούν πάνω από 1000 τέτοια αυτοκίνητα.
Πέρα βέβαια από τις Cayenne και πολλά άλλα πανάκριβα αυτοκίνητα υψηλού κυβισμού πωλήθηκαν τον Μάρτιο, ενώ συνολικά οι πωλήσεις αυτοκινήτων αυξήθηκαν κατά 54,8% σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο πέρσι.
Πάντως μετά την επιβολή φόρου πολυτελείας και την αύξηση του ΦΠΑ, είναι βέβαιο ότι η τάση αυτή θα ανακοπεί και στα πολυτελή αυτοκίνητα, αλλά κυρίως στα πιο φθηνά.
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που συμβαίνει στους δρόμους της Αθήνας με τις Porsche Cayenne, είναι μια απόδειξη για το ότι η οικονομική κρίση και τα έκτακτα μέτρα δεν αφορούν όλους τους πολίτες με τον ίδιο τρόπο.
Διαβάστε περισσότερα: http://greece-salonika.blogspot.com/2010/03/porsche-cayenne.html#इक्ष्ज़्ज़०ज्ञं३ग़
H λαίλαπα του αμοραλισμού...
Από τον Οδυσσέα Τηλιγάδα
Αυτή είναι η κοινωνία γενικώς που δημιούργησε η πολιτική σκοπιμότης, η ρουσφετολογία, ο ατομικισμός, ο ωχαδερφισμός, η έλλειψης παιδείας, η ανευθυνότης και προπαντός η αλλοπρόσαλλη εκάστοτε διαχρονική κυβερνητική κοινωνική πολιτική που ενδιαφερόταν και ενδιαφέρεται αποκλειστικά και μόνο για το τομάρι της εις βάρος του κοινωνικού συνόλου και κατ’ επέκταση του Έθνους.
Δυστυχώς, μετά την δολοφονία του Καποδίστρια, ΟΥΔΕΙΣ ΗΓΕΤΗΣ ήρθη στο ύψος των περιστάσεων. Έτσι σήμερα θερίζουμε ό, τι έχουν σπείρει οι μέχρι σήμερα «ηγέτες» αφού ο καθ’ ένας με την σειρά του ενδιαφέρθηκε μόνο για τον περίγυρό του, για τους ευνούχους του ή για τις παλλακίδες του. Σήμερα βιώνουμε, ως Έθνος, την λαίλαπα του αμοραλισμού που εγκαθίδρυσαν οι διάφοροι ταγοί και δικαίως έρχονται στο μυαλό μας τα...
λόγια του Ίωνα Δραγούμη ότι: «Μας επιβουλεύονται οι μοντέρνες ιδέες, ο σύγχρονος πολιτισμός με τον μασονισμό του, με τη φιλανθρωπία του, με τη αλληλοβοήθειά του, με τον κοινοβουλευτισμό του.» Και το ερώτημα είναι προς τους εαυτούς μας: «θα τους επιτρέψουμε να μας οδηγήσουν, ως Έθνος, στην καταστροφή;» ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ ΟΣΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ!!!!!
ΠΡΟΣΟΧΗ!!!ΠΡΟΣΟΧΗ!!! ΜΑΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ!!!!
Έωλος ο στόχος των 2,5 δισ. ευρώ από τις φετινές αποκρατικοποιήσεις
Το Δημόσιο θα προσπαθήσει να κλείσει επιχειρηματικές συμφωνίες οι οποίες σε πρώτη φάση θα περιορίζονται αυστηρά στην εκχώρηση του μάνατζμεντ.
Οι επιτελείς στην πλατεία Συντάγματος γνωρίζουν πολύ καλά ότι το αρνητικό κλίμα στις αγορές, δεν τους επιτρέπει να ενδώσουν στις πιέσεις που θα ασκήσουν οι στρατηγικοί επενδυτές, οι οποίοι δεν θα περιοριστούν μόνο στο «τιμόνι» της διαχείρισης.
Στόχος αυτών είναι η ανάληψη του μάνατζμεντ να συνδυαστεί και με την μεταβίβαση ενός πακέτου( σ.σ. έστω και μικρού) μετοχών της εταιρίας.
«Αυτό το μοντέλο αποκρατικοποίησης το οποίο συνδυάζει πωλήσεις συμμετοχών του ελληνικού δημοσίου μαζί με μάνατζμεντ που διασφαλίζει την ανάπτυξη της επιχείρησης θεωρείται ιδανικό, αλλά όχι στην παρούσα φάση» σημείωσε ανώτερος παράγοντας του υπουργείου Οικονομικών.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η κυβέρνηση σκοπεύει να μην υπερβεί την «κόκκινη γραμμή» που θα τραβήξει στην εκχώρηση του μάνατζμεντ παρά τα μειονεκτήματα που ενέχει μία τέτοια συμφωνία.
Όπως, για παράδειγμα αν ο στρατηγικός επενδυτής διατηρήσει σε υψηλό βαθμό την ποιότητα διαχείρισης της εταιρίας, από την στιγμή που θα απουσιάζει η μετοχική σχέση για να του κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον.
Πολλά τέτοιου είδους ερωτήματα συνοδεύουν τον φάκελο με το νέο «δόγμα» των αποκρατικοποιήσεων που βρίσκεται στο γραφείο του Γιώργο Παπακωνσταντίνου.
Ο τελευταίος, σκοπεύει να τον διαβιβάσει σύντομα στον Πρωθυπουργό ( σ.σ. μόλις η ελληνική οικονομία αποκτήσει έμπρακτο σχέδιο στήριξης με χαμηλά επιτόκια δανεισμού στις διεθνείς αγορές), ο οποίος θα λάβει και την τελική απόφαση για το αν η κυβέρνηση επιλέξει:
* Να κρατήσει το κομμάτι των υποδομών και των δικτύων, πουλώντας έτσι από την άλλη το τμήμα της διαχείρισης.
* Να μειώσει το ποσοστό συμμετοχής του Δημοσίου στις κρατικές εταιρίες παραχωρώντας ταυτόχρονα και το μάνατζμεντ.
Βέβαια, σε περίπτωση που η κυβέρνηση εφαρμόσει την πρώτη περίπτωση του σχεδίου διατρέχει έναν ακόμη σημαντικό κίνδυνο. Να μην μαζέψει τα έσοδα των 2,5 δισ. ευρώ που έχει προβλέψει στο Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης από τις φετινές αποκρατικοποιήσεις.
Σενάριο, το οποίο δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα αφού και το ελεγκτικό κλιμάκιο της Κομισιόν που επισκέφθηκε πρόσφατα διέκρινε την ολιγωρία της κυβέρνησης στο μέτωπο των αποκρατικοποιήσεων.
Μάλιστα οι ελεγκτές της Κομισιόν,της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του ΔΝΤ δεν πίστευαν στα.. αυτιά τους για το εξής γεγονός: Ότι όχι μόνο δεν προχώρησε καμία διαδικασία αποκρατικοποίησης μέσα στον τελευταίο μήνα από την προηγούμενη επίσκεψή τους αλλά, όπως τους εξομολογήθηκαν συνεργάτες του υπουργού, στην κυβέρνηση εκφράζονται κάποιες «δεύτερες σκέψεις» για την τύχη προγράμματος…
Από την άλλη, η όποια παρέκκλιση από το περιεχόμενο του Προγράμματος Σταθερότητας, θα έχει αρνητικό αντίκτυπο στις αγορές που όπως και οι Βρυξέλλες θα το εκλάβουν ως ατολμία στην λήψη σοβαρών αποφάσεων.
Αναλυτικότερα, όμως τα σχέδια της κυβέρνησης για τις αποκρατικοποιήσεις, προβλέπουν τα εξής:
*Την δημιουργία εταιρείας επενδύσεων οποία θα περάσουν τα ακίνητα-«φιλέτα» του Δημοσίου και η οποία θα εισαχθεί στη συνέχεια στο Χρηματιστήριο. Παράγοντες του υπουργείου Οικονομικών θεωρούν «άγνωστο Χ» για το πότε θα αρχίσει να αποδίδει έσοδα μία τέτοιους είδους κίνηση και μάλιστα σε άσχημες χρηματιστηριακές εποχές. Ταυτόχρονα η κυβέρνηση κλείδωσε στο συρτάρι το μοντέλο της πώλησης και επαναμίσθωσης των ακινήτων (sale and lease back).
*Για ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ, όπου το Δημόσιο μετέχει σε ποσοστά 61% και 74% αντίστοιχα, στο μετοχικό κεφάλαιο των δύο εισηγμένων σκοπός είναι η είσοδος στρατηγικού επενδυτή στον οποίο παραχωρηθεί μόνο το μάνατζμεντ. Τουλάχιστον σε αυτή την φάση, δεν προβλέπεται το ελληνικό δημόσιο να μειώσει περαιτέρω την συμμετοχή του (σ.σ. μέχρι το 51% και εφαρμογή ενός πακέτου μετοχοποίησης).
*Στρατηγική συμμαχία θα αναζητήσει επίσης και για την ΔΕΠΑ η κυβέρνηση. Βέβαια σε εφεδρεία παραμένει στο σχέδιο μετοχοποίησης της θυγατρικής ΔΕΣΦΑ, που αποτελεί τον διαχειριστή, αλλά το οικονομικό επιτελείο απορρίπτει κατηγορηματικά την εισαγωγή της ΔΕΠΑ στο ΧΑ, καθώς εντάσσεται στον κανόνα περί δικτύων και υποδομών υπό τον έλεγχο του Δημοσίου. ?λλωστε υπάρχει ήδη σχέδιο που προβλέπει τον διαχωρισμό της Δημόσιας Επιχείρησης Αερίου από την θυγατρική εταρία «Διαχειριστής του Εθνικού Δικτύου Φυσικού Αερίου». Κατ΄ ουσίαν διαχωρίζονται οι υποδομές από την εμπορία. Το τμήμα της εμπορίας είναι και αυτό που προκρίνεται ότι μπορεί να πωληθεί, καθώς ο έλεγχος των υποδομών θα παραμείνει στο Δημόσιο Έτσι δεν θα υπάρχουν προβλήματα και με τη νομοθεσία που προβλέπει ότι το ποσοστό του Δημοσίου στο ΔΕΣΦΑ δεν μπορεί να πέσει κάτω από το 51%.
* «Το θέμα του ΟΤΕ απαιτεί ειδικό χειρισμό» επισημαίνει στέλεχος του υπουργείου Οικονομικών, χωρίς ωστόσο να αγνοεί την επιθυμία που εξέφρασε πρόσφατα ο πρόεδρος της Deutsche Telekom για αγορά ενός ακόμη ποσοστού στον Οργανισμό. Να σημειωθεί ότι το Δημόσιο κατέχει σήμερα στον ΟΤΕ το 20% και βάσει της συμφωνίας με τη Deutsche Telekom η κυβέρνηση μπορεί να διαθέσει στους Γερμανούς και νέο ποσοστό του ΟΤΕ, έως 10%, μέχρι τα τέλη του 2011, με premium μεταξύ 15% και 20% από τη μέση χρηματιστηριακή τιμή των τελευταίων 20 ημερών προ της πώλησης (το ακριβές ύψος του premium θα καθοριστεί ανάλογα και με τον χρόνο που θα πουληθεί το πακέτο).
* Στον ΟΠΑΠ το οικονομικό επιτελείο δεν προκρίνει το σχέδιο διάθεσης ενός νέου πακέτου μετοχών σε στρατηγικό επενδυτή, που θα μειώσει την συμμετοχή του Δημοσίου κάτω από το 34% που βρίσκεται σήμερα. Θεωρεί ότι είναι μία κίνηση που δεν θα φέρει περισσότερα έσοδα στα κρατικά ταμεία από αυτά που ήδη φέρνει ο Οργανισμός. Έτσι αυτό που εξετάζει η κυβέρνηση για τον ΟΠΑΠ είναι η ανανέωση των αδειών στους τομείς των λαχείων και των παιχνιδιών που διαχειρίζεται ο ΟΠΑΠ ( Τζόκερ, Λόττο, Πρότο, Έξτρα 5, Σούπερ 3, Κίνο κλπ. )
Μάριος Χριστοδούλου
ΑΞΙΩΜΑΤΟΥΧΟΣ ΤΟΥ ΔΝΤ: Στο τέλος θα έρθετε σ’ εμάς…
Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Δυσλειτουργικό μηχανισμό χαρακτηρίζουν στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο τη μεικτή λύση στην οποία κατέληξαν οι Ευρωπαίοι για να αντιμετωπιστεί η οικονομική κατάσταση της Ελλάδας, ενώ Αμερικανοί αναλυτές όπως ο Νουριέλ Ρουμπίνι πιστεύουν ότι η χώρα μας χρειάζεται ξεκάθαρη λύση για να διαφύγει τον κίνδυνο. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς τους η ξεκάθαρη λύση είναι το ΔΝΤ, μία θέση με την οποία συμφωνούν απόλυτα οι αξιωματούχοι του Ταμείου.
Αξιωματούχος του ΔΝΤ προέβλεψε ότι η απόφαση των Βρυξελλών δεν πρόκειται να μειώσει τα spreads και η Ελλάδα θα αναγκαστεί να συνεχίσει να δανείζεται με επιτόκιο 5-6% και άνω. Η θέση αυτή εκφράστηκε σε κλειστή έκτακτη πολύωρη σύσκεψη των επικεφαλής του Ταμείου, που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή το πρωί. Σύμφωνα με πληροφορίες αποφασίστηκε επίσης να γίνει συζήτηση σε κλειστή συνεδρίαση του Συμβουλίου, κατά την οποία θα εξεταστεί σε ανώτατο επίπεδο η μεικτή λύση και κατά πάσα πιθανότητα θα ληφθούν και αποφάσεις για τις οποίες θα ενημερωθεί η ελληνική κυβέρνηση.
Ωμή διατύπωση
Αξιωματούχος του Ταμείου δήλωσε ότι «όσο πιο γρήγορα προσφύγει η Ελλάδα στο ΔΝΤ τόσο το καλύτερο για την ίδια». Για την ωμή αυτή διαπίστωση, που διατυπώνεται σε όλες τις συζητήσεις των στελεχών, ενημερώθηκε και η Αθήνα. Ο αξιωματούχος ισχυρίστηκε ότι «χωρίς το ΔΝΤ δεν θα μειωθούν τα επιτόκια» και περιέγραψε με μελανά χρώματα την κατάσταση αναζήτησης δανείων από την Ελλάδα. Υποστήριξε ότι ο μηχανισμός στήριξης των Βρυξελλών στην ουσία ρίχνει την Ελλάδα στα θηρία, και την εξαναγκάζει να δανείζεται με υψηλό επιτόκιο.
Ισχυρίστηκε ότι η Ελλάδα στην περίπτωση που δεν βρει δάνεια με χαμηλό επιτόκιο, δεν μπορεί να προσφύγει στον μηχανισμό. Επέμενε δε στη διαπίστωση του ότι το επιτόκιο που προσφέρει το ΔΝΤ είναι πολύ χαμηλό και το καθόρισε από το 2,5% έως το 3%.
Αξιωματούχοι του ΔΝΤ αλλά και αναλυτές υποστηρίζουν πως η Ευρωπαϊκή Ενωση θα επιβάλει επιπρόσθετα μέτρα λιτότητας για να προσφέρει την παραμικρή βοήθεια στην Ελλάδα. Την ίδια άποψη κατέθεσε και ο κ. Ρουμπίνι, ο οποίος σημείωσε πως δεν είναι λογική η ευρωπαϊκή θέση για προσφορά βοήθειας μόνο σε περίπτωση κινδύνου.
«Η ανησυχία μου», αναφέρει ο Αμερικανός καθηγητής, «είναι ότι η Ε.Ε. θα επιβάλει περισσότερα μέτρα (στην Ελλάδα), ακόμα περισσότερα και από αυτά που απαιτούνται» και έτσι θα βυθιστεί στην ύφεση. Σύμφωνα με αξιωματούχο του ΔΝΤ, η Ελλάδα όταν απευθύνεται στις Βρυξέλλες θα δανείζεται με επιτόκια αγοράς και πρόσθεσε: «Ετσι κι αλλιώς η διαδικασία είναι χρονοβόρα. Θα χάνονται πολλές κρίσιμες μέρες μέχρι να ενεργοποιηθεί ο μηχανισμός στήριξης. Η Ελλάδα έπρεπε να προστρέξει πρώτα σε εμάς».
Αναλυτές στς ΗΠΑ
Γιατί πανηγυρίζουν οι Ελληνες;
Είναι περίεργη η συμπεριφορά ορισμένων αναλυτών οι οποίοι ειρωνεύτηκαν την ελληνική ικανοποίηση, λέγοντας ότι οι Ελληνες πανηγυρίζουν για έναν μηχανισμό που δεν είναι ξεκάθαρο ότι μπορεί να βοηθήσει τη χώρα τους να ξεπεράσει την κρίση.
Σύμφωνα με πληροφορίες, στην πολύωρη συνεδρίαση που πραγματοποιήθηκε στο ΔΝΤ ειπώθηκαν και τα εξής: «Η Ελλάδα χρειάζεται να δανείζεται 50 δισεκατομμύρια δολάρια τον χρόνο για πολλά έτη. Το 2013 το χρέος θα φτάσει στο 150%».
Είπαν επίσης ότι «μέχρι το τέλος του έτους η Ελλάδα ίσως έχει δυσκολίες για να πληρώσει τις υποχρεώσεις της», προβλέποντας εξαναγκασμό για απευθείας προσφυγή στο Ταμείο।
Το πιστόλι στο τραπέζι ήταν γεμάτο με... άσφαιρους κάλυκες
Διαβάστε λοιπόν παρακάτω, πώς έζησε αυτήν τη διαφορά ένας Έλληνας, ο οποίος επέστρεψε στην Ελλάδα απ' το Παρίσι το βράδυ της Παρασκευής. Η μέρα με τη νύχτα, κυριολεκτικά:
Νύχτα με μέρα η διαφορά της υποδοχής από τη δημοσιότητα στη Γαλλία και στην Ελλάδα της «συμβιβαστικής λύσης» των Βρυξελλών για το ελληνικό πρόβλημα. Ο ταξιδιώτης που επέστρεφε το βράδυ της Παρασκευής από το Παρίσι, έχοντας ακούσει τηλεοράσεις και ραδιόφωνα και διαβάζοντας στο αεροπλάνο τον γαλλικό Τύπο, έμενε κατάπληκτος με τους πανηγυρισμούς των ελληνικών ΜΜΕ, στον απόηχο των πρωθυπουργικών δηλώσεων.
Παραστατικό δείγμα η γαλλική Λιμπερασιόν, με πρωτοσέλιδο τίτλο.
«Η γερμανική μολύβδινη σφαίρα καταδίκου», δύο σελίδες αφιερωμένες στην απόφαση που «εισήγαγε τον λύκο του ΔΝΤ στο ευρωπαϊκό μαντρί», και εικονογράφηση την Αφροδίτη του γερμανικού « Focus» με το υψωμένο μεσαίο δάκτυλο της ύβρεως. Για την απόφαση, που έγινε δεκτή στην Αθήνα με κωδωνοκρουσίες, ο ανταποκριτής της εφημερίδας στις Βρυξέλλες, με υπότιτλο τη λέξη «Ταπείνωση», γράφει:
Ύστερα από δίωρη σύσκεψη, ο πρόεδρος Σαρκοζί και η καγκελάριος Μέρκελ ανακοίνωσαν ότι κατέληξαν σε μια «σύγκλιση θέσεων», που υιοθετήθηκε από τα υπόλοιπα μέλη της Ε.Ε. Η βοήθεια θα μπορούσε να πάρει τη μορφή διμερών δανείων, συντονισμένων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, στα οποία θα προστεθεί μια «ουσιαστική» παρέμβαση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ).
Για την επέμβαση του ΔΝΤ επέμενε η Γερμανία. Η Γαλλία αλλά και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και η Μπούντενσμπανκ ήταν αντίθετες. Κατά την άποψή τους η ελληνική κρίση είναι δημοσιονομική, όχι νομισματική, γεγονός που όφειλε να αποκλείσει ανάμειξη του ΔΝΤ. Κυρίως όμως η ανάμειξη του ΔΝΤ γίνεται δεκτή ως ταπείνωση.
Μόνη παραχώρηση της Γερμανίας ήταν η ανάμειξη του ΔΝΤ να είναι μειοψηφική. Αναλύοντας όμως την ουσία του αποτελέσματος για την Ελλάδα, ο ανταποκριτής της «Λιμπερασιόν» τονίζει τα εξής:
«Αλλά μπορεί να διερωτηθεί κανείς αν αυτό το σχέδιο είναι σοβαρό.
Αυτό που συμφωνήθηκε είναι ότι η συνδυασμένη βοήθεια δεν θα δοθεί παρά “σαν ύστατη καταφυγή”. Δηλαδή εάν η Ελλάδα απειληθεί με χρεοκοπία…
Και το κυριότερο: αποκλείεται η επιδότηση των επιτοκίων στα δάνεια που θα δοθούν στην Ελλάδα. Αλλά το πρόβλημα της Ελλάδας είναι ότι δανείζεται με επιτόκια υψηλότερα της Γερμανίας. Γεγονός που της στοιχίζει μισή μονάδα του ακαθάριστου εσωτερικού προϊόντος, προς μεγάλην ευτυχία των δανειστών της.
Δεν βλέπουμε επομένως ποια είναι η χρησιμότητα αυτού του μηχανισμού που δεν παρέχει στην Ελλάδα τη δυνατότητα να επιτύχει καλύτερους όρους χρηματοδότησής. Το “πιστόλι στο τραπέζι” που ζητούσε η Ελλάδα μπορεί να είναι γεμάτο. Αλλά με άσφαιρους κάλυκες…»
Το παράδοξο της ιστορίας είναι ότι μπροστά στην παράλυση των κυβερνήσεων, στην Ελλάδα προσέφερε μια φιάλη οξυγόνου ένα τεχνικό μέτρο που έλαβε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία αποφάσισε να εξακολουθήσει να δέχεται και μετά το 2010 από τις ελληνικές τράπεζες τα ελληνικά κρατικά ομόλογα, παρά το γεγονός ότι έχουν υποβιβασθεί στην κατηγορία ΒΒΒ, υπαναχωρώντας από προηγούμενη απόφασή της.
(To Παρόν)
Ρε αφού κερδίσαμε γιατί δεν ανεβήκαμε κατηγορία …
Η Standard & Poor΄s Ratings Services ανακοίνωσε σήμερα πως οι αξιολογήσεις (BBB+/Negative/A-2) της πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας καθώς και το outlook δεν επηρεάζονται από τη χθεσινή ανακοίνωση του πιθανού πακέτου στήριξης από τα μέλη της Ευρωζώνης και το διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Κατά τη άποψη του οίκου, η εφαρμογή της στρατηγικής δημοσιονομικής πειθαρχίας στο μεσοδιάστημα και οι ταυτόχρονες δομικές μεταρρυθμίσεις, ειδικά στον τομέα της ασφάλισης, παραμένουν οι σημαντικότεροι παράγοντες για την πιστοληπτική αξιοπιστία της χώρας.
Η χρήση από την ελληνική κυβέρνηση – εάν αυτή χρειαστεί – του μηχανισμού στήριξης θα καταστήσει δυνατή τη χρηματοδότηση των χρεών με χαμηλότερο κόστος, αν και σύμφωνα με την ανακοίνωση δεν θα υπάρξουν χαριστικοί όροι.
Σύμφωνα με τον οίκο, η στήριξη αυτή ενισχύει την τη δέσμευση της Ελλάδας για την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων παρέχοντας μεγαλύτερες δυνατότητες χρηματοδότησης του ελλείμματος τους επόμενους 12 έως 18 μήνες.
Επιπλέον, αναφέρει ο οίκος, το σχέδιο ενισχύει την εξωτερική στήριξη για την εφαρμογή του προγράμματος σταθερότητας. Ωστόσο, καταλήγει ο οίκος, το τελευταίο θα εξαρτηθεί από την ικανότητα της κυβέρνησης να προωθήσει τα απαραίτητα μεταρρυθμιστικά μέτρα
Πηγή: capital.gr
Από: ρε που παμε
Αμείωτη η μεγάλη ανισοκατανομή του εισοδήματος.
ME βάση στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας της Ευρωπαϊκής Eνωσης (Ε.Ε.) –της Eurostat–, η Ελλάδα, μετά την Πορτογαλία, έχει τη μεγαλύτερη ανισοκατανομή εισοδήματος στην Ε.Ε.
Οι υπολογισμοί της Eurostat παίρνουν υπόψη όλα τα εισοδήματα των κατοίκων των κρατών-μελών της Ε.Ε. Είναι πασίγνωστο ότι τα εισοδήματα που δηλώνονται από τους φορολογουμένους κάθε χρόνο στη χώρα μας, λόγω της εκτεταμένης φοροδιαφυγής, δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
Τα... εισοδήματα επομένως τα οποία περιλαμβάνονται στις φορολογικές δηλώσεις που υποβάλλουν τα φυσικά πρόσωπα κάθε χρόνο στις ΔΟΥ είναι χαμηλότερα από τα πραγματικά. Παρά τη διάσταση αυτή, η επεξεργασία των δηλωθέντων εισοδημάτων, όπως θα δείξουμε στο άρθρο αυτό, δείχνει ότι μεγάλη ανισοκατανομή υπάρχει και σ’ αυτά και, παρά τα μέτρα που έχουν κατά καιρούς ληφθεί, παραμένει αμείωτη.
Με βάση τα στοιχεία για τη φορολογία εισοδήματος φυσικών προσώπων της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας της Ελλάδος (της ΕΣΥΕ), δίνεται στην 1η γραμμή της 1ης στήλης του πρώτου μέρους του Πίνακα που ακολουθεί το ποσοστό του συνολικού δηλωθέντος εισοδήματος που δηλώνουν τα κάτω 4/5 των φορολογουμένων (με τα σχετικά χαμηλότερα εισοδήματα) και στη 2η γραμμή το άνω 1/5 των φορολογουμένων (με το υψηλότερο δηλούμενο εισόδημα) το οικονομικό έτος 1998. Στη 2η στήλη δίνονται τα ίδια στοιχεία του διαθέσιμου εισοδήματος (δηλαδή του δηλωθέντος εισοδήματος μείον τον συνολικό φόρο). Στην 3η στήλη του Πίνακα δίνεται το κατά φορολογική δήλωση (οικογενειακό) δηλωθέν εισόδημα των 4/5 και του 1/5 των φορολογουμένων και στην 4η το κατά φορολογική δήλωση διαθέσιμο (οικογενειακό) εισοδήμά τους. Στην 3η γραμμή των δύο τελευταίων στηλών δίνεται η σχέση του κατά φορολογική δήλωση δηλωθέντος και διαθέσιμου εισοδήματος του άνω 1/5 των φορολογουμένων προς το αντίστοιχο των κάτω 4/5 των φορολογουμένων. Στο δεύτερο τμήμα του Πίνακα δίνονται τα αντίστοιχα στοιχεία του οικονομικού έτους 2008.
Από τον Πίνακα αυτό φαίνεται ότι:
• Τα 4/5 των φορολογουμένων με σχετικά χαμηλό εισόδημα δήλωναν το 1998 ελαφρά λιγότερο από το μισό και το πλουσιότερο 1/5 ελαφρά περισσότερο από το μισό του συνολικού δηλωθέντος εισοδήματος και το ποσοστό αυτο το 2008 ήταν χαμηλότερο για τα 4/5 και υψηλότερο για το 1/5 των φορολογουμένων. Σημειώθηκε, δηλαδή, μια αύξηση της ανισοκατανομής του δηλωθέντος εισοδήματος.
• Τα 4/5 των φορολογουμένων με σχετικά χαμηλό εισόδημα δήλωναν ελαφρά περισσότερο από το μισό του και το πλουσιότερο 1/5 ελαφρά μικρότερο από το μισό του συνολικού διαθέσιμου εισοδήματος τόσο το 1998 όσο και το 2008. Η διαφορά σε σχέση με το δηλωθέν εισόδημα οφείλεται στην προοδευτική φορολογική κλίμακα, με βάση την οποία τα υψηλότερα εισοδήματα φορολογούνται με υψηλότερο συντελεστή. Η ανισοκατανομή όμως του διαθέσιμου εισοδήματος παρέμεινε αμετάβλητη.
• Το κατά φορολογική δήλωση δηλωθέν εισόδημα του πλουσιότερου 1/5 των φορολογουμένων ήταν 4,10 φορές υψηλότερο εκείνου των φτωχότερων 4/5 των φορολογουμένων το 1998 και 4,28 φορές υψηλότερο το 2008.
• Το κατά φορολογική δήλωση διαθέσιμο εισόδημα του πλουσιότερου 1/5 των φορολογουμένων τόσο το 1998 όσο και το 2008 ήταν κατά 3,72 φορές υψηλότερο εκείνου των φτωχότερων 4/5 των φορολογουμένων.Η ανισοκατανομή του δηλωθέντος και του διαθέσιμου εισοδήματος τα έτη 1998 και 2008 φαίνονται παραστατικότερα στα Διαγράμματα 1 και 2.
Από την ανάλυση που έγινε στο άρθρο αυτό φάνηκε καθαρά ότι η μεγάλη ανισοκατανομή τόσο του δηλωθέντος όσο και του διαθέσιμου εισοδήματος που υπήρχε το 1998 παραμένει αμείωτη το 2008, παρά τα διάφορα φορολογικά νομοσχέδια που έχουν ψηφιστεί. Oπως όμως προαναφέρθηκε, η πραγματική ανισοκατανομή είναι πολύ μεγαλύτερη, αν ληφθούν υπόψη τα πραγματικά εισοδήματα.Η ανισοκατανομή του εισοδήματος είναι κοινωνικά άδικη και το γεγονός ότι τα φορολογικά μέτρα από τη μια μεριά δεν «συλλαμβάνουν» το πραγματικό εισόδημα και από την άλλη ελάχιστα μειώνουν την ανισοκατανομή αυτή, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας.
Το πρόβλημα της ανισοκατανομής του εισοδήματος συνδέεται στενά με την οικονομική και ειδικότερα τη δημοσιονομική πολιτική που εφαρμόστηκε τα τελευταία 35 χρόνια. Η πολιτική αυτή, λόγω βασικά έλλειψης πολιτικής βούλησης, δεν θέλησε να περιορίσει την εκτεταμένη παραοικονομία και να πατάξει τη συνεχώς διογκούμενη φοροδιαφυγή. Αντίθετα, με τις πράξεις και τις παραλείψεις της, τις διόγκωσε.
Το νέο φορολογικό νομοσχέδιο, με τίτλο «Αποκατάσταση της φορολογικής δικαιοσύνης και αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής», με τις διατάξεις του και ιδιαίτερα με την επαναφορά και ενίσχυση «του προσδιορισμού εισοδήματος με βάση τεκμήρια δαπανών και χρήσης υπηρεσιών», φιλοδοξεί να περιορίσει τη φοροδιαφυγή. Δυστυχώς το νομοσχέδιο αυτό καθυστέρησε να καταρτιστεί και μέχρις ότου ψηφιστεί από τη Βουλή και αρχίσει να εφαρμόζεται θα έχουν περάσει πάνω από 6 μήνες από την ανάληψη της εξουσίας από τη νέα κυβέρνηση. Η καθυστέρηση αυτή θα έχει μεγάλο κόστος το 2010 και επιπτώσεις στην επίτευξη του στόχου του προϋπολογισμού για τη μείωση του δημόσιου ελλείμματος κατά 4 ποσοστιαίες μονάδες.
Το αν και σε ποια έκταση η εφαρμογή του νέου φορολογικού νομοσχεδίου θα περιορίσει τη φοροδιαφυγή και θα μειώσει την ανισοκατανομή του δηλωθέντος και του διαθέσιμου εισοδήματος θα το γνωρίζουμε όταν θα γίνουν γνωστά τα στοιχεία για τη φορολογία εισοδήματος φυσικών προσώπων του οικονομικού έτους 2011, δηλαδή για τα εισοδήματα του 2010 και περισσότερο του οικονομικού έτους 2012, δηλαδή τα εισοδήματα του 2011. Δυστυχώς τα στοιχεία αυτά δεν θα τα γνωρίζουμε πριν από τις αρχές του 2012 και 2013, αντίστοιχα.ΕΞΠΡΕς.
Διαβάστε περισσότερα: http://greece-salonika.blogspot.com/2010/03/blog-post_7143.html#ixzz0jVaWsh4y
Και Κερατάς και Δαρμένος!
Απ’ όσο φαίνεται και από τις ειδικότητες που παρέχουν ψυχολογική υποστήριξη οι καταστάσεις που καθ’ ένας απεύχεται να συμβούν ακόμα και στον εχθρό του είναι μετρημένες στα δάχτυλα: σοβαρή αρρώστια με ισχνές προοπτικές επιβίωσης, θάνατος κοντινού προσώπου, διαζύγιο, και φυσικά απόλυση και ανεργία.
Για τα τρία πρώτα δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά, ούτε να απαιτήσουμε μαζική διαπραγμάτευση και παρέμβαση, για το τελευταίο όμως υπάρχουν δυνατότητες που παρέχει η πολιτική μέσω της μαζικής δράσης και αντίστασης. Και οι οποίες με αγανάκτηση παρατηρώ ότι στη σημερινή συγκυρία παραμένουν εντελώς αναξιοποίητες και εκτοπισμένες στη σφαίρα του φανταστικού.
Αν δούμε εν τάχη το εργασιακό τοπίο μέσα από στοιχεία που δημοσιοποίησε η ΕΣΥΕ, στο δ’ τρίμηνο του 2009 το ποσοστό της ανεργίας ανήλθε στο 10,3%, έναντι 9,3% το γ’ τρίμηνο του 2009, ενώ κατά το δ’ τρίμηνο του 2008 το ποσοστό της ανεργίας βρισκόταν στο 7,9%. Τα ποσοστά δε αυτά αντιστοιχούν σε 514.401 ανέργους, αυξημένους κατά 121.733 άτομα σε σύγκριση με το αντίστοιχο διάστημα του 2008. 121,733 επιπλέον άνθρωποι στο δρόμο και χωρίς δουλειά!
Σύμφωνα δε με εκτιμήσεις της Deutsche Bank, η μείωση του ελληνικού ΑΕΠ το 2010 θα είναι πιο κοντά στο 4% έναντι 0,3% που είναι σήμερα, ενώ η ελληνική οικονομία θα συρρικνωθεί μέχρι 7,5% σωρευτικά την περίοδο 2010-2012 με την ανεργία να αγγίζει το 20%, (2012), [1].
Παράλληλα με την διογκούμενη ανεργία, η κυβέρνηση εν μια νυκτί περικόπτει κατά 15% τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, παρά το γεγονός ότι μόλις προ ολίγου ορκιζόταν στα κόκαλα των γονιών της ότι ο 14ος μισθός αποτελεί κόκκινη γραμμή, και παρά το γεγονός ότι οι μισθοί και οι συντάξεις βρίσκονται μακράν από το να αποτελούν την αιτία των ελλειμμάτων, (δες μια από τις επόμενες παραγράφους).
Η κυβέρνηση αντί άλλων, συνεχίζει την ίδια καταστρεπτική πολιτική των προκατόχων της, αδυνατώντας να ξεφύγει από τη μέγκενη των τραπεζών και του εκβιαστικού διεθνούς κεφαλαίου καταφεύγοντας στον υπέρογκο δανεισμό και την πίεση των λαϊκών και μεσαίων στρωμάτων. Σύμφωνα με στοιχεία των εθνικών λογαριασμών του κράτους οι πληρωμές για τα δάνεια που έχουν συνάψει οι κυβερνήσεις της χώρας εκτινάχθηκαν από 23,8 δις ευρώ το 2000 στα 84,2 δις ευρώ το 2009. Δηλαδή από το 17,4% του ΑΕΠ το 2000, στο 35% του ΑΕΠ το 2009, όπερ σημαίνει ότι το 140% των εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού πηγαίνει στην εξυπηρέτηση του δανεισμού της χώρας. Και το σπουδαιότερο είναι ότι απ’ αυτόν τον νέο δανεισμό του 2009 μόλις το 3,1% κατά μέσο όρο πήγε στην κάλυψη του δημοσιονομικού ελλείμματος. Όλα τα υπόλοιπα πήγαν στην αναχρηματοδότηση του δημόσιου χρέους, [2].
Στην εικόνα που διαμορφώνεται μέχρις εδώ, ας προσθέσουμε και μια άλλη, η οποία βασισμένη σε οικονομικά στοιχεία των ΗΠΑ τεκμηριώνει την αναλογική σχέση μεταξύ χρέους και ύφεσης. Αν τα κράτη δανείζονται για να καλύψουν ελλείμματα και να επιφέρουν ανάκαμψη το μόνο που κατορθώνουν είναι να βυθίζουν τη χώρα σε ακόμα μεγαλύτερη ύφεση. Για παράδειγμα, το 1966 κάθε δολάριο αύξησης του χρέους των ΗΠΑ προσέθετε $0.90 cents στο ΑΕΠ της χώρας. Καθώς όμως περνούσαν τα χρόνια και το χρέος μεγάλωνε, όλο και λιγότερο ΑΕΠ έβγαινε από κάθε καινούργιο δολάριο χρέους. Στο τέλος του 2009 λοιπόν για κάθε δολάριο φρέσκου χρέους, η επιβάρυνση (μείωση) στο ΑΕΠ ήταν κατά $0.45 cents, [3].
Η Ελλάδα βρίσκεται σε ακόμα χειρότερη θέση από τις ΗΠΑ, και παρ’ όλα αυτά η δυνατότητα συνέχισης δανεισμού της χώρας με τις ίδιες απεχθείς συνθήκες χαιρετίστηκε με καθαρά ξεδιάντροπο τρόπο σαν μια μεγάλη νίκη!
Μέσα σ’ αυτό το ζοφερό τοπίο λοιπόν, και σαν παρόν, αλλά ακόμα χειρότερα και σαν μέλλον, με τους ανέργους να πληθύνονται, τους μισθούς να πετσοκόβονται και τις επιχειρήσεις να στενάζουν και να κλείνουν, τι παρατηρούμε;
Έναν ολόκληρο λαό ευνουχισμένο και υπνωτισμένο να κοιμάται τον ύπνο του δικαίου. Απαθή και μοιρολάτρη, φοβισμένο ή παράλογα αισιόδοξο, ανίκανο να σταθμίσει την πραγματικότητα και γαμώτο(!) ν’ αντιδράσει. Ενώ θα έπρεπε να σείονταν οι δρόμοι και οι πλατείες από εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου, ενώ θα έπρεπε να είχε παραλύσει το σύμπαν όλο, η καθημερινότητα γύρω μου όπως την αντιλαμβάνομαι συνεχίζει να κυλά εν ηρεμία και σε εφησυχασμό.
Και έρχομαι τότε στην εξής δυσάρεστη σκέψη: Αν σε κανέναν δεν φάνηκαν τα χρήματα που του έκλεψαν, αν κανένας δεν κατάλαβε τι συμβαίνει γύρω του, τότε λέω ότι δυστυχώς θα έχουν δίκαιο όλοι αυτοί που κάθονται και διαδίδουν ότι ο λαός παρ’ όλα αυτά έχει μαύρο χρήμα αρκετό για να πορεύεται.
Αν αυτό δεν είναι αλήθεια, ας το αποδείξει τέλος πάντων, κι ας ξεσηκωθεί. Τι κάθεται λοιπόν; Και κερατάς και δαρμένος;
[3] http://www.market-talk.net/index.php/id/8412
Είναι «εκτός των ιδεολογικών ορίων του ΠΑΣΟΚ» τα μέτρα;
Προς μια Ευρώπη πιο γερμανική
Του Paul Taylor*
Οι μάσκες έπεσαν. Στο εξής, όλοι θα ζούμε σε μια Ευρώπη πιο γερμανική, με οικονομική πολιτική που θα την καθορίζει το μοντέλο «εξαγωγές ή θάνατος» του ασκητικού Βερολίνου. Αυτό είναι το μάθημα από τη συμφωνία των ηγετών της Ευρωζώνης για ένα οικονομικό δίχτυ ασφαλείας για την Ελλάδα, το οποίο υιοθετήθηκε κυρίως στη βάση των γερμανικών προϋποθέσεων την Πέμπτη, έπειτα από μήνες έντονων διαβουλεύσεων, που έπληξαν την εμπιστοσύνη στο κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα. Σύμφωνα με τον αναλυτή της RBS Τίμοθι Ας, «η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης υφίσταται σήμερα θεμελιώδη αλλαγή, με τη Γερμανία να γίνεται όλο και πιο πρόθυμη να απαλλαγεί από τα δεσμά του παρελθόντος και να κάνει τη φωνή της να ακουστεί».
Η καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ αποδέχθηκε το σχέδιο σωτηρίας ως έσχατη λύση για τα κράτη της Ευρωζώνης που αντιμετωπίζουν πρόβλημα, αφού πρώτα ικανοποίησε τις βασικές απαιτήσεις της: ρόλο για το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στην Ευρωζώνη, δέσμευση για αυστηρότερους δημοσιονομικούς κανόνες στην Ε. Ε. και κανένα δάνειο στην Ελλάδα ώσπου να βρεθεί στο χείλος της πτώχευσης. Αρνήθηκε οποιαδήποτε κίνηση έκδοσης κρατικών ομολόγων της Ευρωζώνης από κοινού, αλλά και να τεθεί ως ζήτημα ο ρόλος του ίδιου του Βερολίνου στις οικονομικές ανισορροπίες της Ευρωζώνης, τον οποίο οι Γερμανοί πολιτικοί αρνούνται σύσσωμοι. Σύμφωνα με την Ουλρίκε Γκέροτ του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων, «αυτό θα οδηγήσει τελικά σε μια καθόλου εξευγενισμένη γερμανική πολιτική και οικονομική ηγεμονία. Επί σειρά ετών, διοικούσαμε την Ευρώπη από τα παρασκήνια, είχαμε όμως παραδώσει το προσκήνιο στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στη Γαλλία και στις μικρότερες χώρες».
Κατά την παράδοση της ευρωπαϊκής ηγεσίας, οι συνιδρυτές της Ευρώπης, Γαλλία και Γερμανία, ήταν εκείνοι που διαπραγματεύθηκαν τη συμβιβαστική λύση για την Ελλάδα, την οποία επικύρωσαν στη συνέχεια οι υπόλοιπες 14 χώρες της Ευρωζώνης και τελικά το σύνολο των «27». Ομως, η ανισότητα μεταξύ Βερολίνου και Παρισιού σπανίως υπήρξε πιο φανερή.
Η Γαλλία έκανε τις περισσότερες παραχωρήσεις για να πείσει την κ. Μέρκελ, όχι να ανοίξει το βιβλιάριο επιταγών της, αλλά ακόμη και για να το δείξει. Ο Γάλλος πρόεδρος, Νικολά Σαρκοζί, είχε αντιδράσει σε κάθε ρόλο του ΔΝΤ εντός Ευρωζώνης, θεωρώντας μια τέτοια εξέλιξη πολιτική ταπείνωση και επικίνδυνο δεδικασμένο, που θα έδινε στον παγκόσμιο δανειστή με έδρα την Ουάσιγκτον «πάτημα» στην οικογένεια του ευρώ. Σύμφωνα με Γάλλο αξιωματούχο, «η παροχή δικαιώματος παρατήρησης της Ευρωζώνης σε έναν οργανισμό όπου έχουν δικαίωμα βέτο οι Αγγλοσάξονες (ΗΠΑ και Βρετανία) δεν περιλαμβανόταν στην αρχική ατζέντα μας». Ο ίδιος πρόσθεσε ότι το Παρίσι είχε διαπραγματευθεί σκληρά για να κρατήσει το ΔΝΤ σε ρόλο μειονότητας σε οποιαδήποτε διάσωση.
Η Γαλλία μπορεί επίσης να ισχυριστεί ότι σιωπηρά εξουδετέρωσε την πιο ριζοσπαστική γερμανική απαίτηση, για αλλαγή της συνθήκης της Ε. Ε. ώστε να μπορεί να αποβληθεί από την Ευρωζώνη ένας κατά συρροήν παραβάτης. Ο κ. Σαρκοζί αντιστάθηκε στον πειρασμό να διαφωνήσει δημοσίως με την κ. Μέρκελ, όταν εκείνη διατύπωσε τέτοιες ιδέες, εν γνώσει του ότι η καγκελάριος αντιμετωπίζει τεράστια λαϊκή αντίδραση σε κάθε απόπειρα διάσωσης της Ελλάδας ενόψει των δύσκολων περιφερειακών εκλογών του Μαΐου, όπου διακυβεύεται η πλειοψηφία του κεντροδεξιού κυβερνώντος συνασπισμού. Η αδυναμία της κ. Μέρκελ εντός της χώρας ίσως έκανε την ίδια πιο δογματική στις Βρυξέλλες και τους ομολόγους της πιο πρόθυμους να τη διευκολύνουν. Σύμφωνα με διπλωματικούς κύκλους της Ε. Ε., ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, έπαιξε επίσης καίριο ρόλο μεσάζοντος στο συμβιβασμό, προειδοποιώντας δημοσίως για τους κινδύνους για τη σταθερότητα του ευρώ σε μία στιγμή που η κ. Μέρκελ απέρριπτε οποιαδήποτε βοήθεια στην Ελλάδα. Η Γερμανία είναι η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης και εκείνη που θα συνεισέφερε περισσότερο –με 28%– σε οποιοδήποτε πακέτο διάσωσης.
Οταν η Γαλλίδα υπουργός Οικονομικών, Κριστίν Λαγκάρντ, υπέδειξε στους Γερμανούς να τονώσουν την εγχώρια κατανάλωση αντί να επικεντρώνονται στην αύξηση των εξαγωγών προς τους εταίρους στην Ευρωζώνη και στον κόσμο, δέχθηκε «χαστούκια» από Γερμανούς υπουργούς με αθλητικές μεταφορές. Ο υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, δήλωσε ότι αυτό ήταν σαν να ζητάς από την Μπάγερν Μονάχου να παίξει λιγότερο καλά. Ο υπουργός Οικονομίας, Ράινερ Μπρίντερλε, ότι ήταν σαν να λες σ’ έναν πρωταθλητή στο σπριντ να βάλει βαρίδια στις τσέπες του. Αμφότεροι κάλεσαν τις άλλες χώρες της Ευρωζώνης να ακολουθήσουν το παράδειγμα του Βερολίνου και να μειώσουν το κόστος εργασίας και πρόνοιας, για να κάνουν τις οικονομίες τους πιο ανταγωνιστικές και να αυξήσουν τις εξαγωγές τους. Η σκέψη ότι τα γερμανικά πλεονάσματα έπαιξαν ρόλο στα ελληνικά ή τα ισπανικά ελλείμματα απορρίφθηκε μετά βδελυγμίας.
«Οι Γερμανοί βρίσκονται σε κατάσταση άρνησης. Πιστεύουν ακόμα ότι οι γερμανικές αρετές της λιτότητας, της συγκράτησης των μισθών και της σκληρής δουλειάς φέρουν αποτέλεσμα οικονομικά και πολιτικά. Αν το αμφισβητήσεις αυτό στη Γερμανία, πέθανες», τονίζει η κ. Γκέροτ.
Οι γαλλικές εκκλήσεις για μια «οικονομική κυβέρνηση της Ευρώπης», που θα συντονίζει τις οικονομικές και δημοσιονομικές πολιτικές στην Ευρωζώνη, έτυχαν μόνο μιας αναφοράς στο γαλλικό κείμενο της συμφωνίας. Για να καθησυχασθούν οι Γερμανοί και οι Βρετανοί που αντιδρούσαν στον κεντρικό οικονομικό σχεδιασμό, η αγγλική έκδοση γράφει «διακυβέρνηση» αντί για «κυβέρνηση», ενώ στο γερμανικό κείμενο η λέξη είναι η γερμανική «Steuerung», δηλαδή καθοδήγηση.
Βρετανία και Πολωνία εξοργίστηκαν για το γεγονός πως αποφάσεις που επηρεάζουν το μέλλον της ηπείρου ελήφθησαν από τους 16 ηγέτες της Ευρωζώνης, ενώ εκείνοι περίμεναν έξω από την αίθουσα. Ακόμα και όσοι παρευρέθησαν στη συνάντηση δεν είχαν άλλη επιλογή από το να αποδεχθούν τους όρους της Γερμανίας για έναν μηχανισμό προστασίας της Ευρωζώνης από πιθανό κίνδυνο στάσης πληρωμών κάποιου κράτους. «Την επόμενη φορά, θα μπορούσαμε απλώς να τηλεφωνήσουμε για να μάθουμε τι συμφώνησαν Γαλλία και Γερμανία», παρατήρησε χαρακτηριστικά Ευρωπαίος διπλωμάτης.
Χώρες με μεγάλα ελλείμματα ή χρέη, όπως η Πορτογαλία, η Ιρλανδία, η Ισπανία, η Ιταλία και η Γαλλία, γνώριζαν πως οι αγορές μπορεί να επετίθεντο στα δικά τους χρέη στη συνέχεια, αν δεν επιτυγχανόταν σχέδιο σωτηρίας της Ελλάδας. Για τις χώρες εκτός της Ευρωζώνης ή της Ε. Ε., το αποτέλεσμα θα μπορούσε να είναι μια Ευρώπη «δύο ταχυτήτων», στην οποία ένας εσωτερικός πυρήνας, υπό ισχυρή γερμανική επιρροή, όλο και περισσότερο θα κινεί τα νήματα. Σύμφωνα με τον κ. Ας της RBS, «οι ωδίνες της Ελλάδας σημαίνουν πως Ε. Ε. /ΕΚΤ/Επιτροπή θα γίνουν πολύ αυστηρότερες σε ό, τι αφορά την τήρηση των προϋποθέσεων, είτε από τα νέα μέλη της Ευρωζώνης είτε από τα νέα μέλη της Ε. Ε.».
* Ο κ. Paul Taylor είναι αναλυτής του Reuters.
Η Σιωπή είναι Χρυσός
Το συμπέρασμα είναι ότι ο κ. Γ. Παπανδρέου είναι σίγουρα άπειρος ως ηγέτης και πρέπει δυστυχώς να τον περιμένουμε να μάθει πάνω στην καμπούρα μας !!!
Την ως άνω σοφή κουβέντα ακολουθούσαν πιστά οι προκάτοχοι του κ. Γ. Παπανδρέου, κ.κ. Σημίτης και Καραμανλής. Ο τελευταίος μάλιστα έλεγε επί ένα χρόνο σε όλους, εντός και εκτός, ότι η ελληνική οικονομία αντέχει. Πότε ήμασταν άραγε καλύτερα : όταν λέγαμε ότι αντέχουμε και όλοι μας δάνειζαν απλόχερα και με χαμηλά επιτόκια ή τώρα που για να μας δανείσουν με σχετικά χαμηλά επιτόκια πρέπει να προηγηθούν μήνες διαβουλεύσεων και ολόκληρο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο σε επίπεδο αρχηγών κρατών;;;
Ο Κ. Καραμανλής άλλωστε πολύ καλά κάνει και ακολουθεί τη σοφή αυτή κουβέντα ακόμα και τώρα, ενώ θα χρειαστεί να περιμένει πολύ για την ιστορική δικαίωσή του (τουλάχιστον για κάποια πράγματα που τα έκανε σωστά).
Προς τέρψη των αναγνωστών του φιλόξενου αυτού blog, θα ακολουθήσουν δύο διδακτικές ιστορίες.
Η μία λέει ότι το 1993 το Μεξικό είχε φτάσει στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Προσφέρθηκε τότε ο γείτονας Αμερικανός Κλίντον να το δανείσει, προφανώς με αρκετά επαχθείς όρους. Ακολούθησαν αντιδράσεις στο εσωτερικό και από τους δύο λαούς : οι Μεξικανοί έκαναν μποϊκοτάζ στα αμερικανικά προϊόντα και ανέπτυξαν τις γνωστές σε όλους αντι-αμερικανικές κορώνες, ενώ οι Αμερικανοί αντέδρασαν λέγοντας γιατί να πληρώσουν οι ίδιοι για το σπάταλο και διεφθαρμένο Μεξικό, απλώς επειδή είναι γείτονες. Η συνέχεια έχει ως εξής: ο Κλίντον απέσυρε την πρόταση για δάνειο των ΗΠΑ προς το Μεξικό, το οποίο τελικά δανείστηκε από το ΔΝΤ (τα ίδια χρήματα των Αμερικανών δηλαδή) με ακόμα πιο επαχθείς όρους, αλλά το ΔΝΤ είναι απρόσωπο και οι Μεξικανοί δεν είχαν σε ποιον να γκρινιάζουν. Ήτοι όλοι ευχαριστημένοι. (Αντί για τους Μεξικανούς, μπορείτε βεβαίως να βάλετε Ούγγρους, Λετονούς ή Έλληνες). Αυτό είναι λοιπόν το ΔΝΤ : παίρνεις τα χρήματα του Αμερικανού, του Γερμανού, του Γάλλου, κλπ. με τους πιο επαχθείς όρους δανείου που υπάρχουν και λες και ευχαριστώ, ενώ αυτοί οι ίδιοι οι φορολογούμενοι δεν μπορούν να γκρινιάζουν ότι κακώς δανείζουμε τους «τεμπέληδες» και τους «άχρηστους».
Η άλλη λέει ότι καμία χώρα στον κόσμο αυτόν δεν μπορεί να ξεχρεώσει εντελώς το χρέος της και ότι όλες οι χώρες απλώς κοιτάζουν να μπορούν να το ελέγχουν και να μπορούν να συνεχίσουν να δανείζονται από τις αγορές με χαμηλό επιτόκιο. Σε συζήτηση που είχα με φίλο μου που εργάζεται στη Morgan Stanley, μου είπε αυτό ακριβώς : το θέμα είναι απλώς πόσο αξιόπιστος είσαι για τα χρέη σου. Π.χ. η Μ. Βρετανία έχει χρέος 850 δις λίρες, ήτοι σε Ευρώ 950 δις, αλλά δεν αντιμετωπίζει (ακόμα) τα δανειακά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε εμείς, ακριβώς διότι η οικονομία της είναι πιο αξιόπιστη από τη δική μας, ενώ και οι ηγέτες της διαχρονικά το βγάζουν αυτό προς τα έξω. Το ίδιο άλλωστε συμβαίνει και με τις ίδιες τις ΗΠΑ. Με άλλα λόγια όταν πας και λες σε επίσημα fora ότι είσαι επισφαλής οφειλέτης (στα πρόθυρα χρεοκοπίας και δεν έχεις «σάλιο») για τους όποιους δικούς σου λόγους, πως περιμένεις να σε υποδεχτεί ο πιθανός δανειστής σου ;;; Η απάντηση είναι πολύ απλά να σε χρεώσει παραπάνω όσο περισσότερο μπορεί !!! Όταν ουσιαστικά εσύ ο ίδιος έχεις κάνει την αρχή και του λες «έλα να κερδοσκοπήσεις εδώ που μπορείς».
Υ.Γ. 1 : Η Σιωπή είναι Χρυσός και για το ντέρμπι, τουλάχιστον για εμάς τους βάζελους στην παρούσα φάση. Όταν έρθει η ώρα θα μιλήσουμε για όλους και για όλα.
Υ.Γ. 2 : Όταν ο κ. Γ. Παπανδρέου έλεγε προεκλογικά «τα λεφτά υπάρχουν», εννοούσε προφανώς τους Δ/Υ και τους συνταξιούχους. Πώς να αισθάνονται άραγε όλοι αυτοί που τον ψήφισαν για να τους πάρει μέρος του μισθού ή της σύνταξης;;; Όταν μάλιστα υπήρχε και κάποιος άλλος που τους πρότεινε απλώς πάγωμα των μισθών τους;;; Τουλάχιστον όσοι δεν τον ψηφίσαμε, έχουμε να λέμε ότι θα υπομείνουμε μεν τη λαίλαπα, αλλά δεν την αποφασίσαμε εμείς !!!
Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ Χ
Βλέπω τον θάνατό σου, Νο 27 (27/3/2010)
Πέθανε ήδη ο 14ος μισθός κι ο 13ος ψυχορραγεί. Ρόγχος θανάτου βγαίνει κι από τα σπλάχνα της ελληνικής οικονομίας: Η χρεοκοπία δεν είναι άλλο από έναν θάνατο, έναν πιστοληπτικό θάνατο. Κατ’ άλλους, όμως, μπορεί να είναι και μια ανάσταση. Μια πτώχευση, μια παύση πληρωμών μπορεί και να μας απαλλάξει από τον αργό θάνατο του δημόσιου χρέους, από το μαρτύριο που μας υποβάλλουν χρόνια, δεκαετίες οι δήμιοι - πιστωτές. Νεκρή ήδη η ανάπτυξη, απειλεί να πάρει στον τάφο της κόσμο και κοσμάκη, ημιθανής η επιχειρηματικότητα, συνηθισμένη στα κρατικά φιλιά ζωής, τις μόνες πραγματικές ανάσες της. Νεκροζώντανο και το πολιτικό σύστημα, μας έχει αναγγείλει ήδη πένθιμα και αυτοκριτικά, με μοιρολόγια μανιάτικα και υπόκρουση ροκ, τον θάνατο του μοντέλου ανάπτυξης και πολιτικής οργάνωσης που υποτίθεται θα μας έκανε πρωταθλητές της Ευρώπης, ηγέτες των Βαλκανίων και της Νοτιανατολικής Μεσογείου κι άλλα φαιδρά που τα χάβαμε κι εμείς, οι πολιτικά ημιθανείς ιθαγενείς, όσο βρίσκαμε άφθονα ψίχουλα ευημερίας πεσμένα από το πλούσιο τραπέζι της κλεπτοκρατίας και της λαμογιάς.
Διίστανται οι γνώμες για το κράτος, βρίσκεται ίσως σ’ ένα ενδιάμεσο στάδιο ζωής και θανάτου. Νεκρό το θέλουν οι μεν, αμετανόητοι πολέμιοι της οικονομικής του δραστηριότητας, αναστημένο οι δε που επιζητούν να καλυφθεί με «κρατικό καπιταλισμό» η επενδυτική τους αποχή, οι επιχειρηματικές τους φούσκες. Στο κατώφλι του θανάτου το ευρώ, μια καθημερινή σταύρωση η αναμέτρησή του με το δολάριο στην αρένα των αγορών. Ανάσταση δραχμής προσδοκούν οι πιο ευφάνταστοι -ίσως όμως να μην την προσδοκούν, αλλά να την τρέμουν- και στήνονται στις ουρές των ATM για να πάρουν όσα γίνεται μετρητά γιατί άρχισε, λένε, το Νομισματοκοπείο να κόβει δραχμές. Κι άλλο πεισιθάνατο σενάριο θέλει το ευρώ να πεθαίνει, να δίνει τη θέση του στη δραχμή, και σε τρεις μέρες ν’ ανασταίνεται, υποτιμημένο κατά 20% για τους Έλληνες που πενθούν ήδη τον ακρωτηριασμό των καταθέσεών τους…
Ανάμεσα σ’ αυτούς τους τόσους θανάτους και τις τόσες αναστάσεις των ημερών δεν περισσεύει καθόλου χώρος για ζωή. Κι ο θάνατος κι η ανάσταση σ’ έναν τάφο πραγματοποιούνται. Κι αν υποθέσουμε ότι ο δικός μας θάνατος ήταν μια αυτοχειρία (γιατί κλέψαμε στο ζύγι τους εταίρους μας, γιατί δεν κόψαμε απόδειξη για τις κοινοτικές επιδοτήσεις, γιατί φάγαμε τα κονδύλια σε έργα αχρείαστα, γιατί ζήσαμε με δανεικά κι αγύριστα, γιατί είχαμε τις πολιτικές ηγεσίες που ΔΕΝ μας άξιζαν, γιατί συναινέσαμε στο μεγάλο κόλπο τους, γιατί βολευτήκαμε στην επίπλαστη ευημερία), ο άλλος θάνατος που συντελείται μπροστά στα μάτια μας τι είναι; Εγώ τον βλέπω τον θάνατό τους. Και των 27. Βλέπω 27 θανάτους που μας κάνουν έναν: τον θάνατο της Ευρώπης. Αυτός είναι ο επιφανέστερος θάνατος, ο θάνατος των θανάτων, ο ενταφιασμός ολόκληρου του μεταπολεμικού πολιτικού σχεδίου για τη μικρή ήπειρο με τη μεγάλη αγορά, την οικονομία που θα γινόταν τάχα μου η πιο ανταγωνιστική του κόσμου εντός του 2010 – Θεός σχωρέσ’ την τη Συνθήκη της Λισσαβώνας με τις μεγάλες προσδοκίες της και τις ακόμη μεγαλύτερες τσέπες της.
Κι όμως, αν το καλοσκεφτείτε, δεν θα μπορούσε να γίνει και διαφορετικά. Τυλιγμένες σφιχτά στο σάβανο του Συμφώνου Σταθερότητας η Ευρώπη των 27 και η Ευρωζώνη των 16 ενταφίασαν από τα γεννοφάσκια τους την ευημερία των ανθρώπων υπέρ της ευημερίας των αριθμών. Με μόνο στοιχείο συνοχής την αντιπληθωριστική πολιτική και τη δημοσιονομική «σταθερότητα», άφησαν για χρόνια και δεκαετίες σε κατάσταση νεκροφάνειας τους εθνικούς ανταγωνισμούς που σήμερα έχουν θεριέψει και απειλούν με διάλυση την Ευρωζώνη. Δεν θα πενθήσω κιόλας γι’ αυτό -δεν υπήρξα ποτέ ούτε ευρώφιλος ούτε νεκρόφιλος- , αλλά το πρόβλημα είναι ότι ο θάνατος της Ευρώπης αφήνει πίσω του πολλά πτώματα, με πολύ λιγοστές ελπίδες ανάστασης. Η καταστροφή που έχει συντελεστεί από την άνιση ανάπτυξη στις παραγωγικές δομές των πιο αδύναμων οικονομιών μοιάζει ανεπίστρεπτη. Η Ιταλία, άλλοτε βιομηχανικός γίγαντας του Νότου, βουλιάζει στο κρατικό χρέος, τον παραγωγικό μαρασμό και την πολιτική παρακμή. Η Ισπανία, μεσαίος «δράκος» του Νότου κι αυτή, έχει υποστεί τη βαθιά αναπτυξιακή στρέβλωση που αποτυπώνεται στην τρομακτική ανεργία της. Και η Ελλάδα έχει αποξενωθεί ακόμη και από τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που θα την έκαναν μοναδική μεταξύ των 27 της Ε.Ε.: από την ηλιόλουστη γη της που θα τη μετέτρεπε σε οπωρώνα του ψυχρού βόρειου ημισφαιρίου, τη θάλασσα που την έκανε ναυτιλιακή υπερδύναμη, την ιστορία και το πολιτισμικό απόθεμά της, τη γεωπολιτική της θέση που την καθιστούν ανατολικό σύνορο της Ευρώπης, εξ ανατολών πύλη της μεγάλης αγοράς των 500 εκατομμυρίων. Όλα αυτά τα πλεονεκτήματα νεκρώθηκαν, έγιναν βορά στα πλεονάσματα των Γερμανών και λοιπών Βορειοευρωπαίων που έβλεπαν τη διεύρυνση της Ε.Ε. απλώς σαν επέκταση των καταστημάτων τους.
Δεν έχει σημασία τι έγινε στην τελευταία σύνοδο κορυφής, πώς οι Ευρωπαίοι ηγέτες τα βρήκαν σε ένα σύστημα σωτηρίας των υπό χρεοκοπία χωρών με τη συμμετοχή και του ΔΝΤ, θεσμοθετημένη πια. Σημασία έχει ότι ούτε που ασχολήθηκαν με το πώς η κατά τα λοιπά «Ενωμένη Ευρώπη» θα πάψει να παράγει χρεοκοπίες και πιστοληπτικούς θανάτους. Και στον νεκροθάλαμο υπάρχει ουρά. Και ουδεμία υποψία αγγέλου εξ ουρανού έτοιμου να μεταδώσει αναστάσιμο μήνυμα.
Λένε τώρα πολλοί ευρωκράτες πως το στοίχημα χάθηκε λόγω εξοβελισμού της πολιτικής. Πως, από τη στιγμή που η Ε.Ε. επέλεξε να λειτουργεί ως παράρτημα των λόμπι των αγορών, προαποφάσιζε τον πολιτικό της θάνατο, ένα είδος πολιτικής αυτοκτονίας, εκφρασμένης άλλοτε στο περίφημο δημοκρατικό έλλειμμα κι άλλοτε στο έλλειμμα εμπιστοσύνης των Ευρωπαίων. Εν μέρει σωστό είναι αυτό, αλλά κι αυτή η επιλογή μια πολιτική δεν είναι; Το γεγονός ότι από τις ίδιες της ιδρυτικές -και αενάως μεταρρυθμιζόμενες- συνθήκες οι τεχνοκράτες της αγοράς αποκαταστάθηκαν στον θρόνο της οικονομικής διακυβέρνησης της Ε.Ε. δεν είναι μια μορφή ολοκληρωτικής πολιτικής; Το γεγονός ότι οι κυβερνήσεις, ακόμη και σε πείσμα των κοινωνιών που έλεγαν «όχι» στα δημοψηφίσματα, εκχωρούσαν την κυριαρχία τους στη «χούντα» της Κομισιόν, χωρίς ίχνος δημοκρατικής νομιμοποίησης, προϊόν παζαριών και ευτελών συμβιβασμών, δεν είναι ήδη μια πολιτική εις βάρος των ανυποψίαστων Ευρωπαίων;
Όπως έσπειραν, θερίζουν। Δεν θα τους κλάψουμε κιόλας. Έχουμε να κλάψουμε ήδη πολύ για μας. Έπειτα, ίσως είναι καιρός να συμβιβαστεί η Ευρώπη – αυτό το τρομακτικό ιστορικό αποκύημα τεσσάρων αυτοκρατοριών, πολλών επαναστάσεων, μεγάλων διαφωτισμών και συσκοτίσεων, δύο παγκοσμίων πολέμων κι ενός ψυχρού και πολλών εγκλημάτων εις βάρος της ανθρωπότητας– με την ιδέα της παρακμής της, του αναπόφευκτου θανάτου της. Ίσως πρέπει να παραδεχθεί ότι ύστερα από τρεις χιλιετίες ηγεμονίας της στον κόσμο (μαζί με το πέραν του Ατλαντικού τέκνο της), είναι καιρός να αποσυρθεί από το ιστορικό προσκήνιο και ν’ αποδεχθεί ότι η επόμενη παγκόσμια «αυτοκρατορία» οικοδομείται στην Ανατολή. Κι ακόμη κι αν αυτό σημαίνει για την ίδια την Ευρώπη «τετέλεσται», για τους Ευρωπαίους μπορεί να σημαίνει ανάσταση.
Η προδοσία του Λαού! Το μοντέλο της Αργεντινής εφαρμόζεται τώρα στην Ελλάδα.
Έχουν αρχίσει να ακούγονται και φωνές για το ότι το ΔΝΤ δεν είναι κακό και η προσφυγή σε αυτό δεν είναι και καταστροφή!
Μετά το πάθημα της Αργεντινής και άλλων κρατών που προσέφυγαν στο ΔΝΤ, κανείς δε δικαιούται να πει ότι δε γνώριζε και γι αυτό την έπαθε… Το πάθημα της Αργεντινής είναι μία από τις πιο τρανταχτές αποδείξεις για το πόσο καταστροφικές μπορεί να είναι οι συνέπειες μίας αυστηρής λιτότητας και η εφαρμογή μίας ανάλγητης υπαγορευμένης πολιτικής, που δεν αποσκοπεί στην κοινωνική δικαιοσύνη αλλά δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τη διάλυση μίας χώρας και την εκποίηση του δημόσιου πλούτου προς όφελος μίας ολιγαρχίας, ντόπιας και ξένης.
Αυτό που συνέβει στην Αργεντινή, οδηγώντας την στην κατάρρευση το 2001, είναι μία σειρά μεθοδεύσεων από όλες τις κυβερνήσεις που, ακολουθώντας νεο-φιλελεύθερες πολιτικές και τις οδηγίες τους ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, κατάφεραν να οδηγήσουν μία πλούσια χώρα στην καταστροφή και το λαό της στην πλήρη εξαθλίωση, την ανεργία και τη φτώχεια…
Ο λαός της Αργεντινής προδώθηκε! Όμως άφησε μία παρακαταθήκη σε όλους τους άλλους δείχνοντας το πάθημά του ώστε οι επόμενοι να μην πάθουν τα ίδια… Ο Ελληνικός λαός δε δικαιούται να πει δε γνώριζα και να αφήσει το μέλλον του στις προσταγές ξένων “ηγεμόνων” που, συνεργαζόμενοι με τις προδοτικές κυβερνήσεις, απαιτούν να οδηγηθεί στην καταστροφή και να παραδοθεί μαζί με τον πλούτο της χώρας (όσον έχει απομείνει!) βορά στα χέρια μίας σάπιας ολιγαρχίας.
Οι λαοί προδίδονται πάντα εκ των έσω και, με αφορμή και τη σημερινή επέτειο, ο Ελληνικός λαός (αλλά και όλοι οι λαοί) πρέπει να είναι έτοιμος, να βγάλει τις παρωπίδες και να δει κατάματα την αλήθεια! Αυτό που στήνεται στις πλάτες του είναι μεθοδευμένο και στήνεται εδώ και πολύ καιρό. Τώρα όμως ο Παπανδρέου δείχνει αδίστακτος και αποφασισμένος να κάνει ό,τι του ζητηθεί για την ολοκλήρωση του σχεδίου… Έχει συμμάχους τη ντόπια ολιγαρχία που αποβλακώνει τον κόσμο μέσω της “ενημέρωσης”, αλλά και τα ξένα αφεντικά του που τόσο ανάγκη έχει να τους αποδείξει πόσο πιστό σκυλί είναι…
Για να μην τρέφουμε λοιπόν αυταπάτες και έχουμε ψευδαισθήσεις, για να μην παραμυθιαζόμαστε τόσο εύκολα… ακολουθεί το ντοκυμαντέρ του Fernando Solanas που εξιστορεί τα γεγονότα που οδήγησαν στην κατάρρευση μίας τόσο πλούσιας χώρας.
Το ντοκυμαντέρ αφηγείται τα γεγονότα ξεκινώντας από την εξέγερση του Δεκεμβρίου του 2001 και κάνοντας ιστορική αναδρομή στα γεγονότα που οδήγησαν τη χώρα στην καταστροφή.
Μία χώρα πλούσια που, με τη συνενοχή των πολιτικών, των τραπεζιτών, των μεγάλων πολυεθνικών και της χειραγωγημένης δικαιοσύνης, καταστράφηκε λόγω του ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου της και της εκχώρησης των δημοσίων επιχειρήσεων σε ιδιώτες…! (Σας θυμίζει κάτι..;)
Δείτε με ιδιαίτερη προσοχή το 4ο μέρος που εξιστορεί την εξαπάτηση του λαού από τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο που, όταν ανέβηκε στην εξουσία, λίγες μέρες μετά… αναίρεσε όλες τις προεκλογικές του δεσμεύσεις και ακολούθησε το νεο-φιλελεύθερο πρόγραμμα των συντηρητικών (αντιπάλων του) υπακούοντας στις προσταγές του ΔΝΤ!!! (Αν δε σας θυμίζει κάτι και αυτό… Τουλάχιστον μπορείτε να ξέρετε από πού αντιγράφει τους λόγους του και την πολιτική του ο Γιωργάκης ή καλύτερα ότι είναι εντεταλμένος των ίδιων αφεντικών!)
Αποτέλεσμα της νεο-φιλελεύθερης πολιτικής και της αδιαφορίας του λαού που αφέθηκε στις κυβερνήσεις του… η καταστροφή ενός ολόκληρου έθνους!
Υγ. Ακούστε μία ενδιαφέρουσα εκπομπή του Άρη Χατζηστεφάνου για το ΔΝΤ με τίτλο “ΔΝΤ: Η νεκρανάσταση του τέρατος”
Υγ2. Διαβάστε ένα άρθρο (δημοσιεύτηκε 16/7/2001) του Claudio Katz, οικονομολόγου καθηγητή του πανεπιστημίου του Μπουένος Άιρες.
Yγ3. Το 5ο και 6ο μέρος προστέθηκαν και μπορείτε να τα βρείτε εδώ
ΤΟ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΑΡΘΡΟ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ BLOG bloggingvsmanipulation
Mας "βοήθησε" το gazaki
Read more: http://tolimeri.blogspot.com/2010/03/blog-post_7607.html#ixzz0jVkH72PV
Ο δρόμος είναι ανοικτός...Τα σκυλιά όμως είναι δεμένα ;;;;
Πριν από 189 χρόνια οι Έλληνες επαναστάτησαν και κέρδισαν την ελευθερία τους. Ένα ολόκληρο Έθνος ξεσηκώθηκε για να διεκδικήσει το βασικότερο δικαίωμά του, την ίδια του την υπόσταση.
Σήμερα είμαστε μια ανεξάρτητη και δημοκρατική χώρα, μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης. Η ανάγκη, όμως, για μια νέα επανάσταση, με άλλα μέσα, άλλους στόχους και άλλον εχθρό είναι και πάλι επίκαιρη και επιτακτική.
Η χώρα μας βρίσκεται πάλι σ’ ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Τότε, το ζητούμενο ήταν η απελευθέρωσή μας από τον ζυγό, τον κατακτητή. Σήμερα, είναι η απελευθέρωσή μας από όσα μας οδήγησαν στο μεγάλο οικονομικό και κοινωνικό αδιέξοδο που ζούμε, στη μεγαλύτερη κρίση της πρόσφατης Ιστορίας μας.
Η πράσινη ανάπτυξη, ο νέος εκλογικός νόμος, ο «Καλλικράτης», ο νέος φορολογικός νόμος, αλλά και ο αναπτυξιακός που ακολουθεί, όλες οι πρωτοβουλίες μας για την εμπέδωση της διαφάνειας, όπως η υποχρεωτική δημοσίευση των υπογραφών στο διαδίκτυο, είναι βήματα που συμβάλλουν αποφασιστικά προς αυτήν την κατεύθυνση...
Σ’ αυτόν τον αγώνα, η σημερινή κυβέρνηση και εγώ μπήκαμε μπροστά. Είμαστε αποφασισμένοι να τον δώσουμε μέχρι τέλους. Και θα πετύχουμε.
Έχοντας δίπλα μας τη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών. Γιατί αυτή τη μάχη τη δίνουμε όλοι μαζί. Γιατί όλοι πια καταλαβαίνουν ότι είναι μάχη επιβίωσης και συνάμα αναγέννησης της χώρας μας. Έχοντας, όμως, πλέον δίπλα μας και τους εταίρους μας στην ΕΕ.
Εδώ και έξι μήνες ξαναχτίσαμε την αξιοπιστία μας χάρη στις θυσίες του λαού μας, χάρη στις άοκνες προσπάθειες όλων μας να πιάσουν αυτές οι θυσίες τόπο, με αποτέλεσμα σήμερα να έχουμε πια πείσει ότι η Ελλάδα δεν επαιτούσε, αλλά διεκδικούσε τη σφυρηλάτηση μιας ισχυρής και αλληλέγγυας Ευρώπης, ώστε να μπει ένα τέλος στο όργιο της κερδοσκοπίας. Ώστε να μπορέσει η χώρα μας να δανειστεί απρόσκοπτα, να σταθεί στα πόδια της και να προχωρήσει στο μέλλον με ασφάλεια και σιγουριά.
Ο αγώνας μας όμως, δεν τελείωσε. Αντιθέτως, συνεχίζουμε στην ίδια πορεία που ξεκινήσαμε να χαράσσουμε για τη χώρα και ο αγώνας μας θα είναι διαρκής.
Αυτό είναι το χρέος μας απέναντι στην Ιστορία αλλά και τις επόμενες γενιές.
Ο δρόμος πλέον είναι ανοιχτός.
Θα παλέψουμε και θα τα καταφέρουμε.
Σχόλιο:
Θα τρίζουν τα κόκαλα των ηρώων της Ελληνικής επανάστασης του 21, με το άκουσμα της συνέντευξης του πρωθυπουργού.
Είναι ατυχής η συγκυρία, και ατυχέστερη η προσπάθεια "εκμετάλλευσης" της εθνικής παλιγγενεσίας, μια τόσο σημαντική και σημαδιακή ημέρα για τη χώρα και ελληνισμό, για πολιτικά και προσωπικά οφέλη.
Μιλαέι ο κ.πρωθυπουργός για νέο εχθρό, νέο αγώνα, νέα επανάσταση και απελευθέρωση.
Από ποιούς, ποιος είναι ο εχθρός και πως θα τον πολεμήσετε ;
Mε την πράσινη ανάπτυξη που μοιάζει με ανέκδοτο, με το νέο φορολογικό που θεωρεί και κατατροπώνει τον εχθρό-Έλληνα φορολογούμενο;
Mε το φως παντού, όλα στο Internet, αλλά όπου μας συμφέρει;
Τι μας λέει ο κ. Πρωθυπουργός κάναμε την επανάσταση, τον πόλεμο, δώσαμε τη μάχη με τους ευρωπαίους, για να φέρουμε στην Ελλάδα και στην Ευρώπη το ΔΝΤ !!
Δώσαμε τον αγώνα "Ώστε να μπορέσει η χώρα μας να δανειστεί απρόσκοπτα"
Κλείνοντας είπε ο κ. πρωθυπουργός:
Ο δρόμος πλέον είναι ανοιχτός.
Θα παλέψουμε και θα τα καταφέρουμε.
Ευτυχώς υπάρχει η κ. Μέρκελ...
1 Σχόλια:
- Ανώνυμος είπε...
-
Συμφωνώ, Αντίλογε। Ο ΓΑΠ ζητούσε ένα νέο, οικονομικό "Ναυρίνο", να σώσουν δηλαδή την Ελλάδα οι ξένοι. Έτσι που έχουμε συνηθίσει να είμαστε προτεκτοράτο, μας καλάρεζε η ιδέα να παραμείνουμε προτεκτοράτο και να μας "σώσουν" για να εξακολουθήσουμε εμείς να είμαστε αραχτοί και όχι πολύ εργατικοί. Τώρα όμως με τη Μέρκελ, έχουμε τη δυνατότητα (ίσως και την υποχρέωση...) να γίνουμε πραγματικά ανεξάρτητοι, να σταθούμε στα δικά μας πόδια. Δεν θα αρέσει αυτό στους πολιτικούς μας, αλλά τι να κάνουμε. Είναι σύμφωνο με τα συμφέροντα του έθνους μας.
Επιβεβαιωνόμαστε. Έρχονται τελικά οι απολύσεις.
Όπως είχαμε γράψει και σε προηγούμενες αναρτήσεις, μεταξύ των εντολών του ΔΝΤ, στα πλαίσια της τεχνογνωσίας που ζήτησε το ΠΑΣΟΚ, είναι και η απόλυση τουλάχιστον 230.000 υπαλλήλων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.